Συνέντευξη της κ. Βιβής Τσελεπίδου στην ιστοσελίδα μας

Έχουμε τη χαρά, να φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας την κα Βιβή (Παρασκευή) Τσελεπίδου, μια μορφή του τοπικού αθλητισμού. Η κ. Τσελεπίδου δεν είναι απλώς μια αθλήτρια με λαμπρές διακρίσεις, αλλά μια προσωπικότητα που κατάφερε να μετατρέψει την αγάπη της για τον κλασικό αθλητισμό σε μια ολόκληρη στάση ζωής.

 

Ξεκινώντας την αθλητική της πορεία από τον Γυμναστικό Σύλλογο Φαρσάλων το 1984, η Βιβή Τσελεπίδου αγωνίστηκε για εννέα χρόνια σε διασυλλογικό και πανελλήνιο επίπεδο. Διακρινόμενη στο πένταθλο και τα 200μ με εμπόδια. Οι επιτυχίες της σε πανελλήνιους αγώνες, όπως η 2^η θέση στα 200μ με εμπόδια, η 2η θέση στο άλμα εις μήκος, πίσω από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Βούλα Τσιαμήτα και η 5η θέση στο πένταθλο δεν αποτελούν απλώς μετάλλια, αλλά σύμβολα πειθαρχίας, επιμονής και αφοσίωσης.

 

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η ίδια μας ανοίγει τη καρδιά της και μας μιλά για τα κίνητρα που την οδήγησαν στον αθλητισμό, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε, τις αξίες που αποκόμισε και πώς αυτές διαμόρφωσαν την επαγγελματική της πορεία. Από τις σπουδές στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής μέχρι την εργασία ως εκπαιδευτικός και αργότερα στο Δήμο Φαρσάλων, στο τμήμα Παιδείας, νέας γενιάς και αθλητισμού, η Βιβή Τσελεπίδου αποδεικνύει ότι η αθλητική παιδεία είναι ένα ισχυρό θεμέλιο για την επιτυχία σε κάθε πτυχή της ζωής.

 

Απολαύστε τη συνέντευξη και εμπνευστείτε από την πορεία μιας γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στον αθλητισμό και τις αξίες του.

 

 

 

Ερώτηση 1^η

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κίνητρό σας για να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό για εννιά χρόνια;

 

Απάντηση:

  Ήμουν εξοικειωμένη με το χώρο του σταδίου από τα προσχολικά χρόνια, γιατί ο μπαμπάς μου ως παλαίμαχος ποδοσφαιριστής με πήγαινε συχνά για βόλτα εκεί.

  Βέβαια ήταν κάτι μου με ενθουσίαζε πολύ,   να τρέχω, να δοκιμάζω άλματα, να πετάω μπαλάκι κ.τ.λ. Όμως και αργότερα που έκανα συστηματικά προπονήσεις στο Γ. Σ .Φαρσάλων, η δράση και η χαρά της άθλησης ήταν  ενασχόληση που σαν ιδιοσυγκρασία, μου ταίριαζε περισσότερο από άλλες. Όταν μπήκε και το αγωνιστικό κομμάτι βέβαια, νομίζω ότι το κίνητρο έγινε περισσότερο δυνατό.

Ερώτηση 2^η

Πώς αισθανθήκατε όταν κατακτήσατε την 5^η θέση στο πένταθλο στην κατηγορία των κορασίδων και την 2^η θέση στα 200μ με εμπόδια  και στο άλμα εις μήκος;

 

Απάντηση:

  Όταν αγωνίστηκα στο πένταθλο στους πανελλήνιους διασυλλογικούς αγώνες (σε ηλικία 15 ετών) έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήταν μεγάλη μου χαρά που συμμετείχα σε περισσότερα από ένα αγωνίσματα, ιδίως όσο έβλεπα ότι τα κατάφερνα καλά. Δεν τερμάτισα όμως στα 600μ. (περισσότερο από δειλία και λιγότερο από μυϊκή ενόχληση) και θεώρησα ότι απέτυχα συνολικά στο να δείξω τη δυναμική μου.

  Δύο χρόνια μετά που ο προπονητής μου (ο ακούραστος και χαρισματικός Θανάσης Τσάτσος) θέλησε να δοκιμάσω τα 200μ. με εμπόδια, η απόπειρα μας δικαίωσε. Εγώ και η συναθλήτρια μου στον ίδιο σύλλογο, Ελένη Ζυγούρη, συμμετείχαμε στο Πανελλήνιο διασυλλογικό πρωτάθλημα στίβου. Κατέλαβα την 2η θέση, αισθανόμενη μεγάλη ικανοποίηση και χαρά, ενώ η συναθλήτριά μου, Ελένη Ζυγούρη κατέλαβε την 3η θέση. Μάλιστα, η συγκεκριμένη θέση μου χάρισε τη συμμετοχή στην Εθνική ομάδα στίβου παίδων – κορασίδων σε διεθνή αθλητική συνάντηση.

Θεωρώ επιτυχία αυτή την τελευταία λοιπόν, αλλά εξίσου σημαντική συμμετοχή αυτή στο πένταθλο. Και ο λόγος, γιατί στο εξής προσπάθησα να αποφεύγω να υπακούω στη δειλία και να μην  εγκαταλείπω τις προσπάθειες μου. Άλλωστε, λένε ότι λίγο πριν το τέλος, η προσπάθεια περνάει από το δυσκολότερο σκαλοπάτι. Όμως τολμώντας να το δρασκελίσεις, κερδίσεις 1^ον έναν αγώνα και 2^ονμία μάχη με τον εαυτό σου.

Ερώτηση 3^η

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σας και πώς την διαχειριστήκατε;

 

Απάντηση:

 Προκλήσεις κατά τη διάρκεια της αθλητικής μου ενασχόλησης, αποτελούσαν τα νέα αγωνίσματα που επιχειρούσε ο προπονητής μου, να με δοκιμάσει. Ευχάριστη πρόκληση πάντα,  γιατί έβαζα στοίχημα με τον εαυτό μου να το κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και χωρίς να υπολογίζω τα νέα δεδομένα και τον κόπο.

Επίσης μια πρόκληση που είχα να αντιμετωπίσω όλα τα χρόνια,  ήταν να μην παραμελώ τις σχολικές μου υποχρεώσεις. Δεν ήθελα η αγάπη για τον αθλητισμό να με παρασύρει και να χάνω τον μαθησιακή μου στόχο. Νομίζω ότι το κατάφερα.

 Ερώτηση 4^η

Πώς σας βοήθησε η αθλητική σας εμπειρία να διαμορφώσετε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σας;

Απάντηση:

Με βοήθησε σε αρκετά σημεία. Όπως ας πούμε στο να διαμορφώσω έναν μαχητικό και δραστήριο εαυτό. Στο να έχω πειθαρχία, γιατί έβλεπα ότι είναι ο σωστός τρόπος να καταφέρεις τον στόχο σου. Όπως επίσης και αυτοέλεγχο για τον ίδιο λόγο.

Πιστεύω πως έγινα ένας εργατικός άνθρωπος επειδή έμαθα να μην αποφεύγω την κούραση και τη συνεχή προσπάθεια. Και φυσικά οι αξίες του αθλητισμού έγιναν βίωμα. Ο συναγωνισμός και η προσπάθεια για κάποια νίκη, έπρεπε να γίνονται  πάντα με εντιμότητα και σεβασμό στις συναθλήτριες μου και αυτό ήταν κάτι που ήθελα να έχω και στην υπόλοιπη ζωή μου

Ερώτηση 5^η

Υπάρχει κάποια στιγμή από την αθλητική σας πορεία που θυμάστε με ιδιαίτερη αγάπη ή νοσταλγία;

Απάντηση:

  Δεν ξεχνιούνται εκείνα τα χρόνια. Ήταν όμορφες εποχές, άδολες και αγνές με πλήθος πολύτιμων στιγμών. Όμως μένουν αξέχαστες (νομίζω σε όλους τους συναθλητές μου εκείνης της εποχής) οι συμμετοχές μας στα πρωταθλήματα Πανθεσσαλικού και Πανελληνίου επιπέδου. Επιστρέφαμε με νίκες, μετάλλια και πολύ χαρά.

Κορυφαία στιγμή παρά το γεγονός πως για 2 κλάσματα του δευτερολέπτου δεν πήραμε μετάλλιο,  η συμμετοχή μας με την Ελένη τη Ζυγούρη, Χρυσαυγή Κατσαρού και Φωτεινή Αργύρη στη σκυταλοδρομία 4x 80μ. στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Στίβου παίδων – κορασίδων στο ΟΑΚΑ στην Αθήνα. Είμασταν μια πολύ δεμένη ομάδα.

 

 

Ερώτηση 6^η

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιλέξετε τις σπουδές στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής;

Απάντηση:

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα σπουδάσω κάτι διαφορετικό απ’ αυτό. Η αγάπη μου και το πάθος μου για τον αθλητισμό ήταν τόσο έντονα, που ήξερα από 12 χρονών παιδί, τι σχολή θα επέλεγα και τι ήθελα να κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου.

Ερώτηση 7^η

Πώς αξιοποιήσατε τις γνώσεις από τις σπουδές σας στην επαγγελματική σας πορεία ως εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής;

Απάντηση:

Ήταν ένα πρωτεύον μέλημα που είχα σαν εκπαιδευτικός, να μεταδίδω στα παιδιά είτε μικρά, είτε μεγαλύτερα, αυτά που είχα ως γνώση μέσα μου, με τον κατάλληλο τρόπο ανάλογα με το έμψυχο υλικό που είχα απέναντί μου. Στο λύκειο ας πούμε για να παρακινήσω τους εφήβους που συνήθως αδιαφορούσαν για το μάθημα Φυσικής Αγωγής, συμμετείχα κι εγώ μαζί τους, έβρισκα εναλλακτικούς τρόπους εκγύμνασης, (πιο ευχάριστους και απλοϊκούς). Τα παιδιά αν αντιληφθούν ότι νοιάζεσαι να τους μεταδώσεις, συμμετέχουν και σου επιστρέφουν το ενδιαφέρον δεκαπλάσιο….ακόμα και αν το σχολείο βρίσκεται π.χ. στο Μενίδι Αττικής, όπου ήταν η οργανική μου θέση.

Επίσης για ένα έτος στην επαγγελματική μου πορεία, ορίστηκα υπεύθυνη ενός προγράμματος που αφορούσε το Στίβο σε μικρά παιδιά ( KidsAthletic). Ήταν ένα πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, ώστε να γνωρίσουν τα παιδιά των δημοτικών σχολείων, ακόμα και των πιο απομακρυσμένων, τον Κλασσικό Αθλητισμό. Ήμουν υπεύθυνη για τους νομούς Μαγνησίας και Καρδίτσας και ήταν μια χρονιά που ένιωσα πληρότητα στην δουλειά μου για προφανείς λόγους, παρότι τα πρακτικά προβλήματα, η καθημερινή κόπωση και οι μετακινήσεις από άκρη σε άκρη στα μικρά δημοτικά σχολεία των δύο νομών, την καθιστούσαν απαιτητική παραπάνω απ’ το φυσιολογικό.

 

Ερώτηση 8^η

Ποια ήταν η πιο ικανοποιητική πτυχή της εργασίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

Απάντηση:

Στη Β/θμια εκπ/ση, όπως είπα προηγουμένως, μεγάλη ικανοποίηση μου έδινε το γεγονός ότι σε μια υποβαθμισμένη περιοχή όπως είναι το Μενίδι, είχα εξαιρετική συνεργασία με τα παιδιά και είχαμε καταφέρει από κοινού να απολαμβάνουν την ώρα της γυμναστικής με δραστηριότητες. Σε Λύκειο, όπως και σ΄ένα ΕΠΑΛ του Μενιδίου δεν καθόταν εκτός μαθήματος κανένας μαθητής, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο.

Επίσης θυμάμαι με μεγάλη ικανοποίηση τη χρονιά που ήμουν υπεύθυνη Φυσικής Αγωγής νομού Λάρισας στη Β/θμιαΕκπ/ση. Ήταν μια χρονιά, 2^ο πανεπιστήμιο για εμένα. Σε ένα αντικείμενο απαιτητικό με υποστελεχωμένη δομή, που είχε να φέρει εις πέρας τα σχολικά πρωταθλήματα Λυκείων του νομού σε όλα τα αγωνίσματα. Η ηθική ικανοποίηση ήταν μεγάλη βέβαια γιατί ένα εκ των Λυκείων του νομού εκείνη τη χρονιά με την ομάδα βόλεϋ κοριτσιών, έφτασε στο final 4 και μάλιστα κατέκτησε την 2^η Πανελλήνια νίκη. Η τελική ανταμοιβή δε για εμένα ήταν ότι καμάρωσα την ομάδα να αγωνίζεται στο νησί της Κύπρου όπου διεξήχθησαν οι τελικοί αγώνες, από κοντά.

 

Ερώτηση 9^η

Τι σας οδήγησε στην απόφαση να κάνετε μετάταξη και να εργαστείτε στον Δήμο;

 

Απάντηση:

  Ήταν καθαρά πρακτικές δυσκολίες που αντιμετώπιζα ως εκπαιδευτικός οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Η οργανική μου όπως προανέφερα ήταν στην Αθήνα. Υπήρξαν χρονιές που έπρεπε να φεύγω κάθε Δευτέρα και να επιστρέφω κάθε Παρασκευή στο σπίτι μου, όπου με περιμέναν δυο μικρά παιδιά πως και πως. Δυστυχώς το μεγάλο ψυχολογικό και  οικονομικό κόστος, όπως και η υπερβολική σωματική κούραση, δεν μου άφηναν άλλα περιθώρια.

Ερώτηση 10^η

Ποιες δεξιότητες που αποκτήσατε ως αθλήτρια και εκπαιδευτικός εφαρμόζετε τώρα στην εργασία σας στον Δήμο;

 

Απάντηση:

Ευτυχώς αρκετές. Τον τελευταίο χρόνο στο Δήμο Φαρσάλων εργάζομαι στο κομμάτι του Αθλητισμού. Ένα μέρος του ωραρίου μου, καλύπτω στις αθλητικές εγκαταστάσεις, κρατώντας μια ενημέρωση ένθεν κι ένθεν ( Γυμναστικοί σύλλογοι/ αθλητικές ακαδημίες και Δήμος). Είναι βασικό για ένα Δήμο, να υπάρχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει εκ των έσω τον Αθλητισμό, να επισημαίνει και να καταγράφει ελλείψεις, προβλήματα, όπως και να διατηρεί επικοινωνίες με αθλούμενους, γονείς, τους προπονητές των αθλητικών σωματείων  και τους υπαλλήλους που φροντίζουν τους αθλητικούς χώρους. Επίσης παρακολουθώ ζητήματα συντήρησης και διατήρησης των αθλητικών εγκαταστάσεων ώστε να υπάρχει ένα καλό επίπεδο σε καθαριότητα, προγραμματισμό ωρών χρήσης στους αθλητικού χώρους, όπως και άλλα πρακτικά θέματα. Άλλωστε είναι μέρη, που με ανάστησαν ως αθλήτρια και ως άνθρωπο και πραγματικά τα πονάω σαν να είναι σπίτι μου.

Τώρα όσον αφορά το διοικητικό κομμάτι του Αθλητισμού και των Αθλητικών χώρων, (που αναλογεί στο αντικείμενο της δουλειάς μου), νομίζω ότι το καλύπτω επαρκώς, μιας και τα τέσσερα τελευταία χρόνια πριν τη μετάταξη μου στο Δήμο, εργαζόμουν ως διοικητική υπάλληλος στις Διευθύνσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας και Λάρισας, κάποιες χρονιές και σε θέσεις ευθύνης.

 

Ευχαριστούμε πολύ την κα Βιβή Τσελεπίδου για όλα αυτά που μοιράστηκε μαζί μας! Της ευχόμαστε να έχει υγεία και όρεξη για προσφορά στα αθλητικά δρώμενα του Δήμου μας.

Ακολουθεί ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό.

Με την πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ και πρώην χάλκινη πρωταθλήτρια ακοντισμού, Σοφία Σακοράφα. Η οποία έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στον γυναικείο ακοντισμό, με επίδοση 74,20μ το 1982, στο στάδιο Χανίων. Η επίδοση αυτή αποτέλεσε και πανελλήνιο ρεκόρ μέχρι το 1999 όπου είχαμε αλλαγή βάρους στο ακόντιο γυναικών.

Με την πρώην πρωταθλήτρια στίβου, στο άλμα εις μήκος και άλμα τριπλούν, Βούλα Τσιαμήτα. Η Βούλα Τσιαμήτα στέφθηκε  παγκόσμια πρωταθλήτρια στο άλμα τριπλούν, το 1999 στη Σεβίλλη της Ισπανίας, με επίδοση 14,88μ.