Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Ο ηγέτης και οι ανάγκες των αθλητών   Μέρος 2ον Η έλλειψη εμπιστοσύνης του Κ.Φ.Α. προς τους μαθητές έχει επιπτώσεις πάνω στην απόδοση. Εκεί που χρειάζεται να είναι θετικός, είναι, όταν αντιμετωπίζει τα λιγότερα ικανά παιδιά. Αν δείξει ότι αμφιβάλλει για τις ικανότητές τους, η ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση των μαθητών αυτών θα εξανεμιστεί εντελώς. Οι πιο πολλοί Κ.Φ.Α./ή προπονητές συνήθως, εργάζονται με ομάδες. Αυτό πάντα δημιουργεί προβλήματα επειδή υπάρχουν ατομικές διαφορές. Φυσικά η ενιαία αντιμετώπιση μιας ομάδας παιδιών είναι θετικό μέτρο, αλλά αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις που η ομάδα είναι ομοιογενής (ομοειδείς ικανότητες). Εκεί που υπάρχουν αποκλίσεις στις ικανότητες, χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθησία και εξατομικευμένη προσέγγιση. Ακόμα κι αν ο Κ.Φ.Α. απευθύνεται γενικά στην ομάδα, κάθε ένας από τους μαθητές αισθάνεται την μοναδικότητά του και "αποζητάει" επιβεβαίωση από τον καθηγητή. Συχνά οι Κ.Φ.Α. και/ή προπονητές αναπτύσσουν "συμπάθειες" στην ομάδα και φυσ...

Ο ηγέτης και οι ανάγκες των αθλητών   Οι σύγχρονες μελέτες έχουν υιοθετήσει ένα σύνθετο μοντέλο αλληλοεπίδρασης, όπου περιλαμβάνονται οι ανάγκες του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή, ων αθλητών και οι απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Ένα από τα μοντέλα αυτά υποθέτει ότι υπάρχουν ταιριαστοί συνδυασμοί προπονητών-αθλητών, όπου οι ανάγκες τους συμπληρώνονται αμοιβαία. Στην πραγματικότητα σπάνια υπάρχουν ιδανικοί συνδυασμοί προπονητών- αθλητών, αλλά μία ποικιλία ενδιάμεσων τύπων αλληλεπίδρασης καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή-αθλητή. Αυτό συμβαίνει, εν μέρει, γιατί προπονητές και αθλητές, στο χώρο που λειτουργούν, περιβάλλονται από άλλα άτομα, όπως άλλοι αθλητές, άλλοι προπονητές, φίλοι, θεατές κλπ., που συχνά μετριάζουν τις εύθραυστες μεταξύ τους σχέσεις. Η σημαντικότερη θεωρητική προσέγγιση για τη μελέτη των διαπροσωπικών σχέσεων προπονητή και αθλητή είναι του Schutz (1966), σύμφωνα με την οποία, οι άνθρωποι έχουν 3 βασικές διαπροσωπικές ανάγκες να ικανοποιήσουν στις κοινω...

Η ωριμότητα της ομάδας και ο ηγέτης Μέρος 2ον Σύμφωνα με τους Hersey & Blanchard (1979), αρχικά, όταν η ομάδα είναι ανώριμη, ο προπονητής λέει στους παίκτες τι ακριβώς να κάνουν για να εκτελέσουν σωστά, δίνοντας έμφαση κυρίως σε τεχνικά ζητήματα. Με την αύξηση της ωριμότητας  ο προπονητής πρέπει να υιοθετήσει τακτική "πωλητή" που ευνοεί και τις σχέσεις με τους παίκτες και τη διάθεση των παικτών για βελτίωση στο άθλημα. Όταν οι αθλητές έχουν φθάσει σε καλό επίπεδο τεχνικής κατάρτισης, ο προπονητής πρέπει να βελτιώσει τις διαπροσωπικές σχέσεις στην ομάδα και να τους υποστηρίζει συναισθηματικά, συντελώντας έτσι στην αύξηση της συμμετοχής των αθλητών στην οργάνωση της ομάδας και τους στόχους της. Τέλος, στα υψηλά επίπεδα απόδοσης (πρωταθλητισμός, επαγγελματίες), πρέπει να υπάρχει αύξηση της αυτονομίας των παικτών και στα τεχνικά ζητήματα και στα ζητήματα της συναισθηματικής υποστήριξης, αφού οι αθλητές θάπρεπε στο επίπεδο αυτό της απόδοσης να είναι αυτάρκεις (βλέπε παρακάτω σ...

Η ωριμότητα της ομάδας και ο ηγέτης   Στις απόψεις που αναφέρθηκαν έως το σημείο αυτό δόθηκε έμφαση στα χαρακτηριστικά του ηγέτη και στις συνθήκες του περιβάλλοντος που εργάζεται. Έχουν, όμως, διατυπωθεί και απόψεις που ισχυρίζονται ότι για να πετύχει ένας Κ.Φ.Α. και/ή προπονητής ως ηγέτης πρέπει να έχει την ικανότητα να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του, ανάλογα με την ηλικία και τις αθλητικές ικανότητες των παικτών της ομάδας. Έτσι, κάθε ομάδα, μπορεί να καταταχθεί σε κατηγορίες, ανάλογα με την ικανότητα που έχει, κάτι που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και ως ωριμότητα της ομάδας. Ως ωριμότητα της ομάδας ορίζεται η ικανότητα καθορισμού ψηλών, αλλά εφικτών στόχων και η επιθυμία και η ικανότητα για ανάληψη υπευθυνότητας, απόκτηση εμπειρίας και αγωγής. Η βασική υπόθεση της άποψης αυτής, που διατυπώθηκε από τους Hersey & Blanchard (1969,1977,1979), είναι ότι οι ανάγκες των αθλητών αλλάζουν, καθώς αλλάζει το επίπεδο απόδοσης και για το λόγο αυτό ο Κ.Φ.Α. και/ή προπονητής πρέπει να προσα...

 Ο αποτελεσματικός Κ.Φ.Α. και/ή προπονητής με βάση το περιβάλλον εργασίας του Μέρος 2ον Ίσως, όμως, ο τρόπος άσκησης της ηγεσίας σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα της ομάδας, κάτω υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Αυτό βρέθηκε στην έρευνα που έκανε η Bird (1977) και μελέτησε τη σχέση μεταξύ ηγεσίας, συνοχής, δεξιοτεχνίας και επιτυχίας σε γυναικείες ομάδες Volleyball σε δύο κατηγορίες. Βρήκε ότι στην Α΄ κατηγορία οι νικήτριες ομάδες βρήκαν τον προπονητή τους να ενδιαφέρεται κυρίως για τις σχέσεις των μελών, ενώ οι παίκτριες των ομάδων που χάνουν βλέπουν τους προπονητές τους ως άτομα που ασχολούνται κυρίως με το άθλημα. Στη   Β΄ κατηγορία όμως τα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά και τα μέλη των πετυχημένων είχαν προπονητές που ασχολούνταν κυρίως με το άθλημα, ενώ τα μέλη των αποτυχημένων ομάδων είχαν προπονητές που ασχολούνταν κυρίως με τις σχέσεις των μελών. Η παραπάνω έρευνα τονίζει ότι η αποτελεσματικότητα του ηγέτη εξαρτάται και από το επίπεδο της ομάδας. Έτσι, στις ομάδες χα...

Ο αποτελεσματικός καθηγητής Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητής με βάση το περιβάλλον εργασίας   Παρά τη σημασία που έχει το μοντέλο του Fielder για την ηγεσία στα σπορ, ως σήμερα η χρήση του ήταν περιορισμένη. Μέρος της διστακτικότητας για τη χρήση του οφείλεται στο γεγονός ότι οι σχετικές έρευνες δεν στηρίζουν πάντα τις αρχικές υποθέσεις του Fielder (1954). Ακόμα και στις πρώτες του έρευνες ο Fielder βρήκε διαφορετικά αποτελέσματα, που τονίζουν ότι στις ομάδες, όπου τα μέλη μιας ομάδας προτιμούν τους φίλους και ως συνεργάτες (ψηλό L.P.C.), η απόδοση ήταν χειρότερη από την περίπτωση, όπου τα μέλη διάλεξαν ως συνεργάτες άλλους, εκτός φίλων. Επίσης, βρήκε ότι οι ομάδες του Μπάσκετμπολ, που αποδίδουν καλά, ασχολούνται κυρίως με το άθλημά τους, ενώ ανεπιτυχείς ομάδες ασχολούνται περισσότερο με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι αποδείξεις υπέρ της άποψης ότι η ομάδα είναι πιο αποτελεσματική, αν έχει προπονητή που ενδιαφέρεται περισσότερο για τις σχέσεις του με τους παίκτες, δεν είναι πολλές, α...

 Η αποτελεσματικότητα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή ανάλογα με το περιβάλλον εργασίας του Μέρος 2ον Όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήμα, ο μεγαλύτερος έλεγχος ασκείται από τον ηγέτη που έχει καλές σχέσεις, η δραστηριότητα είναι δομημένη και η σχέση ισχύος είναι ισχυρή. Η αποτελεσματικότητα του ηγέτη είναι μικρή, όταν οι σχέσεις με τους καθοδηγούμενους είναι κακές, η θέση ισχύος αδύνατη και η δραστηριότητα δεν είναι δομημένη. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί των τριών παραγόντων που δίνουν τιμές ελέγχου του ηγέτη. Για τη μέτρηση των προδιαθέσεων της προσωπικότητας του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή ή του προπονητικού στυλ, χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο που ονομάστηκε " ο Λιγότερο Προτιμητέος Συνεργάτης " (The Least Preferred Co-Worker ή L.P.C.). Η κλίμακα αυτή μετράει την εκτίμηση που έχει ο ηγέτης για το λιγότερο προτιμητέο συνεργάτη. Η συγκεκριμένη υπόθεση για την ανάπτυξη της θεωρίας ήταν : "το άτομο που βαθμολογείται ψηλά στο L.P.C.(που...

Η αποτελεσματικότητα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή, ανάλογα με το περιβάλλον εργασίας   Όλοι οι καθηγητές Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητές δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικοί ως ηγέτες. Συχνά συμβαίνει το ίδιο άτομο να είναι αποτελεσματικό σε μία ομάδα και μη αποτελεσματικό σε άλλη. Οι αιτίες για τις οποίες παρατηρούνται αυτές οι διακυμάνσεις στην αποδοτικότητα των καθηγητών Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητών, καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν την αποδοτικότητά τους, έχουν μελετηθεί από πολλούς ερευνητές και οι προσεγγίσεις που έχουν υιοθετηθεί λαμβάνουν υπόψη το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται ο ηγέτης. Πρόκειται για μία από τις πιο πρόσφατες προσεγγίσεις σχετικά με την ηγεσία. Η έμφαση εδώ δίνεται στις συγκεκριμένες περιστάσεις που λειτουργεί ο ηγέτης. Δηλαδή, κάθε ηγέτης μπορεί νάναι αποτελεσματικός, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Για να είναι δε μία ηγεσία αποτελεσματική, πρέπει να γίνει προσεκτικός συνδυασμός της  προσωπικότητας του ηγέτη, των χαρακτηριστικώ...

Η προσωπικότητα του προπονητή   Σε μια άλλη έρευνα, οι Martins, Rivkin & Burton (1979) βρήκαν ότι οι πολύ συναισθηματικοί προπονητές αποτυγχάνουν να εντοπίσουν τις διακυμάνσεις του άγχους στους αθλητές τους, κατά τη διάρκεια των αγώνων. Φυσικά υπάρχουν διάφορες αιτίες που προκαλούν τη διέγερση των προπονητών, αλλά είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι αθλητές προτιμούν να έχουν προπονητές, που, τουλάχιστον φαινομενικά, ελέγχουν τη συναισθηματική τους κατάσταση. Η ικανότητα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή στην ηγεσία σχετίζεται και με τα συναισθήματα που έχει για τον εαυτό του (πόσο ασφαλής νιώθει ως ηγέτης). Σύμφωνα με τον Ryan (1981, σελ. 91) ο τρόπος που αισθάνεται ο προπονητής για τον εαυτό του σχετίζεται με τις εμπειρίες του. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι εμπειρίες του στον αθλητικό τομέα. Συνήθως, οι κορυφαίοι αθλητές (π.χ. οι Ολυμπιονίκες) λίγες φορές γίνονται άριστοι προπονητές. Πιο πετυχημένοι γίνονται οι αθλητές με μέτριε επιδόσεις. Ο Ryan (1981) επιχειρεί να σ...

Ο "νεωτεριστής" προπονητής Φυσικά ως μόνη ένδειξη της πετυχημένης ηγεσίας δεν είναι η απόδοση της ομάδας. Ένας νεωτεριστής ηγέτης μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένος, ακόμα και χωρίς φανερή και γρήγορη βελτίωση της απόδοσης της ομάδας. Τα χαρακτηριστικά του νεωτεριστή προπονητή εξετάστηκαν από το Loy (1968) σε δείγμα προπονητών κολύμβησης. Χρησιμοποιώντας το 16 P.F., βρήκε συσχέτιση 0,80 μεταξύ χρόνου αφιερωμένου σε νέες τεχνικές προπόνησης και 10 ψυχολογικών χαρακτηριστικών των προπονητών. Η συναισθηματικότητα είναι ένα από τα γνωρίσματα της προσωπικότητας. Οι αθλητές θεωρούν τον αυτοέλεγχο των προπονητών ως επιθυμητό χαρακτηριστικό. Γενικά, οι αθλητές θέλουν τους προπονητές τους ήρεμους, όταν παίρνουν αποφάσεις και δεν τους αρέσει να τους βλέπουν εκνευρισμένους, κατά τη διάρκεια των αγώνων. Οι περισσότεροι προπονητές συμμετέχουν συναισθηματικά στους αγώνες της ομάδας τους. Ο Husman και οι συνεργάτες του (1970) βρήκαν σημαντικές αλλαγές στον καρδιακό παλμό των προπονητών, όταν οι...

Ο ρόλος της αυταρχικότητας στη  προσωπικότητα του ηγέτη στον Αθλητισμό   Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνδρες που είναι αυταρχικοί. είναι λιγότερο ηθικοί στη συμπεριφορά τους, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για κοινωνική επιδοκιμασία, είναι περισσότερο παρορμητικοί στη λήψη αποφάσεων και κάνουν περισσότερα λάθη (Podd, 1972). Έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η συμπεριφορά πολλών προπονητών που επιτίθενται σε διαιτητές, ταπεινώνουν τους παίκτες τους κλπ. Η ανηθικότητα της συμπεριφοράς αυτής δε συμβαδίζει φυσικά με το ρόλο του ηγέτη, που πρέπει να αποτελεί και το πρότυπο συμπεριφοράς για τους παίκτες του. Άλλα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στους αυταρχικούς ηγέτες είναι η αποδοχή της αυστηρής τιμωρίας και οι ισχυρές προκαταλήψεις (Triandis, 1971), ενώ οι άνδρες προπονητές που χαρακτηρίζονται από αυταρχικότητα, νοιάζονται περισσότερο για τη νίκη και αδιαφορούν για τον τρόπο επίτευξής της, έχουν αρνητικές στάσεις προς τις γυναίκες, θαυμάζουν τους παραδοσιακούς ανδρικούς ρόλους και είναι αντ...

Έρευνες για το ρόλο της προσωπικότητας του ηγέτη στον Αθλητισμό   Οι έρευνες στον αθλητισμό έχουν κυρίως περιγραφικό χαρακτήρα και δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα μοντέλα ηγεσίας με ειδική εφαρμογή στον αθλητισμό. Βάση των ερευνών αυτών είναι η πεποίθηση ότι, ουσιαστικά, η βασική εργασία του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή είναι να αλλάζει τη συμπεριφορά των μαθητών ή αθλητών και, με την έννοια αυτή, η προσωπικότητα που έχει, επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της εργασίας του. Για να περιγράψει την προσωπικότητα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή ο Ryan (1981, σελ. 89) τους κατατάσσει σε δύο πόλους. Στον πόλο Α βρίσκεται ο προπονητής που χαρακτηρίζεται από επιθετικότητα, οξυθυμία και ερεθιστικότητα. Στον πόλο Β βρίσκεται ο προπονητής που δεν του αρέσει να επιδεικνύεται, αλλά βοηθάει ουσιαστικά τους παίκτες του, στο τεχνικό και στο διαπροσωπικό τομέα, χρησιμοποιεί το διάλογο και μπορεί να επηρεάζει αποφασιστικά τη συμπεριφορά των παικτών του. Ανάλογα με τη περίσταση και ο ...

Ο  ρόλος της προσωπικότητας του ηγέτη στον Αθλητισμό Η άποψη ότι οι μεγάλοι ηγέτε ς γεννιούνται,  έχοντας ορισμένα γνωρίσματα που τους ωθούν στην ανάληψη ηγετικών ρόλων, είναι παλιά και βαθιά ριζωμένη ως αντίληψη σε πολλούς ανθρώπους. Εν τούτοις τα ερευνητικά δεδομένα δε φαίνεται να υποστηρίζουν αυτήν την άποψη. Δεν έχουν, δηλαδή, βρεθεί σταθερά χαρακτηριστικά που να διαφοροποιούν τους ηγέτες από τους καθοδηγούμενους (Baron & Byrne, 1987). Υπάρχουν, όμως, έρευνες που έχουν εντοπίσει ορισμένα γνωρίσματα της προσωπικότητας των ηγετών, που σε γενικές γραμμές είναι : Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει βρεθεί ότι οι ηγέτες υπερέχουν στις δραστηριότητες που βοηθούν την ομάδα να πετύχει τους στόχους της, όπως, για παράδειγμα, ότι η ευφυία σχετίζεται με την ηγεσία (Fielder, 1986). Επίσης είναι λογικό να δεχθούμε ότι ένας άριστος ποδοσφαιριστής αυτομάτως λειτουργεί και ως ηγέτης στην ομάδα του. Αν και δεν αποτελούν εγγύηση ότι κάποιος θα γίνει ηγέτης αν έχει τα χαρακτηριστικά αυτά, εν ...

Ο Καθηγητής Φυσικής Αγωγής και/ή Προπονητής ως Ηγέτης   Οι άνθρωποι έχουν μια ορισμένη άποψη σχετικά με τον όρο "ηγέτης". Οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται τον ηγέτη ως το άτομο εκείνο που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα προσωπικότητας, που τον καθιστούν ικανό να λειτουργήσει ως ηγέτης. Πρόκειται ουσιαστικά, για εκείνους που πιστεύουν ότι οι ηγέτες γεννιούνται. Η έμφαση, δηλαδή, δίνεται σ' αυτό που ο ηγέτης είναι και όχι σ' αυτά που κάνει. Αν και η αντίληψη αυτή εξακολουθεί να υπάρχει, το λάθος που συχνά γίνεται είναι ότι πιστεύεται πως ο ηγέτης μπορεί να είναι αποτελεσματικός σ' όλες τις καταστάσεις, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά των καθοδηγουμένων. Άλλοι πιστεύουν ότι ο ηγέτης είναι το άτομο εκείνο που επιτελεί ένα έργο, που έχει σχέση με την οργάνωση, τον έλεγχο των ενεργειών άλλων ατόμων, τον προγραμματισμό, τη δημιουργία συνθηκών, που να αυξάνουν την παραγωγικότητα κ.α. Πρόκειται, δηλαδή, για τη κλασσική αντίληψη σχετικά με τη λειτουργία των mana...

Η Ηγεσία στον Αθλητισμό   "Ο ηγέτης πρέπει να ξέρει, πρέπει να ξέρει ότι ξέρει και πρέπει να καταστήσει σαφές στους γύρω του ότι ξέρει".                                                                       C. Randall, Ειδικός στο μάνατζμεντ Ο όρος "ηγέτης" συχνά χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει πολιτικούς, ανώτερους στρατιωτικούς, πετυχημένους επιχειρηματίες, διάσημους παίκτες, προπονητές κ.α. Στην ουσία, όμως κάποια μορφή ηγεσίας υπάρχει σε κάθε ομάδα και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η επιρροή που ασκείται στα μέλη. Στον αθλητικό χώρο, συχνά ακούγεται ή γράφεται στο τύπο ότι μια ομάδα δεν είναι αποτελεσματική, επειδή δεν έχει καλή καθοδήγηση π.χ. έναν επιτελικό παίκτη με ηγετικά προσόντα. Τα ίδια σχόλια συχνά αφορούν τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή μιας ομάδας, που συχνά κατηγορείται ότι ...

Ο ρόλος του Καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή Προπονητή   Ο σημερινός αθλητισμός με τη μορφή που έχει πάρει δίνει όλο και περισσότερες ευκαιρίες σε άτομα όλων των ηλικιών να ασχοληθούν με διάφορες δραστηριότητες, σε οργανωμένη βάση. Για τα μικρά παιδιά (κάτω των 14-15 χρόνων), η συμμετοχή σε φυσικές δραστηριότητες, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της όλης συμπεριφοράς τους. Κάθε παιδί ασχολείται με φυσικές δραστηριότητες, είτε αυτές είναι παιχνίδι στην αλάνα ή είναι οργανωμένη άθληση σε αθλητικό σύλλογο. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο, ο υπεύθυνος των αθλητικών προγραμμάτων να έχει ειδικές γνώσεις πάνω στη ψυχοκινητική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μικρών αθλητών, για να μπορέσει, αφ' ενός, να αντισταθεί στο πειρασμό να τους χειρισθεί σαν μικρογραφίες των ενηλίκων (και του εαυτού του), αφ' ετέρου, να τους αναγνωρίσει το δικαίωμα να "παιδιαρίζουν" έστω και σε βάρος των αποτελεσμάτων. Πηγή : Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΝΗΣ

Ο ρόλος του Καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή Προπονητή   Ο Cratty (1983) παραθέτει ορισμένα στοιχεία που έχουν σχέση με τα σπορ των μικρών παιδιών. Τα κυριότερα είναι : 1. Τα παιδιά ηλικίας 8 με 9 χρόνων επηρεάζονται εξαιρετικά από τις διάφορες μορφές τιμωρίας. 2. Οι αθλητές ηλικίας 10 με 12 χρόνων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ενθάρρυνση των προπονητών τους. 3. Τα μεγαλύτερα παιδιά, 13 με 15 χρόνων, δείχνουν υπερβολικά μεγαλύτερη ευαισθησία και στην τιμωρία και στην ενθάρρυνση, αλλά δίνουν έμφαση και στο αν η αρνητική αντιμετώπισή τους, παρέχει οδηγίες για τη βελτίωσή τους. 4. Οι προπονητές συνήθως δε συνειδητοποιούν τα διάφορα είδη της συμπεριφοράς τους. 5. Οι παίκτες επιδεικνύουν καλή ικανότητα στο να διακρίνουν την προπονητική συμπεριφορά, που περικλείει ενθάρρυνση. 6. Οι πιο δημοφιλείς προπονητές είναι αυτοί που παρέχουν ενθάρρυνση, συνδυάζοντάς την με τη παροχή τεχνικών πληροφοριών και οι λιγότεροι δημοφιλείς είναι αυτοί που τιμωρούν συχνά. 7. Οι προπονητές που συχνά ενθαρρύνο...

Αντιμετώπιση του στρες στον παιδικό αθλητισμό   Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του στρες οι Smith & Smoll (1983) τονίζουν ότι πρέπει να εξεταστούν τα στάδια εξέλιξής του ,στο καθένα από τα οποία μπορεί να μειωθεί. Αρχικά, μπορούν να μειωθούν οι στρεσογόνοι παράγοντες του περιβάλλοντος (π.χ. η συμπεριφορά των προπονητών και των γονέων που πιέζουν τους νεαρούς αθλητές). Οι μεν προπονητές δημιουργούν στρες, όταν εκνευρίζονται και κακομεταχειρίζονται τα παιδιά, οι δε γονείς, όταν πιέζουν τα παιδιά τους και δεν συμπεριφέρονται με ηρεμία. Το αγωνιστικό στρες, επίσης, μπορεί να μειωθεί, αν γίνεται προσεκτικός προγραμματισμός αγώνων π.χ. να διαλέγουν αντιπάλους με τέτοιο τρόπο, που να υπάρχουν καλές πιθανότητες επιτυχίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην αρχή της καριέρας του μικρού αθλητή. Τέλος, η διαμόρφωση ζεστού, φιλικού και ευχάριστου κλίματος στη προπόνηση συντελεί στη μείωση του στρες στα παιδιά. Το στρες, επίσης, μπορεί να μειωθεί, όταν αυξηθεί η αποδοτικότητα της μάθησης. Αυτό πρω...

Στρες και άγχος   Οι γονείς και οι προπονητές με τη συμπεριφορά τους μπορούν να γίνουν παράγοντες αύξησης του στρες στα παιδιά. Η επιρροή των γονέων και προπονητών μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως αρνητικά σχόλια, όταν υπάρχει άσχημη απόδοση, υπερβολικές απαιτήσεις από τον αθλητή, έλλειψη υποστήριξης στις προσπάθειες του αθλητή κ.λ.π. Οι Pierce & Stratton (1980) ζήτησαν από 543 παιδιά, ηλικίας 10-17 χρόνων να εντοπίσουν, από ένα κατάλογο10 περιπτώσεων, τις μεγαλύτερες ανησυχίες τους, όταν συμμετέχουν στον αθλητισμό. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι "το να μην παίζουν καλά" και "το να κάνουν λάθη" ήταν οι πιο συχνές ανησυχίες, με ποσοστό 62%. Περίπου 11% των παιδιών ανάφεραν ότι ανησυχούσαν για το τι θα πουν οι γονείς, 24,9% τι θα πουν οι προπονητές και 24,7% τι θα πουν οι συναθλητές τους. Σύμφωνα, πάντως, με τους Smith, Smith & Smoll (1983), στα περισσότερα ερευνητικά δεδομένα, το αθλητικό στρες στα μικρά παιδιά δεν είναι υπερβολικό, σε σύγκριση με το στρες ...

Στρες και άγχος    Μέρος της κριτικής ενάντια στα αγωνιστικά σπορ έχει ως βάση το γεγονός ότι το στρες, που τα παιδιά αντιμετωπίζουν στα αγωνιστικά σπορ, ίσως έχει άσχημες επιπτώσεις πάνω στη ψυχολογική τους υγεία. Το στρες αυτό προέρχεται από δύο κύριες κατευθύνσεις. Στη πρώτη κατηγορία περιέχεται στρες που οφείλεται στις προδιαθέσεις του αθλητή/αθλήτρια, στις αντιλήψεις των, καθώς επίσης και στις αντιλήψεις των προσώπων που περιβάλλουν το μικρό/μικρή αθλητή/τρια. Στη δεύτερη κατηγορία περιέχεται το στρες που οφείλεται στις αγωνιστικές καταστάσεις, όπως είναι η σημασία του αγώνα, τα διάφορα περιστατικά που δημιουργούν ένταση και η συμπεριφορά των διαφόρων "σημαντικών άλλων" στον αγώνα. Το αγωνιστικό στρες είναι η αγχώδη αντίδραση του αθλητή/αθλήτρια σε καταστάσεις που απειλούν την αυτοεκτίμησή του. Η αγχώδης αυτή αντίδραση του ατόμου είναι ένα αρνητικό συναίσθημα (Spielberger, 1966). Το στρες, λοιπόν, προκαλείται, όταν ο αθλητής/αθλήτρια αισθάνεται ότι δεν είναι ικανός να αν...