Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Γυμνάσια για τα χέρια   Ο γενικός όρος που μ' αυτόν χαρακτήριζαν τα γυμνάσια των χεριών λεγόταν χειρονομίαι και οπωσδήποτε δεν είναι ταυτόσημη με τη λέξη σκιαμαχία, που ήταν οι κινήσεις που έκαναν οι πυγμάχοι (πύκτες) ενάντια σε εικονικό αντίπαλο και που οπωσδήποτε αναφέρεται στη γύμναση όλου του σώματος. Το "πιτυλίζειν" ή "πιτύλισμα" ήταν οι κινήσεις που γίνονταν για την κωπηλασία, και από τον όρο φαίνεται ότι οι γυμναζόμενοι έκαναν ρυθμικά (πιτύλισμα) τις κινήσεις των κωπηλατών. Το "πύξ ατρεμίζειν" ήταν ασκήσεις \, όπως είδαμε, των χεριών που έμεναν σε διάφορες θέσεις μέχρι να τρέμουν. Η "κωρυκομαχία" ήταν μια άσκηση των χεριών που φαίνεται δεν εξυπηρετούσε μόνο τους πυγμάχους, αλλά όλους τους αθλητές. Ο Κώρυκας, όργανο παρόμοιο με τον σημερινό πυγμαχικό σάκκο, χρησιμοποιούνταν για τον ίδιο με τον σημερινό σκοπό : να γυμνάζει τα χέρια με αντίσταση. Η "ακροχειρία" ως γύμνασμα φαίνεται ότι ήταν πολύ συνηθισμένη στους Έλληνες. Ήταν η...

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Διάκριση κινήσεων   Επειδή η όλη γύμναση ήταν ένα μέσο για τη προαγωγή του διττού, ψυχή και σώμα και επειδή από την ίδια τη πολιτεία ξεκινούσε η φροντίδα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πράγματι το καθετί που διδάσκονταν για το σώμα είχε μια λογική που δεν είναι διαφορετική από εκείνη της γλυπτικής, της φιλοσοφίας και των επιστημών. Γνώσεις και στοιχεία ανατομικής, φυσιολογίας, ιατρικής, γενετικής, μηχανικής, ψυχολογίας, φυσιογνωμικής και κοινωνιολογίας τις βρίσκουμε σε ένα τόσο υψηλό βαθμό, που αν κάποιος δε γνωρίζει τις σύγχρονες αντίστοιχες, δε μπορεί να παρακολουθήσει το πράγματι θαυμάσιο ελληνικό γυμναστικό σύστημα. Διάκριση κατά σκοπό   Δε φαίνεται καθαρά αν χρησιμοποιούσαν ασκήσεις, με σκοπό μόνο τη συμμετρία, μακριά από το αγωνιστικό μέτρο. Εννοούμε αγωνιστικό μέτρο, το ότι καθετί που έκαναν απέβλεπε στο να προετοιμάσουν τους νέους σε ένα αγώνισμα για "άθλο".   Η παραπάνω σκέψη οπωσδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με τα διάφορα παιχνίδια και άλλα γυμ...

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ   Μελετώντας κανείς το Ελληνικό σύστημα, βλέπει ότι παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τα σημερινά συστήματα γύμνασης. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ο σύγχρονος αθλητισμός αντέγραψε από τους αρχαίους συγγραφείς τις διάφορες μεθόδους (πειραματίσθηκε με αυτές στα εργαστήρια και έπειτα στη πράξη, κύρια από Γερμανούς, Άγγλους, Σκανδιναβούς, Ιάπωνες, Αμερικάνους).   Εξάλλου, η παράδοση της άθλησης στον ελληνικό πληθυσμό δε σταμάτησε σαν πρακτική σε όλους τους αιώνες. Η μάλαξη για παράδειγμα (τρίψιμο), χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από τον ελληνικό πληθυσμό σαν ανακουφιστικό από την καθημερινή εργασία ή τη γύμναση τη σκληρή.   Η γύμναση λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα είχε βαθιές τις ρίζες της μέσα στην καθημερινότητα και αυτός ήταν ο λόγος που έφθασε σε πρακτική ως σήμερα. Ήταν, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, βιώματα και έξεις για την ίδια τη ζωή. Είδη Άσκησης - Άθλησης  Τη διάκριση των ασκήσεων οι Έλληνες την έκαναν ανάλογα με το σκοπό για τον οποίο τις ...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ Θήβα   Η Θήβα είναι μια πόλη που γέννησε σπουδαίους άνδρες και σοφούς (Επαμεινώνδας, Πελοπίδας, Πίνδαρος κ.α.) και στην αθλητική ζωή δεν υστερούσε. Κύριο παράδειγμα η καλλιέργεια των ιππικών αγωνισμάτων, που οι δύο προαναφερόμενοι στρατηγοί, πρωτοποριακά οργάνωσαν στον ελληνικό κόσμο και ανέβασαν την πατρίδα τους σε μεγάλα ύψη. Είναι ειρωνεία ότι οι Μακεδόνες, που με τον Φίλιππο αντέγραψαν την περίφημη Θηβαϊκή πολεμική τέχνη, κατέστρεψαν με τον Αλέξανδρο όλη τη πόλη και μαζί τους αθλητικούς χώρους.   Κόρινθος, Επίδαυρος, Δωδώνη, Δήλος, ήταν σπουδαία αθλητικά κέντρα, όπου η καθεμιά είχε να επιδείξει κάτι στον ελληνικό κόσμο.   Ο Κόρινθος είναι ονομαστής για τον ανταγωνισμό της στους αγώνες με την Αθήνα. Το στάδιο της Επιδαύρου (Επιδαύρεια) ήταν σπουδαίο, γιατί ήταν δίπλα στο περίφημο θέατρο. της Δωδώνης το στάδιο ήταν ονομαστό για την παρουσία του Μαντείου. Η Δήλος είναι γνωστή για τους αγώνες της (Δήλεια), όπου το γαλήνιο και το ειρηνικό πνεύμα το...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ   Η κάθοδος των Δωριαίων γύρω στα 1100 π.Χ. ήταν μια κύρια αιτία να ξεκινήσει μια μετανάστευση των Ελλήνων σε όλα τα εύφορα παράλια της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου.   Οι Έλληνες στις λεγόμενες "αποικίες" , δημιούργησαν ένα νέο τρόπο ζωής καθαρά ελληνικό, που τα χνάρια του μένουν και σήμερα (πρδγμ η Κατω Ιταλία).   Στην εκπαίδευση όμως και στον αθλητισμό έδειχναν μεγάλη ευαισθησία, αφού η πρώτη τους έδενε με τις ρίζες τους και ο δεύτερος τους επέτρεψε να συμμετάσχουν στους πανελλήνιους αγώνες, γεγονός που έφερνε στο προσκήνιο τη μακρινή τους νέα πατρίδα.   Βλέπουμε, λοιπόν, σε όλες τις αποικίες να υπάρχουν γυμνάσια, παλαίστρες και στάδια. Βλέπουμε ακόμη να δημιουργούνται σχολές γυμναστικής, όπως εκείνη των Πυθαγορείων και της Εφέσου, που και οι δυο συντέλεσαν να ανέβουν το επίπεδο της γυμναστικής σε υψηλότερο επίπεδο. Οι Πυθαγόρειοι συγκεκριμένα βελτίωσαν την αθλητική δίαιτα, ενώ η Ιωνική σχολή, με κέντρο την Έφεσο, δημιούργησαν...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Μέρος 2ον   Τα Μουσεία της Θεσσαλονίκης, της Βέροιας, της Πέλλας και γενικά ο χώρος της Μακεδονίας, έφεραν στην επιφάνεια πολλές αρχικές αθλητικές πηγές, που μας δείχνουν την αγάπη των Μακεδόνων για κίνηση αθλητική. Στλεγγίδες χρυσές, στεφάνια χρυσά, όργανα γυμναστικής, παραστάσεις από διάφορα αγωνίσματα, δείχνουν ότι οι Μακεδόνες έδειχναν ενδιαφέρον στα ίδια με τους νότιους Έλληνες αγωνίσματα, με προτίμηση, τουλάχιστον των αριστοκρατών, στα ιππικά αγωνίσματα και το κυνήγι (τάφοι Βεργίνας).   Το στεφάνι το βρίσκουμε κι εδώ ως σύμβολο αθλητικής νίκης και πολιτικής εξουσίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα ευρήματα δείχνουν το μεγάλο πλούτο που είχε συγκεντρωθεί στη Μακεδονία, τουλάχιστον στον 4ο αιώνα.   Ο πλούτος της γης και η καλοκουρδισμένη συγκεντρωτική πολιτική μηχανή του Μακεδονικού κράτους έφερε, όπως εξάλλου και στις δύο μεγάλες πόλεις, Αθήνα και Σπάρτη, μια αυτονομία που στη κατάλληλη ιστορική στιγμή, όταν αδυνάτισαν οι άλλες πόλεις, ...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ   Ως τις ημέρες μας η παγκόσμια βιβλιογραφία της ιστορίας της Φυσικής Αγωγής δεν αναφέρεται στον αθλητισμό της αρχαίας Μακεδονίας. Λόγοι σκοπιμότητας ή και άγνοιας, άφηναν το θέμα ανεξερεύνητο. Οι έρευνες οι αρχαιολογικές όμως στη Βεργίνα, στο Σίνδο, στην Πέλλα, στο Δίο, στο Δερβένι, στην Αμφίπολη (κ.α.). τα τελευταία χρόνια, έφεραν στο προσκήνιο και το θέμα της άθλησης των Μακεδόνων, που ως Δωριείς έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον.  Είναι γεγονός ότι η αθλητική ζωή της αρχαίας Μακεδονίας παρουσιάζει κάτι ανάμεσα σε εκείνη της Αθήνας και της Σπάρτης. Ο Μακεδόνας, δηλαδή ο ¨βασιλικός παις" ή ο "εταίρος" είναι κάτι ανάμεσα στον Αθηναίο έφηβο και στον Σπαρτιάτη νέο.   Βλέπουμε λοιπόν ότι η Μακεδονία, που είχε την ικανότητα να αλλάξει όλη τη μορφή του αρχαίου κόσμου, προετοίμασε τους νέους της ανάλογα, στα αστικά και στρατιωτικά κέντρα της επικράτειάς της.   Πρώτη πληροφορία για οργανωμένη άθληση έρχεται - παράξενα - από την Ολυμπία. Εκεί ο Αλέ...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ Μέρος 2ο   Με τη γέννησή του το παιδί εξεταζόταν για την αρτιμέλειά του. Η μητέρα είχε την ευθύνη του παιδιού από τη γέννηση ως τα επτά χρόνια του. Ο κύριος σκοπός της μάνας ήταν να πετύχει πειθαρχία και σκληραγωγία. Τους φορούσαν λίγα ή καθόλου ρούχα και τους μάθαιναν να είναι λιτοδίαιτοι. Στα επτά χρόνια τα έβαζαν στις «αγέλες». ήταν πλέον στα χέρια της πολιτείας. Ένα πολύπλοκο, αλλά πολύ ψυχολογημένο και πρακτικό σύστημα, «η σε μικρές ομάδες εκπαίδευση», έδωσε την ευκαιρία σε κάθε μεγαλύτερο σπαρτιατόπουλο να μεταφέρει όλη την εμπειρία στο μικρότερο. Είναι ένα είδος αυτοδιοίκησης, που ο σημερινός κόσμος προσπαθεί να προσαρμόσει στις ανάλογες συνθήκες (στρατιωτικές σχολές - σχολεία - συλλόγους).   Η καθημερινή άσκηση αποτελούνταν από ελεύθερο παιχνίδι, από πολεμικά τέτοια, από χορούς (πυρίχη) και φυσικά από αγωνίσματα που στα δρομικά τουλάχιστον ήταν ασυναγώνιστοι (φυσικό αποτέλεσμα της σπαρτιατικής ζωής).   Οι Σπαρτιάτες ήταν οι πρώτοι που...

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ   Η Σπάρτη από τότε που ξεκίνησε η ζωή της και έγινε μεγάλη ελληνική δύναμη (8ος περίπου αιώνας) και ως το τέλος του αρχαιοελληνικού κόσμου (2ος π.Χ. αιώνας) ήταν ένα πολιτικό στρατόπεδο, μια συγκεντρωτική, λιτή, στρατιωτική, κλειστή κοινωνία, που κύριο γνώρισμα των πολιτών της ήταν ο πατριωτισμός.  Όμως υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο ενδιαφέρον για τη Σπάρτη. Είναι ότι η πόλη αυτή πάντα ήταν ένα απέραντο γυμνάσιο (γυμναστήριο).   Εξάλλου, η Σπάρτη παρουσίαζε πάντα μια ιδιαιτερότητα σε όλους τους τρόπους ζωής, που επηρέασαν δυνατά και την αθλητική της ταυτότητα, Τα χαρακτηριστικά αυτά περίπου είναι :  Η " ξενηλασία" , η μη είσοδος των ξένων στην πόλη, που στάθηκε ένας σοβαρός παράγοντας της ιδιαίτερης ταυτότητας των Σπαρτιατών στον αρχαίο κόσμο. Αυτό σίγουρα βοήθησε τους υπεύθυνους της πολιτείας να οργανώσουν περισσότερο απ' όλους τους Έλληνες τον αθλητισμό.  Η  στρατικοποίηση της κοινωνίας ήταν, επίσης, χαρακτηριστικό γνώρισμα τ...