Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Άσκηση στη διάρκεια της εγκυμοσύνης   Η εγκυμοσύνη αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση για τη γυναίκα, παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκειά της εμφανίζονται ορισμένες προσαρμοστικές μεταβολές από τα διάφορα συστήματα. Έτσι, αυξάνουν σημαντικά στην ηρεμία η καρδιακή παροχή, λόγω αύξησης κυρίως του όγκου παλμού της δεξιάς κοιλίας, η καρδιακή συχνότητα, ο όγκος του αίματος που κυκλοφορεί, η κατανάλωση οξυγόνου, ο πνευμονικός αερισμός και το έργο της αναπνοής. Άλλες μεταβολές είναι η αξιοσημείωτη λόρδωση της σπονδυλικής στήλης, η αύξηση του δομικού λίπους και του συνολικού βάρους, η αύξηση του μεγέθους των μαστών, η χαλαρότητα των συνδέσμων και αρθρώσεων, η μετατόπιση του κέντρου βάρους του σώματος κ.α. Εξαιτίας των μεταβολών αυτών η επίδραση της άσκησης στα διάφορα συστήματα είναι διαφορετική στην έγκυο γυναίκα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι στη διάρκεια της άσκησης εμφανίζεται κατανομή της αιματικής ροής προς τους σκελετικούς μύες σε βάρος της μήτ...

Άσκηση και έμμηνος ρύση   Η μηνιαία απώλεια αίματος προκαλεί ή επιδεινώνει την αναιμία (σιδηροπενική) σε ορισμένες αθλήτριες, με αποτέλεσμα την ελάττωση της απόδοσής τους. Οι γυναίκες που βρίσκονται στη γόνιμη περίοδο έχουν μια καθημερινή απώλεια σιδήρου περίπου 1,5 mg την ημέρα, δηλαδή διπλάσια από τους άνδρες. Η απώλεια αυτή γίνεται μεγαλύτερη κατά τις ημέρες της εμμηνορρυσίας. Έτσι, συχνά δεν καλύπτεται η απαραίτητη καθημερινή πρόσληψη 18 mg σιδήρου από τη συνήθη διατροφή. Το γεγονός αυτό οδηγεί αρκετές αθλήτριες να προτιμούν στη δίαιτά τους είδη διατροφής πλούσια σε σίδηρο ή να προσλαμβάνουν φαρμακευτικά σκευάσματα σιδήρου. Από στατιστικές διαπιστώθηκε ότι η σεξουαλική δραστηριότητα των αθλητριών ξεκινά σε μικρότερη ηλικία από τις μη αθλήτριες. Το 65 - 75% των αθλητριών έχει σεξουαλικές εμπειρίες πριν από την ηλικία των 18 ετών. Οι αθλήτριες μπορούν να χρησιμοποιούν όλες τις γνωστές αντισυλληπτικές μεθόδους. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη γνωστή η επίδραση ορισμένων από αυτών, όπως η ...

Προϋποθέσεις για ασφαλή άθληση των ατόμων με αρτηριακή υπέρταση Η άσκηση για να είναι ωφέλιμη, αλλά και ακίνδυνη για τα άτομα με αρτηριακή υπέρταση, θα πρέπει να γίνεται μετά από ιατρικό έλεγχο και να έχει ορισμένους χαρακτήρες. Ο ιατρικός έλεγχος εκτός των άλλων θα περιλαμβάνει συχνούς προσδιορισμούς της αρτηριακής πίεσης, τόσο στην ηρεμία, όσο και στη διάρκεια φυσικής δραστηριότητας (συχνά συνιστάται η 24ωρη συνεχής καταγραφή της αρτηριακής πίεσης με ειδικές συσκευές), δοκιμασία κόπωσης, για τον αποκλεισμό της ισχαιμικού νόσου και υπερηχοκαρδιογραφικό έλεγχο, για την εκτίμηση της καρδιακής υπερτροφίας. Οι χαρακτήρες της άσκησης που συνιστάται είναι ο ίδιοι που ισχύον για την ισχαιμική νόσου του μυοκαρδίου. Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης κατά την άσκηση σε επίπεδα μεγαλύτερα των 280 mm/Hg, για την συστολική και των 120 mm/Hg, για τη διαστολική, απαιτεί την άμεση διακοπή της άσκησης. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται κατά την άσκηση στα άτομα που λαμβάνουν υψηλές δόσεις αντι-υπερτασικών φαρ...

Μηχανισμοί δράσης της συστηματικής προπόνησης στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης   Οι μηχανισμοί με τους οποίους η αερόβια προγραμματισμένη προπόνηση δρα ευνοϊκά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, διακρίνονται σε άμεσους και έμμεσους.  Στους άμεσους μηχανισμούς περιλαμβάνεται η ελάττωση των περιφερικών αγγειακών αντιστάσεων, τόσο στην ηρεμία, όσο και κατά την άσκηση, καθώς και η ελάττωση του όγκου αίματος που κυκλοφορεί (ΚΛΟΑ, Κατά Λεπτόν Όγκος Αίματος). Η ελάττωση των αγγειακών αντιστάσεων οφείλεται στην ελάττωση της δράσης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και του επιπέδου των κατεχολαμινών με τη συστηματική άσκηση. Η ελάττωση του ΚΛΟΑ οφείλεται στην ελάττωση της καρδιακής συχνότητας (ΚΣ) ηρεμίας με τη συστηματική άσκηση, δεδομένου ότι ΚΛΟΑ = ΚΣ Χ ΟΠ (ΟΠ: όγκος παλμού, ο όγκος αίματος που εξωθείται σε κάθε καρδιακή συστολή).  Στους έμμεσους μηχανισμούς περιλαμβάνεται η ευνοϊκή επίδραση της άσκησης στην ελάττωση του σωματικού βάρους, στη καταστολή του άγχους, στη μείωσ...

Επιπτώσεις της αρτηριακής υπέρτασης στην υγεία του ανθρώπου   Οι επιπτώσεις της αρτηριακής υπέρτασης στην υγεία του ανθρώπου και κατ' επέκταση στη κοινωνική και οικονομική ζωή είναι πολύ σοβαρές. Το 1/3 περίπου των υπερτασικών εμφανίζουν ισχαιμική νόσο του μυοκαρδίου και περιφερικές βλάβες των αρτηριακών ( αποφρακτική αρτηριοπάθεια ), ενώ το 1/4 παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας και εγκεφαλικών επεισοδίων. Τα ποσοστά αυτά δικαιολογούν το αυξημένο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η θεραπευτική αντιμετώπιση της υπέρτασης. Η διατήρηση για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξημένης της αρτηριακής πίεσης του αίματος, τόσο της συστολικής, όσο και της διαστολικής, οδηγεί μεσοπρόθεσμα σε υπερτροφία της αριστερής κοιλίας, ενώ μακροπρόθεσμα σε έκπτωση της λειτουργικότητάς της ( καρδιακή ανεπάρκεια ). Η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας εξαιτίας της αρτηριακής υπέρτασης αποτελεί έναν προσαρμοστικό και προστατευτικό μηχανισμό της καρδιάς και είναι αποτέλεσμα τόσο της χρόνιας φόρτωση...

Μέτρηση αρτηριακής πίεσης   Η αρτηριακή πίεση μετριέται με ένα όργανο που ονομάζεται σφυγμομανόμετρο. Αυτό αποτελείται από ένα μανόμετρο (υδραργυρικό ή μηχανικό ή ηλεκτρονικό) που συνδέεται με περιχειρίδα. Στη περιχειρίδα υπάρχει ελαστικός αεροθάλαμος που τοποθετείται γύρω από τον βραχίονα και στον οποίο αυξάνει η πίεση του αέρα, σε τιμές μεγαλύτερες της συστολικής πίεσης, έτσι ώστε να διακόπτεται η ροή του αίματος. Στη συνέχεια ελαττώνεται βαθμηδόν η πίεση στον αεροθάλαμο ώστε να επιτραπεί εκ νέου η κυκλοφορία του αίματος. τη στιγμή κατά την οποία επανεμφανίζεται η ροή του αίματος, κάτι που γίνεται αντιληπτό ηχητικά, αν τοποθετηθεί ο κώδωνας στηθοσκοπίου στην εσωτερική επιφάνεια του αγκώνα πάνω από τη πορεία της βραχιονίου αρτηρίας, η πίεση στον αεροθάλαμο είναι ίση με τη συστολική πίεση του αίματος. Όταν η πίεση στον αεροθάλαμο ελαττωθεί σε μεγάλο βαθμό τότε μειώνεται απότομα ο ήχος της ροής του αίματος διαμέσου της αρτηρίας μέχρι πλήρους εξαφάνισής του, γεγονός που σημαίνει ότι ...

Αρτηριακή υπέρταση και άσκηση   Η αρτηριακή υπέρταση, η διατήρηση δηλαδή της αρτηριακής πίεσης του αίματος σε επίπεδα υψηλότερα των φυσιολογικά αποδεκτών (για ένα άτομο ηλικίας 55 - 59 ετών , η μέση τιμή της αρτηριακής πίεσης είναι 131/86 mm/ Hg), αποτελεί μια συχνή παθολογική κατάσταση, ιδιαίτερα στους ενήλικες. Η συχνότητά της κυμαίνεται στο 25 - 30% περίπου του πληθυσμού στην Ευρώπη και στο 33% στις ΗΠΑ. Αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών, των αγγείων δηλαδή που μεταφέρουν το αίμα από τη καρδιά σε όλους τους ιστούς του σώματος. Η πίεση αυτή είναι απαραίτητη για τη σταθερή διατήρηση της κυκλοφορίας του αίματος. Η καρδιά είναι μια αντλία, της οποίας η κύρια λειτουργία είναι η εξώθηση του αίματος από τις κοιλίες προς τις αρτηρίες κατά τη διάρκεια της συστολικής της φάσης. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής παράγεται ένα σφυγμικό κύμα που μεταφέρεται κατά μήκος των αρτηριών. Η κορυφή ή η μέγιστη τιμή του κύματος αυτού, ονομάζεται συστολική πίεση. ...

Κίνδυνοι από την άσκηση   Οι κίνδυνοι από την άσκηση και ιδιαίτερα από την αερόβια, δυναμικού τύπου άσκηση, είναι σε γενικές γραμμές ελάχιστοι συγκριτικά με τα οφέλη της. Η σωστή ενημέρωση για τους για τους πιθανούς κινδύνους, η αξιολόγηση των συμπτωμάτων κατά την άσκηση και ο προληπτικός ιατρικός έλεγχος, ελαττώνουν σε σημαντικό βαθμό τη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών, που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση, στα διάφορα συστήματα και ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό. Προληπτικός ιατρικός έλεγχος συνιστάται να γίνεται σε όλα τα άτομα, ανεξαρτήτου ηλικίας, που επιθυμούν να αθληθούν. Μάλιστα, πολλοί συμπεριλαμβάνουν στον έλεγχο αυτό τη δοκιμασία κόπωσης για τα άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 35 ετών. Ωστόσο, στη πράξη ο έλεγχος αυτός δεν γίνεται όταν τα άτομα είναι ασυμπτωματικά, με "ελεύθερο" ιατρικό ιστορικό, χωρίς προδιαθετικούς παράγοντες και επιθυμούν να ασχοληθούν με ψυχαγωγικού χαρακτήρα σπορ (π.χ. βάδισμα, κολύμβηση).  Πηγή: ΙΑΤΡΙΚΗ της ΑΘΛΗΣΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

Κυριώτερες μεταβολές στα διάφορα συστήματα μέσω της φυσικής δραστηριότητας   α) Μυϊκό σύστημα  Αύξηση της μάζας, των οξειδωτικών ενζύμων και οργανυλίων και της αιμάτωσης των σκελετικών μυών. Λειτουργικά, αύξηση της μυϊκής δύναμης, απόδοσης και πλαστικότητας. β) Αρθρώσεις Αύξηση της ευκαμψίας. γ) Οστά Αποτροπή ή επιβράδυνση της οστεοπόρωσης, ενδυνάμωση των οστών. δ) Καρδιαγγειακό Αύξηση της μυοκαρδιακής μάζας και των καρδιακών κοιλοτήτων, ελάττωση της καρδιακής συχνότητας ηρεμίας, αύξηση της μυοκαρδιακής συσταλτικότητας και απόδοσης, αύξηση της μυοκαρδιακής αιμάτωσης, αύξηση της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου, ελάττωση της αρτηριακής πίεσης, ελάττωση των διεργασιών αθηροσκλήρωσης των αρτηριών, αύξηση της αιμοσφαιρίνης. ε) Αναπνευστικό Αύξηση του αερισμού και της διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων. στ) Άλλες φυσιολογικές μεταβολές Ελάττωση του συνολικού σωματικού λίπους και βάρους, ελάττωση των επιπέδων χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων και αύξηση της υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης...

Άσκηση στο γενικό πληθυσμό   Γενικά Η κατασκευή του ανθρωπίνου σώματος είναι ιδανική για άσκηση. Δυστυχώς όμως, στις ανεπτυγμένες χώρες η απουσία φυσικής δραστηριότητας και η υποκινητικότητα, αποτελούν υψηλούς κινδύνους για την εκδήλωση αρκετών διαταραχών των διαφόρων συστημάτων και ιδιαίτερα του κυκλοφορικού. Από μελέτες που έχουν γίνει σε άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 30 ετών που τα χαρακτηρίζει η υποκινητικότητα, διαπιστώθηκε ελάττωση κατά 8% της καρδιαγγειακής τους επάρκειας κάθε 10 έτη, σε αντίθεση με την ελάττωση κατά 4% που παρατηρείται στα άτομα που ασκούνται συστηματικά. Επίσης, στα υποκινητικά άτομα διαπιστώθηκε ελάττωση της μέγιστης αερόβιας ικανότητας 1% ετησίως, ενώ στα άτομα με φυσική δραστηριότητα 0,5%. Αλλά και από τα  υπόλοιπα συστήματα έχουν διαπιστωθεί σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο κατηγορίες ατόμων. Σε γενικές γραμμές η υποκινητικότητα οδηγεί σε ελάττωση της φυσικής επάρκειας (physical fitness) του ατόμου, που εκδηλώνεται κυρίως με την ελάττωση της μ...

Άσκηση και έμμηνος ρύση   Οι απόψεις είναι αντικρουόμενες για το εάν μια αθλήτρια επιτρέπεται ή απαγορεύεται να ασκείται εντατικά κατά τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως. Πολλές αθλήτριες αποφεύγουν να συμμετάσχουν σε επίσημους αγώνες κατά τις ημέρες της εμμηνορυσίας ή προσπαθούν φαρμακευτικά να μετατοπίσουν αυτές. Ωστόσο, η άποψη που επικρατεί είναι ότι όλες οι γυναίκες μπορούν να ασκούνται ελεύθερα κατά τις ημέρες αυτές, εκτός κι αν εμφανίζουν διάφορα δυσάρεστα συμπτώματα, όπως κοιλιακά άλγη, κεφαλαλγία κ.α. ή η απόδοσή τους επηρεάζεται σημαντικά κατά την εμμηνορυσία.  Ακόμη και η κολύμβηση δεν αντενδείκνυται κατά την εμμηνορυσιακή φάση, όταν χρησιμοποιούνται κατάλληλα κολπικά ταμπόν, καθώς και τα απαράιτητα μέτρα ατομικής υγιεινής. Δεν υπάρχει συμφωνία απόψεων για την επίδραση της εμμήνου ρύσεως στη δύναμη, ευκινησία ή στο χρόνο αντίδρασης κατά την άσκηση. Ορισμένες αθλήτριες παρουσιάζουν μείωση της επίδοσής τους κατά τη προεμμηνορυσιακή περίοδο ή στις πρώτες ημέρες της εμμηνορυ...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ Άσκηση και έμμηνος ρύση Πιθανά αίτια που οδηγούν σε διαταραχές της εμμήνου ρύσεως στις αθλήτριες αναφέρονται τα εξής : α) Χαμηλή περιεκτικότητα σωματικού λίπους. Υποστηρίζεται ότι μια οριακή ποσότητα σωματικού λίπους απαιτείται για την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως (17%),  καθώς και για την διατήρησή της (22%). Κοπέλες, αθλήτριες ή μη, που υποβλήθηκαν σε προγράμματα δίαιτας που οδήγησαν σε μεγάλη απώλεια βάρους, είχαν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρών διαταραχών στον καταμήνιο κύκλο τους. Μια πιθανή εξήγηση της σχέσης δομικού λίπους - εμμήνου ρύσεως, είναι η δυνατότητα μετατροπής των ανδρογόνων σε οιστρογόνα στα περιφερειακά λιποκύτταρα. Η απουσία λοιπόν, ικανού αριθμού λιποκυττάρων περιορίζει τη δυνατότητα αυτή, ελαττώνει τη δραστηριότητα των οιστρογόνων και οδηγεί σε διαταραχές της εμμήνου ρύσεως. Άλλες εξηγήσεις είναι ότι οι αθλήτριες με χαμηλότερα ποσά δομικού λίπους, πιθανώς ασκούνται περισσότερο, στο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι υψηλών επιδόσεω...

Άσκηση και Γυναίκα   Βιολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων Καρδιαγγειακό σύστημα.  Οι γυναίκες εμφανίζουν μικρότερη μάζα μυοκαρδίου και μικρότερο συνολικό όγκο καρδιάς από τους άνδρες. Επίσης, έχουν μεγαλύτερη καρδιακή συχνότητα ηρεμίας, αλλά μικρότερη μέγιστη καρδιακή συχνότητα κατά την άσκηση μέγιστης έντασης, συγκριτικά με τους άνδρες της ίδιας ηλικίας. Ο όγκος παλμού, ο συνολικός όγκος αίματος που κυκλοφορεί, η αιμοσφαιρίνη και η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, είναι μικρότερα στις γυναίκες συγκριτικά με τους άνδρες.   Ηλικία   Μεγ. Πρόσληψη Ο2   21 - 30 38 - 60  31 - 40 34 - 55  41 - 50 30 - 50 Ηλικία     Μεγ. Πρόσληψη Ο2   21 - 30 45 - 70  31 - 40 40 - 65  41 - 50 35 - 60 Ο κίνδυνος αθηροσκλήρωσης των στεφανιαίων αρτηριών είναι κατά πολύ μικρότερος στις γυναίκες μέχρι την εμμηνόπαυση, εξαιτίας του προστατευτικού ρόλου των οιστρογόνων. Αλλά και οι στεφανιαίες αρτηρίες εμφανίζουν ορισμένες ανατομικές διαφορές συγκρι...

Αντενδείξεις για άσκηση στους ηλικιωμένους   Οποιοδήποτε πρόγραμμα γυμναστικής κι αν ακολουθήσουν οι ηλικιωμένοι θα πρέπει πρώτα να προηγηθεί λεπτομερής ιατρικός έλεγχος. Η αναγνώριση των τυχόν προβλημάτων βοηθά στην τροποποίηση και προσαρμογή των ασκήσεων, ώστε αυτές να γίνουν ασφαλείς για την υγεία των ηλικιωμένων, αλλά και αποτελεσματικές. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στη τυχόν ύπαρξη καρδιαγγειακών και αναπνευστικών παθήσεων, στη παρουσία μυοσκελετικών προβλημάτων, στη πιθανή λήψη φαρμάκων, καθώς και στο είδος της διατροφής. Αναφορικά με τον τελευταίο παράγοντα, επιβάλλεται η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου, η οποία θα βοηθήσει στην επωφελή επίδραση της άσκησης στη μάζα των οστών. Τα διουρητικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν προδιάθεση για υπογλυκαιμία, αρρυθμία και ραβδομυόλυση. Άτομα που κάνουν θεραπεία με ινσουλίνη, ίσως χρειαστούν αλλαγή στη δοσολογία. Ακόμη, τα ηρεμιστικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ορθοστατικές διαταραχές και να παρεμποδίσουν τη φυσιολογική θερμορύθμι...

Άσκηση και γυναίκα   Βιολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων Ανάμεσα στα δύο φύλα υπάρχουν τυπικές ανατομικές, λειτουργικές και ψυχολογικές διαφορές. Οι περισσότερο σημαντικές διαφορές είναι οι ανατομικές. Οι μορφολογικές και λειτουργικές διαφορές που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη κίνηση του σώματος είναι : Μυοσκελετικό σύστημα. Ο σκελετός της γυναίκας είναι κατά κανόνα πιο μικρός και ελαφρύς από τον ανδρικό. Ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση (μετά την ηλικία των 50 ετών), η εναπόθεση αλάτων στον οστίτη ιστό των γυναικών μειώνεται, και ο κίνδυνος εμφάνισης οστεοπόρωσης είναι μεγαλύτερος απ' ότι στους άνδρες. Ακόμη οι γυναίκες έχουν μικρότερο ύψος και χαμηλότερο κέντρο βάρους σώματος. Η διακρωμιακή διάμετρος είναι μικρότερη στις γυναίκες, όπως και το μήκος των άνω άκρων. Επίσης, είναι μικρότερη η επιφάνεια των παλαμών. το εύρος της πυέλου είναι μεγαλύτερο στις γυναίκες, ενώ μεγαλύτερη είναι και η γωνία Q ή γωνία του τετρακεφάλου, γεγονός που προδιαθέτει για συχνότερες κακώσεις στη...