Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Η κοινωνική διάσταση της άσκησης   Η Φυσική Αγωγή πρέπει να έχει τη θεμελιακή θέση που ανήκει , σε κάθε παιδαγωγικό σύστημα. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε τη νοησιαρχική αντίληψη και να αναδομήσουμε το σύστημα αξιών μας, δίνοντας την πρωτοκαθεδρία στον συνολικό άνθρωπο.   Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι μύες δεν είναι μόνο τα χημικά εργαστήρια που παράγουν ενέργεια και προκαλούν την κίνηση του σώματος και των μελών του. Είναι και τα αισθητήρια όργανα, που διασυνδέονται με το νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο και σχηματίζουν τις αισθησιοκινητικές παραστάσεις. Τις παραστάσεις εκείνες που αποτελούν την υποδομή στην οργάνωση της έννοιας του πραγματικού, στο σχηματισμό αφηρημένων εννοιών και στην κατάκτηση της γνώσης. Για παράδειγμα, με την αίσθηση της όρασης μια σφαίρα δεν είναι παρά ένας κύκλος. Η αντίληψη του σφαιρικού σχήματος σχηματίζεται μόνο με τη κιναίσθηση, μόλις τα χέρια πιάσουν και κλείσουν μέσα τους τη σφαίρα.  Ας σκεφτούμε πόσο λαθεμένη νοητική εικόνα θα...

Επίδραση στις ψυχοπνευματικές λειτουργίες Μέρος 2ο   Στις έρευνες που έγιναν στο Medford από την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Όρεγκον και διήρκεσαν μια 12ετία, εξετάστηκαν χιλιάδες παιδιά και από τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι έρευνες αυτές ξεκίνησαν με το εξής ερώτημα : Σε ποιο βαθμό η συμμετοχή στα σχολικά αθλητικά πρωταθλήματα επηρεάζει την απόδοση στα μαθήματα; Από παλιότερες μελέτες είχαν προκύψει αντιφατικές απόψεις και σύγχυση πάνω στον βασικό αυτό προβληματισμό.   Στις καινούργιες αυτές έρευνες δόθηκε προσοχή στο σχεδιασμό των πειραμάτων. Για κάθε ομάδα αθλητών υπήρχε μια αντίστοιχη συγκριτική ομάδα αναφοράς από παιδιά που δεν συμμετείχαν στα αθλητικά προγράμματα, είχαν όμως την ίδια χρονολογική ηλικία, την ίδια νοημοσύνη και την ίδια κοινωνικο - οικονομική προέλευση.   Το γενικό συμπέρασμα από όλες τις έρευνες αυτές ήταν πως η ακαδημαϊκή απόδοση των αθλητών καλύτερη από αυτή των μη αθλητών.   Τα πορίσματα αυτά επαληθεύτηκαν και με ανάλ...

Επίδραση της άσκησης στις ψυχοπνευματικές λειτουργίες   Η ευεργετική επίδραση της αερόβιας άσκησης δεν περιορίζεται μόνο στις βιολογικές προσαρμογές. Η άσκηση δε θωρακίζει μόνο την υγεία, δεν αναχαιτίζει μόνο τη βιολογική φθορά και δεν ανυψώνει μόνο τη βιολογική στάθμη του ανθρώπινου δυναμικού. Η ευεργετική της επίδραση επεκτείνεται και στις ψυχοκοινωνικές ιδιότητες της ανθρώπινης προσωπικότητας. Η συμβολή της στη ψυχολογική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου είναι τεκμηριωμένη με ένα πλήθος από ερευνητικές εργασίες.   Σε μια χαρακτηριστική μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Purdue στις Η.Π.Α., μετρήθηκαν διάφορες ψυχολογικές ιδιότητες σε μεσήλικες άνδρες πριν και μετά από ένα δίμηνο αερόβιο γυμναστικό πρόγραμμα. Παρατηρήθηκε σαν αποτέλεσμα της άσκησης πως παράλληλα με την αερόβιά τους ικανότητα, τα άτομα αυτά βελτίωσαν την αυτοπεποίθησή τους και μείωσαν αισθητά το άγχος και τη νευρικότητα που τους διέκρινε πριν από την άσκηση.  Οι πιο αξιόλογες όμως σχετικές μελέτες έγ...

Άσκηση και ευεξία   Αξίζει όμως να τονιστεί πως η συστηματική άσκηση δεν προσθέτει μόνο χρόνια στη ζωή, αλλά και τούτο είναι το πιο σημαντικό, δίνει ζωή στα χρόνια. Όσοι από μας έχουμε βιώσει την άθληση γνωρίζουμε και από προσωπική εμπειρία την αναζωογονητική δύναμη και το αίσθημα ευεξίας που πηγάζει από την άσκηση. Το αίσθημα εκείνο που σε κάνει να νιώθεις εσωτερική πληρότητα, ισορροπία, αυτοπεποίθηση και σιγουριά και σου δίνει την ορμή να αντιμετωπίσεις με αισιοδοξία τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες και τις προκλήσεις που επιφυλάσσει η καθημερινή ζωή.   Τα παραπάνω αισθήματα φαίνεται να έχουν και κάποια βιολογική βάση. Μερικές έρευνες συνδέουν το αίσθημα της ευφορίας που αισθάνονται όσοι τρέχουν μεγάλες αποστάσεις, με την έκκριση ενδομορφινών από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Πηγή: ΑΕΡΟΒΙΩΣΗ : ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ Κ. COOPER (Επιστημονική Επιμέλεια Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ)

Άσκηση και μακροζωία  Ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει τους ερευνητές από καιρό είναι αν η άθληση συμβάλλει στη μακροζωία. Αθλητές που κάνουν αθλητισμό υψηλού επιπέδου και ύστερα εγκαταλείπουν κάθε μορφή άθλησης, δεν πρέπει να προσδοκούν να ζήσουν περισσότερα χρόνια.   Το συμπέρασμα αυτό στηρίζεται σε στατιστικές μελέτες που έδειξαν πως σπουδαστές αμερικανικών και αγγλικών πανεπιστημίων, που συμμετείχαν σε αθλητικές ομάδες και σταμάτησαν να αθλούνται μετά την αποφοίτησή τους, είχαν τον ίδιο μέσο όρο ζωής με τους μη αθλητές συμφοιτητές τους.   Αντίθετα, σε πιο πρόσφατες ανάλογες μελέτες παρατηρήθηκε, πως Σκανδιναβοί χιονοδρόμοι που είχαν τη συνήθεια να γυμνάζονται μέχρι τα βαθιά γεράματά τους, έζησαν κατά μέσο όρο εφτά χρόνια περισσότερο από τους συνομηλίκους τους που έκαναν καθιστική ζωή.   Η άσκηση όμως πρέπει να συνοδεύεται με έναν υγιεινό τρόπο ζωής για να οδηγήσει στη μακροζωία. Ενστερνησθείτε τις παρακάτω συνήθειες : Συνήθεια 1η : Κάνετε περιοδικές ιατρικές εξετ...

Προστασία από καρδιοπάθειες   Η υποκινητικότητα επιταχύνει τη βιολογική φθορά. Προκαλεί πρόωρη ανάπτυξη εκφυλιστικών αρθροπαθειών, επισπεύδει την οστεοπόρωση και τη δημιουργία ενδοαγγειακών θρομβώσεων και κυρίως κάνει τον οργανισμό τρωτό στα καρδιαγγειακά νοσήματα που μαστίζουν τον σημερινό άνθρωπο. Στατιστικές μελέτες έχουν δείξει πως στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες το 50% των ανθρώπων, δηλαδή ο ένας στους δύο, πεθαίνουν από αγγειοκαρδιακές παθήσεις.   Μολονότι δεν είμαστε ακόμη σίγουροι για τα αίτια που προκαλούν τις καρδιοπάθειες, φαίνεται πως οι κυριότεροι συντελεστικοί παράγοντες είναι : η υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το ψυχικό άγχος και η ανεπαρκής σωματική άσκηση. Όσοι περισσότεροι παράγοντες υπάρχουν σε ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής. Μάλιστα φαίνεται ότι οι παράγοντες καρδιακού κινδύνου δεν δρουν αθροιστικά, αλλά πολλαπλασιαστικά!   Η σωματική άσκηση μπορεί να αμβλύνει τη δράση των παραγόντων αυτών, αντιστα...

Η γυμνασμένη καρδιά Μέρος 2ο  Η άσκηση συμπληρώνει τις ευεργεσίες της πάνω στην καρδιά με μια ακόμη πολύτιμη προσαρμογή. Επειδή η γυμνασμένη καρδιά μπορεί και διοχετεύει περισσότερο αίμα σε κάθε της παλμό, χτυπάει με μικρότερη συχνότητα, αναπτύσσει δηλαδή, όπως λέμε, βραδυκαρδία.   Η καρδιακή συχνότητα ενός δρομέα αντοχής στην κατάσταση σωματικής ηρεμίας είναι κάτω από 50 χτύπους το λεπτό και σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις φτάνει την ελάχιστη τιμή των 30 χτύπων. Σε ένα μέτρια γυμνασμένο άτομο η καρδιακή συχνότητα είναι γύρω στους 65 χτύπους το λεπτό, ενώ σε ένα αγύμναστο που κάνει καθιστική ζωή  ξεπερνά τους 75. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι 10 χτύποι το λεπτό.   Έτσι έχουμε πως η καρδιά του μέτρια γυμνασμένου ατόμου γλυτώνει την ημέρα 15000 χτύπους, το μήνα μισό εκατομμύριο και το χρόνο έξι εκατομμυρίων χτύπων. Αυτή η οικονομία παλμών αντιστοιχεί σε 48 ημέρες ανάπαυσης το χρόνο!   Αξίζει να σημειώσουμε πως οικονομία παλμών σημαίνει ακόμα και λιγότερο έργο για ...

Η γυμνασμένη καρδιά  Η βελτίωση της αερόβιας ικανότητας  συνοδεύεται με αντίστοιχες προσαρμογές στην καρδιά.  Η καρδιά, που έχει το μέγεθος μιας γροθιάς, είναι η μεγαλειώδης μυϊκή αντλία που προωθεί σε ολόκληρο το σώμα, το ζωογόνο οξυγόνο. Η αντλία αυτή εργάζεται ακούραστα, μέρα - νύχτα χωρίς σταματημό. Στη κατάσταση ηρεμίας πάλλει με συχνότητα γύρω στους 70 παλμούς το λεπτό και εξωθεί πάνω από 300 λίτρα αίμα την ώρα με αρκετή δύναμη ώστε να προωθεί στα αιμοφόρα αγγεία του σώματος που έχει μήκος κοντά στα 100000 χιλιόμετρα.  Η αερόβια άσκηση ευεργετεί την καρδιά με δύο τρόπους. Από τη μια μεριά δυναμώνει το μυοκάρδιο και πλουτίζει το δίκτυο της εμπειρίας του και από την άλλη, επιβραδύνει τη συχνότητα των χτύπων της προκαλώντας βραδυκαρδία.  Μια φυσιολογική, αλλά αγύμναστη καρδιά είναι σχετικά μικρή και αδύνατη, γιατί όπως κάθε μυς όταν δεν γυμνάζεται ατροφεί και εκφυλίζεται, έτσι και το μυοκάρδιο. Μια άρρωστη καρδιά γίνεται υπερτροφική για να εξισορροπήσει κάποι...

Η ακινησία φθείρει   Η αερόβια ικανότητα φθίνει με την ακινησία και ακμάζει με την αερόβια άσκηση. Αυτό έχει τεκμηριωθεί με πολλές εργαστηριακές   έρευνες.  Μια προσπάθεια που να προκαλεί μια καρδιακή συχνότητα τουλάχιστον 130 παλμούς το λεπτό, να διαρκεί όχι λιγότερο από 20 λεπτά τη κάθε φορά και να γίνεται τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, βελτιώνει σταθερά την αερόβια ικανότητα. Ένα τέτοιο γυμναστικό πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει φυσικές δραστηριότητες που επιβαρύνουν το σύστημα μεταφοράς και κατανάλωσης οξυγόνου και βελτιώνουν την αερόβια ικανότητα. Τέτοιες αερόβιες δραστηριότητες είναι το τρέξιμο, το κολύμπι, η ποδηλασία, η πεζοπορία, το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, κ.α. Πρέπει να σημειωθεί πως αθλήματα όπως η πετοσφαίριση, η αντισφαίριση και το γκολφ, έχουν μηδαμινή επίδραση στην αερόβια ικανότητα, ενώ η Σουηδική γυμναστική και η άρση βαρών δεν έχουν καμία επίδραση, μολονότι συμβάλλουν στη βελτίωση άλλων ικανοτήτων, όπως είναι η ευκινησία και η μυϊκή δύναμη. ...

Βιολογικό ξανάνιωμα   Από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την αερόβια ικανότητα είναι το φύλο, η ηλικία και η σωματική άσκηση.   Οι γυναίκες έχουν 25% με 30% χαμηλότερη ικανότητα από τους άνδρες. Είναι χαρακτηριστικό, πως η αερόβια ικανότητα ενός 60χρονου άνδρα είναι η ίδια με την αερόβια ικανότητα μιας 20χρονης νέας, δηλαδή 2,5 λίτρα περίπου το λεπτό.   Η αερόβια ικανότητα αυξάνει προοδευτικά και φθάνει στο κορύφωμά της τα τελευταία χρόνια της εφηβικής ηλικίας, οπότε ο οργανισμός βρίσκεται στη πλήρη ωριμότητά του. Ύστερα αρχίζει μια περίοδος σταδιακής παρακμής, όπου η αερόβια ικανότητα μειώνεται με ρυθμό 1% το χρόνο. Έτσι που η αερόβια ικανότητα ενός άνδρα 75 χρονών είναι περίπου η μισή που είχε όταν ήταν 25 χρόνων. Μειώνεται δηλαδή στο διάστημα αυτό του μισού αιώνα, από 3 λίτρα το λεπτό σε 1,5 λίτρο. Η αντίστοιχη μείωση στη γυναίκα είναι από 2 λίτρα σε 1 λίτρο. Στους αθλητές η αερόβια ικανότητα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, παρά την αναπόφευκτη πτωτική τάση...