Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Επιβάρυνση και επαναλήψεις στη προπόνηση δύναμης των κοιλιακών & ραχιαίων μυών     Προπονητικά προγράμματα υπάρχουν πάρα πολλά. Ανάλογα με το σκοπό της προπόνησης ρυθμίζεται η επιβάρυνση και ο αριθμός των επαναλήψεων. Στο ακόλουθο σχήμα φαίνεται ο ο αριθμός των επαναλήψεων και η επιβάρυνση. Για τα προπονημένα άτομα είναι γενικά αποδεκτό ότι η αύξηση της μυϊκής μάζας η επιβάρυνση στη προπόνηση δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από 70% του 1 RM. Πριν αρχίσει οποιοδήποτε προπονητικό πρόγραμμα πρέπει να ξέρουμε ότι : Οι κοιλιακοί και οι ραχιαίοι δε λειτουργούν απομονωμένα σε μια αθλητική κίνηση. Τέτοιο αγώνισμα που να εξαρτάται αποκλειστικά από τη μεγάλη δύναμη των κοιλιακών ή των ραχιαίων μυών δεν υπάρχει.  Οι μύες αυτοί συμμετέχουν και παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλές κινήσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μύες αυτοί αποδίδουν καλύτερα όταν συνεργαστούν και συγχρονιστούν, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με άλλες μυϊκές ομάδες.  Για τη προπόνηση των αθλητών πρέπει πρώτ...

Καταρτισμός προπονητικού προγράμματος κοιλιακών & ραχιαίων   Ο καταρτισμός ενός προπονητικού προγράμματος δύναμης είτε αυτό απευθύνεται σε προπονημένους είτε σε απροπόνητους, πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στη πρόληψη και στην αποφυγή κινδύνου τραυματισμών. Οι αφετηρίες που θα χρησιμοποιηθούν πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα αυξομείωσης της επιβάρυνσης έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από άτομα με διαφορετική ηλικία και διαφορετική φυσική κατάσταση. Στην προπόνηση δύναμης συχνά αναφερόμαστε στον όρο 1 RM ή κάποιο ποσοστό (%) του 1 RM. Το 1 RM (= repetition maximum), σημαίνει το μέγιστο βάρος (kg) που το άτομο μπορεί να ανυψώσει μόνο σε μια μυϊκή προσπάθεια (De Lorme 1946). Για την μέγιστη μειομετρική συστολή αναφέρεται το μέγιστο βάρος που ανυψώνεται μια φορά (1 RM). Για την μέγιστη ισομετρική συστολή αναφέρεται το μέγιστο βάρος που μπορεί να κρατηθεί σε κάποια γωνία της άρθρωσης μετά από μέγιστη ισομετρική συστολή (1 RM). Για τη δ...

Λειτουργία κοιλιακών & ραχιαίων μυών   Για να λειτουργήσουν σωστά οι μύες του κορμού, πρέπει να υπάρχει καλός συντονισμός, όχι μόνο στη λειτουργία των ραχιαίων μυών, αλλά και μεταξύ των ραχιαίων και κοιλιακών μυών. Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από πολλές μικρές αρθρώσεις, πράγμα που από μια μεριά δίνει τη δυνατότητα στη σπονδυλική στήλη να κάνει πολλές κινήσεις, αλλά από την άλλη μεριά την κάνει περισσότερο ευαίσθητη στις κακώσεις. Οι ραχιαίοι μύες, σε αντίθεση με τους κοιλιακούς μύες, αποτελούνται από στρώματα μυϊκών ομάδων τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους και στη λειτουργία και μορφολογία (Morris et al 1962, Pauly 1966, Jonsson 1970, Mandroukas and Leissner 1984). Όλο αυτό το πολυαρθρικό σύστημα της σπονδυλικής στήλης για να λειτουργήσει και να συντονισθεί σε μια απλή ή σύνθετη κίνηση με άλλες μυϊκές ομάδες, χρειάζεται ειδική προπόνηση. Ορισμένοι μύες της ράχης βραχύνουν και ορισμένοι χάνουν τη δύναμή τους. Γι' αυτό οι ραχιαίοι μύες δεν χρειάζονται μόνο προπόνηση δύναμης, αλλ...

Ξεκούραστες στάσεις και θέσεις του σώματος Πλάγια θέση του σώματος σε μαλακό στρώμα   Το σώμα "βουλιάζει" και τα φυσιολογικά κυρτώματα της σπονδυλικής στήλης μεταβάλλονται. Μετά από μια τέτοια πολύωρη θέση δεν είναι παράξενο να σηκωνόμαστε κουρασμένοι με ενοχλήσεις και πόνο στη σπονδυλική στήλη. Το μαλακό στρώμα κάνει το σώμα να "κρέμεται". Η σπονδυλική στήλη δέχεται άνισες επιβαρύνσεις. Το σκληρό στρώμα δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει στήριγμα σε ένα σώμα που χρειάζεται ανάπαυση. Τα μέρη του σώματος που εξέχουν, είτε το σώμα είναι σε ύπτια θέση, είτε στη πλάγια θέση, δέχονται πίεση από το σκληρό υπόστρωμα.. Το καλύτερο στρώμα που δίνει τη δυνατότητα στη σπονδυλική στήλη να παίρνει τη φυσιολογική θέση είναι αυτό που είναι σταθερό, αλλά ελαστικό. Η σπονδυλική στήλη και η λεκάνη διατηρούν τη φυσιολογική τους θέση. Το ένα πόδι πατάει σε κάποιο στήριγμα και τα χέρια ξεκουράζονται στο μηρό. Η θέση αυτή ξεκουράζει, γιατί μειώνεται η λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα και διατείνο...

Ξεκούραστες στάσεις και θέσεις του σώματος   Κατά τη διάρκεια της ημέρας η σπονδυλική στήλη επιβαρύνεται. Οι μεγαλύτερες επιβαρύνσεις εμφανίζονται στην αυχενική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Η κούραση στη σπονδυλική στήλη δεν παρουσιάζεται μόνο σ' αυτούς που κάνουν σκληρή μυϊκή εργασία, αλλά και σ' άλλους που έχουν ελαφριά μυϊκή εργασία. Και στις δύο κατηγορίες εργαζομένων, τα διαλείμματα με την αλλαγή της θέσης του σώματος είναι απαραίτητα για την αποφυγή άσκοπης κόπωσης. Η ξεκούραση πρέπει να γίνεται πριν το άτομο εξαντληθεί από την κούραση ή πριν νοιώσει πόνους στη σπονδυλική στήλη. Η επιβάρυνση στη σπονδυλική στήλη ποικίλει ανάλογα με τη θέση του σώματος. Η ύπτια κατάκλιση με λυγισμένα γόνατα είναι μια θέση που η σπονδυλική στήλη δέχεται τη μικρότερη επιβάρυνση. Μεγαλύτερη χαλάρωση νοιώθει το άτομο όταν τα πόδια του στηριχθούν πάνω σε ένα σκαμνάκι. Πολλές από τις λεγόμενες αναπαυτικές θέσεις ταιριάζουν σε πολλούς, αλλά όχι σε όλους. Η θέση του σώματος π.χ. στην ...

Ασκήσεις ενδυνάμωσης των κοιλιακών και ραχιαίων μυών   Προπόνηση των κοιλιακών και ραχιαίων μυών Η προπόνηση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών συστήνεται στα προπονημένα και απροπόνητα άτομα καθώς και στα άτομα που έχουν ενοχλήσεις στη σπονδυλική στήλη ή βρίσκονται κάτω απο μια θεραπευτική αγωγή. Η ισχυροποίηση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών σταθεροποιεί τον κορμό, προφυλάσσει και μειώνει το φορτίο στη σπονδυλική στήλη. (Morris 1973, Nachemson 1975, Zachrisson - Forsell 1981, Hemborg 1982, Anderson 1954, Hambly 1967, Klausen 1965, Larson 1961, Morris et al 1961). Η αφετηρία για την προπόνηση των κοιλιακών μυών είναι συνήθως με ορισμένες παραλλαγές, η ύπτια κατάκλιση. Γενικά η σύσπαση των κοιλιακών μυών κάμπτει τον κορμό εμπρός και τον στρέφει πλάγια αυξάνοντας έτσι την ενδοκοιλιακή πίεση (Bearn 1961, Morris et al 1961, Waters and Morris 1970). Όταν γίνεται λόγος για τους κοιλιακούς μύες συχνά αναφέρεται η λέξη ενδοκοιλιακή πίεση. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για την εν...

Σωματική άσκηση και ανάπτυξη   Ερώτηση: Σε ποιές φυσιολογικές προσαρμογές πρέπει ν' αποβλέπει η προπόνηση στη προεφηβική ηλικία; Απάντηση: Κατά πρώτο λόγο πρέπει να δίνεται έμφαση στη βελτίωση της νευρομυϊκής συναρμογής και επιδεξιότητας των κινήσεων και κατά δεύτερο στην ανάπτυξη των ενεργειακών μηχανισμών. Η αύξηση της μυϊκής δύναμης και ισχύος πρέπει να γίνεται αργότερα κατά την εφηβική ηλικία. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Σωματική άσκηση και ανάπτυξη   Ερώτηση: Ενδείκνυται η προπόνηση με βάρη σε παιδιά; Απάντηση: Η Αμερικανική Εταιρεία Ορθοπεδικής Αθλητιατρικής, μετά από ανασκόπηση της υπάρχουσας γνώσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πλεονεκτήματα της προπόνησης με βάρη για παιδιά είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα, με τη προϋπόθεση να τηρούνται οι παρακάτω κανόνες (Duda 1986): Όργανα Τα όργανα εξάσκησης να είναι προσαρμοσμένα στο μέγεθος και στο επίπεδο ωριμότητας του παιδιού. Πρέπει να παρέχουν ασφάλεια και να ελέγχονται για το σκοπό αυτό περιοδικά. Προϋποθέσεις: Το παιδί πρέπει να είναι υγιές και να έχει τη συναισθηματική ωριμότητα να δεχτεί προπόνηση. Η προπόνηση να γίνεται με την επίβλεψη του προπονητή, που γνωρίζει τις αρχές της προπόνησης και τα ειδικά προβλήματα του παιδιού. Η προπόνηση δύναμης πρέπει να εντάσσεται σ' ένα ενιαίο πρόγραμμα ανάπτυξης κινητικών δεξιοτήτων και φυσικής κατάστασης. Το πρόγραμμα προπόνησης πρέπει να περιλαμβάνει προθέρμανση και αποθεραπεία. Πρέπει να δίνεται έ...

Νευρομυϊκός έλεγχος   Ερώτηση: Που αποδίδονται οι διατομικές διαφορές στη κινητική μάθηση; Απάντηση: Η κινητική μάθηση επηρεάζεται από πολλούς ψυχολογικούς παράγοντες, όπως είναι το επίπεδο διέγερσης, η ταχυτήτα αντίληψης, η προσοχή, το κίνητρο, η αγωνία, κ.α. Πέρα όμως από τους παράγοντες αυτούς, που μπορούν να επηρεάσουν και τις ενδοατομικές διαφορές, σημαντικό ρόλο στις διατομικές διαφορές παίζουν τα αισθητικά συστήματα και ιδιαίτερα η λειτουργική πληρότητα των ιδιοδεκτικών υποδοχέων και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Δείκτες της λειτουργικής αυτής ικανότητας είναι η χροναξία, ο αντανακλαστικός χρόνος, ο χρόνος αντίδρασης και η κιναίσθηση. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Νευρομυϊκός έλεγχος Ερώτηση: Η επιδεξιότητα, που αποχτάει ένας αθλητής σε κάποια αθλητική δραστηριότητα, μεταφέρεται και σε άλλες δραστηριότητες; Απάντηση: Όχι. Η κινητική δεξιότητα είναι εξειδικευμένη για κάθε συγκεκριμένη κινητική πράξη. Η έννοια της γενικής κινητικής ικανότητας έχει αμφισβητηθεί με βάση μια σειρά ερευνητικών ευρημάτων. Για παράδειγμα, ένα άτομο που εκτελεί γρήγορα μια συγκεκριμένη κίνηση με το χέρι, δεν εκτελεί απαραιτήτως με την ίδια ταχύτητα κάποια άλλη κίνηση με το χέρι. Ακόμα έχει δειχθεί ότι ο συντελεστής συσχέτισης μεταξύ κινητικών δεξιοτήτων είναι χαμηλός.. Πρέπει, όμως, να σημειωθεί ότι η τεχνική μάθησης μιας νέας κινητικής πράξης μπορεί να βελτιωθεί με βάση προηγούμενες κινητικές εμπειρίες, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να υφανθούν σε καινούργιους κινητικούς συνδυασμούς. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ  

Θερμορρύθμιση κατά την άσκηση   Ερώτηση: Τι κανόνες πρέπει να τηρούνται για ν' αποφεύγονται θερμικές διαταραχές σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων; Απάντηση: Πέρα από το θερμικό εγκλιματισμό που πρέπει να έχει ο αθλητής πρέπει να τηρούνται οι εξής κανόνες (American College of Sports Medicine 1984); (α) Δεν πρέπει να διεξάγονται αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων όταν ο ΔΘΦ ξεπερνάει τους 28 βαθμούς Κελσίου. (β) Κατά τους θερινούς μήνες τ' αγωνίσματα αντοχής πρέπει να διεξάγονται ιδανικά πριν τις 8 το πρωί ή μετά τις 6 το απόγευμα, για να ελαχιστοποιείται η επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας. (γ) Επαρκής ποσότητα νερού πρέπει να παρέχεται πριν τον αγώνα και κάθε 2 - 3 χιλιόμετρα κατά τη διαδρομή. Οι δρομείς πρέπει να πίνουν 100 - 200 ml σε κάθε αναψυκτήριο. (δ) Οι θερμικές διαταραχές μπορούν να αποφευχθούν με την αναγνώριση των προειδοποιητικών συμπτωμάτων, τη διακοπή της προσπάθειας και την κατάλληλη αγωγή. Στα προειδοποιητικά συμπτώματα περιλαμβάνονται αδεξιότητα, παραπάτημα, υπερβολι...

Θερμορρύθμιση κατά την άσκηση   Ερώτηση: Πώς υπολογίζεται ο δείκτης του θερμικού φορτίου και με ποιο θερμικό φορτίο μπορεί η άσκηση να γίνεται ακίνδυνα; Απάντηση: Η απόδοση επηρεάζεται από το θερμικό φορτίο, που είναι αποτέλεσμα των περιβαλλοντικών συνθηκών και της έντασης της μυϊκής προσπάθειας. Με βάση τη θερμοκρασία του αέρα και της ακτινοβολίας καθώς και την υγρασία του περιβάλλοντος, υπολογίζεται ο δείκτης του θερμικού φορτίου (ΔΘΦ), ως εξής: ΔΘΦ = (0,7 Χ Τυ) + (0,2 Χ Τα) + (0,1 Χ Τξ) όπου  Τυ = θερμοκρασία υδρατμών           Τα = θερμοκρασία ακτινοβολίας           Τξ = θερμοκρασία ξηρού αέρα   Έτσι, αν η θερμοκρασία των υδρατμών, ακτινοβολίας και ξηρού αέρα είναι αντίστοιχα 20οΚ, 40οΚ και 30οΚ, ο δείκτης θερμικού φορτίου θα είναι 25οΚ.   Παρακάτω φαίνονται με ποια θερμικά φορτία μπορεί η άσκηση να γίνεται ακίνδυνα. ΔΘΦ 25,6 - 28,5 Υπάρχει κίνδυνος για διαταραχές. Η άσκηση πρέπει να διακοπεί αν παρατηρηθούν συμπτ...

Ταξινόμηση αθλημάτων   Παρόλο που τα διάφορα αθλήματα και αγωνίσματα έχουν τις δικές τους τεχνικές και τακτικές ιδιαιτερότητες, μπορούν να ταξινομηθούν σε πέντε βασικές κατηγορίες, με κριτήριο τη χρονική τους διάρκεια και επομένως την ενεργειακή τους απαίτηση. Έτσι διακρίνουμε αθλήματα ή αγωνίσματα ισχύος, αναερόβια-αγαλακτικά, αναερόβια-γαλακτικά, αναερόβια-αερόβια και αερόβια. Η ταξινόμηση αυτή δεν περιλαμβάνει αθλήματα που το κύριο τους γνώρισμα είναι η επιδεξιότητα. Αθλήματα ισχύος (εκκρηκτικότητας). Αθλητές που συμμετέχουν σε αθλήματα ισχύος πρέπει να έχουν τη τη δυνατότητα παραγωγής μεγάλου μυϊκού έργου στη μονάδα του χρόνου. Για τον λόγο αυτό αθλητές υψηλού επιπέδου της κατηγορίας αυτής χαρακτηρίζονται από σωματική διάπλαση και λειτουργική ικανότητα που ευνοούν την εκρηκτικότητα των κινήσεων. Μεγάλο σωματικό βάρος και ύψος, υψηλό ποσοστό μυϊκών ινών ταχείας συστολής, μεσοενδομορφικός σωματότυπος είναι μερικά από τα γνωρίσματα των αθλητών που επιδίδονται σ' αθλήματα και αγωνί...

Εφαρμοσμένη Εργοφυσιολογία στα αθλήματα   Ηλικία και σωματικό μέγεθος ολυμπιακών αθλητών σε αγωνίσματα κλασικού αθλητισμού (Carter 1984) Αθλητές                                                                                             Αγώνισμα        Ηλικία     Βάρος    Ύψος Δρόμοι 100μ                  23,9          71,5        176,0                                 200μ                  23,8          70,4        176,8       ...

Μυϊκή απόδοση   Ερώτηση: Πού οφείλεται η κράμπα κατά την μυϊκή προσπάθεια και πώς αντιμετωπίζεται; Απάντηση: Η ακούσια, επώδυνη και παρατεταμένη σύσπαση του μυός (κράμπα) που συμβαίνει συχνά κατά την αθλητική προσπάθεια, αποδίδεται στην αδιάκοπη απελευθέρωση ασβεστίου στα μυϊκά ινίδια από το σαρκοπλασματικό δίκτυο. Το ξεκίνημα αυτής της διαδικασίας το προκαλεί η αθρόα έξοδος Καλίου από το εσωτερικό του κυττάρου, που προκαλεί πτώση του αρνητικού δυναμικού της μεμβράνης και οδηγεί στην εκπόλωσή της. τη στιγμή του σπασμού πρέπει να συνυπάρχει και ένας άλλος παράγοντας, δηλαδή η μειωμένη ροή αίματος στους λειτουργούντες μυς. Παθητική διάταση του μυός προκαλεί χαλάρωση και λύση του σπασμού, ενεργοποιώντας το αντίστροφο μυοδιατατικό αντανακλαστικό. Ο υποδοχέας του αντανακλαστικού αυτού βρίσκεται στο τενόντιο όργανο του Golgi, που με τη διέγερσή του παράγονται ανασταλτικές ώσεις. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Μυϊκή απόδοση   Ερώτηση: Ποιά είναι η σημασία της αποθήκευσης της ελαστικής ενέργειας στους μυς και πως μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά; Απάντηση: Ο όρος ελαστική ενέργεια αναφέρεται στην αύξηση της μυϊκής δύναμης σαν αποτέλεσμα αποθήκευσης ενέργειας στην ελαστική συνιστώσα (σε σειρά) του μυός. Επομένως, η σημασία της βρίσκεται στην αύξηση της δύναμης του μυός σε μια δοσμένη χρονική στιγμή. Η ενέργεια αυτή δημιουργείται με την διάταση του μυός πριν τη συστολή  του και συμβαίνει σχεδόν πάντα σε διάφορες φυσικές δραστηριότητες, όπως είναι ο δρόμος και τα άλματα. Μπορεί να αξιοποιηθεί με δύο τρόπους: 1ον , με ρυθμικές προκαταρκτικές κινήσεις πριν την εκτέλεση της κύριας δύναμης, όπως ταλαντεύσεις πριν από ένα κατακόρυφο άλμα σε μήκος χωρίς φόρα. 2ον , με ειδική προπόνηση, που περιλαμβάνει π.χ. άλματα από κάποιο ύψος (20 έως 100 εκατοστά). Η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε από την Φιλανδική ομάδα πετοσφαίρισης και είχε σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση του κατακόρυφου άλματος των παικτών κατά μέ...

Μυϊκή απόδοση   Ερώτηση: Μπορεί η "προπόνηση δύναμης" να βλάψει τον αθλητή αντοχής; Απάντηση: Η προπόνηση που αποβλέπει στη βελτίωση της μυϊκής δύναμης προκαλεί προσαρμογές που αντιστρατεύονται την αερόβια ικανότητα και επομένως προπόνηση αυτού του είδους μπορεί να βλάψει αντί να ωφελήσει. Συγκεκριμένα, η προπόνηση δύναμης προκαλεί τις εξής προσαρμογές: α) αύξηση της μυϊκής μάζας που οδηγεί στην αύξηση της ενεργειακής δαπάνης β) μείωση του όγκου μιτοχονδρίων που οδηγεί στη μείωση της αερόβιας ικανότητας (MacDougall et al 1979) και γ) μεγαλύτερη σχετική υπερτροφία των μυϊκών ινών ταχείας συστολής, που οδηγεί σε πρώιμο κάματο (MacDougall et al 1980). Αυτές οι βλαβερές επιδράσεις της προπόνησης δύναμης στην αερόβια ικανότητα αμβλύνονται με την παράλληλη αερόβια προπόνηση, για αθλητές που το αγώνισμά τους απαιτεί δύναμη και αντοχή (MacDougall et al 1982). Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ  Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

 Μυϊκή απόδοση Ερώτηση: Ποιά είναι η σημασία της σχετικής δύναμης στην αθλητική απόδοση; Απάντηση: Η σχετική δύναμη εκφράζεται με το πηλίκο δύναμη/μυϊκή μάζα. Σε πολλά αθλήματα ισχύος, όπως δρόμους ταχύτητας ή άλματα απαιτείται μεγάλο πηλίκο για υψηλή απόδοση. Όσο μεγαλύτερο πηλίκο έχει ένας δρομέας ή άλτης, τόσο μεγαλύτερη επιτάχυνση μπορεί να δώσει στο σώμα του. Αντίθετα, η επιτάχυνση που δίνει ένας ρίπτης (π.χ. σφαιροβόλος) στο όργανο εξαρτάται από την απόλυτη δύναμη. Όταν αυξάνεται η μυϊκή μάζα αυξάνεται κατά κανόνα παράλληλα και το πηλίκο δύναμη/μυϊκή μάζα. Σ' έναν σφαιροβόλο η μυϊκή μάζα αυξήθηκε σε πέντε χρόνια προπόνησης, 34 κιλά (38%), το πηλίκο δύναμη/μάζα 20%, η απόλυτη δύναμη 70% και η απόδοσή του 5μέτρα (31%) (Oshea 1969). Η περίπτωση αυτή, που είναι ακραία, δείχνει πως η αύξηση της μυϊκής δύναμης είναι αποτέλεσμα όχι μόνο μυϊκών, αλλά και νευρικών προσαρμογών. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Μυϊκή Απόδοση   Ερώτηση: Είναι βάσιμη η άποψη ότι οι αθλητές αγωνισμάτων, που απαιτούν υψηλή ταχύτητα και ισχύ, πρέπει να προπονούνται και με χαμηλές ταχύτητες - υψηλές επιβαρύνσεις; Απάντηση: Ναι. Μολονότι η βασική προπόνηση πρέπει να εστιάζεται σε υψηλές ταχύτητες (αρχή της εξειδίκευσης), είναι ανάγκη να συμπληρώνεται και με χαμηλές ταχύτητες υψηλών επιβαρύνσεων.   Ο λόγος βρίσκεται στη ταχοδυναμική σχέση του μυός, όπου σε υψηλές ταχύτητες η τάση που αναπτύσσεται στους μυς είναι μικρή, ενώ αντίθετα σε χαμηλές είναι μεγάλη. Έχει αποδειχθεί ότι  υπερτροφία του μυός και αύξηση της συσταλτής του δύναμης προκαλείται, όταν αναπτύσσεται στους μυς μεγάλη τάση (Goldberg et al 1975). Φαίνεται ότι  προπόνηση με χαμηλές ταχύτητες και μεγάλες επιβαρύνσεις προκαλεί μεγιστοποίηση της μυϊκής προσαρμογής, ενώ η προπόνηση με υψηλές ταχύτητες, μεγιστοποίηση της νευρικής προσαρμογής. Πηγή: ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΆΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Μυϊκή Απόδοση   Ερώτηση: Τί ρόλο παίζει η μυϊκή δύναμη στην απόδοση ενός ρίπτη ή άλτη; Απάντηση: Παίζει κεντρικό ρόλο για τον εξής λόγο : ο καθοριστικός παράγοντας στη ρίψη και το άλμα είναι η ταχύτητα, αντίστοιχα, εκτόξευσης του οργάνου και η απογείωση του σώματος. Η ταχύτητα αυτή προκύπτει από την εξίσωση                                                         F,D=1/2m.v2 όπου F είναι η μυϊκή δύναμη, D το διάστημα που εφαρμόζεται η δύναμη και m είναι η μάζα του οργάνου ή του σώματος. Επειδή η μάζα του οργάνου ή του σώματος είναι σταθερή και το διάστημα που εφαρμόζεται η δύναμη προκαθορισμένο από την ανατομία του ατόμου, το ύψος ή το μήκος μιας ρίψης ή ενός άλματος θα εξαρτηθεί από τη μυϊκή δύναμη.   Ακόμα γνωρίζουμε πως, σαν αποτέλεσμα της προπόνησης, η μέγιστη μυϊκή δύναμη αυξάνεται και η ταχοδυναμική καμπύλη μετατοπίζεται προς τα επάνω...