Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

 ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ Ο χορός έχει θεωρηθεί ως παγκόσμια γλώσσα και η αρχαιότερη από τις τέχνες του ανθρώπου, επειδή χρησιμοποιεί, ως εργαλείο, την κίνηση του ανθρώπινου σώματος. Ωστόσο για τους σύγχρονους μελετητές του χορού η χορευτική πρακτική δεν είναι μια μορφή τέχνης με βάση τη δυτική αντίληψη, δηλαδή μια συμπεριφορά αποκομμένη από το περιβάλλον της, που υπακούει στο δόγμα "η τέχνη για την τέχνη" ή μια παγκόσμια γλώσσα, αλλά ένα σύνθετο φαινόμενο. Είναι ένα πολύπλοκο σύστημα σημείων-μηνυμάτων, άμεσα συνδεδεμένο με το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον ενός συγκεκριμένου ιστορικού σχηματισμού.  Μολονότι, λοιπόν, πρόκειται για μια "αέναη παρουσία", για μια παγκόσμια δημιουργική δραστηριότητα, όπου δημιουργός και δημιούργημα ταυτίζονται μέσα από το "ενεργούν" ανθρώπινο σώμα, η διερεύνηση του χορού στους πρωτογενείς λαούς και στους λαϊκούς πολιτισμούς της Δύσης δείχνει ότι οι κινήσεις και η σημασία τους διαφέρουν από τόπο σε τόπο και από πολιτισμό σε πολ...

Χοροί της Θεσσαλίας   Οι χοροί της Θεσσαλίας έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, για το λόγο ότι γειτονεύει με τις περιοχές αυτές, αλλά και από τη σταδιακή εγκατάσταση πληθυσμών από τις περιοχές αυτές κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Εγκατάσταση πληθυσμών από την Ήπειρο παρατηρείται και στα νεώτερα χρόνια, αφού στη Θεσσαλία είχαν τα χειμαδιά τους πολλοί κτηνοτρόφοι των περιοχών αυτών. Έτσι οι χοροί που συναντάμε στην περιοχή είναι Συρτοί σε επτάσημο 7/8 (3+2+2) ρυθμό κυρίως, αλλά και δίσημο 2/4, το Μπεράτι ή Σκόρπιο σε επτάσημο 7/8 (3+2+2) ρυθμό με αργή αγωγή, ο Τσάμικος σε τρίσημο 3/4 ρυθμό, χοροί Στα τρία σε τετράσημο 4/4 κυρίως ρυθμό, χοροί Στα δύο σε τετράσημο 4/4 και επτάσημο 7/8 (3+2+2) ρυθμό, οι Συγκαθιστοί σε οκτάσημο 8/4 (2+3+3) ρυθμό, και χοροί με διπλό ρυθμό, κυρίως Πασχαλιάτικοι. Πηγή : Ο χορός στην ελληνική παράδοση και η διδασκαλία του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΑΝΤΣΙΔΗ

Ο παραδοσιακός χορός στην Ελλάδα   Στην Ελλάδα, ως παραδοσιακοί ή δημοτικοί χοροί χαρακτηρίζονται οι χοροί των αγροτικών κυρίως περιοχών, οι οποίοι είναι προϊόν προφορικής κατά κανόνα παράδοσης. Οι παραδοσιακοί χοροί σε αντιπαράθεση με τους έντεχνους χορούς, βασικά γνωρίσματα των οποίων είναι το "επώνυμο και το προσωπικό", χαρακτηρίζονται από το "ανώνυμο και το συλλογικό". Οι χοροί, μαζί με τη μουσική και τα τραγούδια, που έφθασαν μέσα από την προφορική παράδοση ως τις μέρες μας, συνδέονται άμεσα με την περίοδο της τουρκοκρατίας και της Ελληνικής Επανάστασης, οι ρίζες τους όμως προχωρούν βαθιά στο παρελθόν. Αυτή τη περίοδο, φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν έπαψαν να τραγουδούν και να χορεύουν, αλλά απεναντίας, όπως διέσωσαν τη γλώσσα τους, διέσωσαν και τη μουσικοχορευτική τους παράδοση, η οποία γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση και αυτό καταδεικνύεται από την πληθώρα των χορών, των τραγουδιών και των εθίμων που καταγράφονται την περίοδο αυτή. Ιδιαίτερα ο 18ος και ο 19ος αιώνας μπ...