Ένταση επιβάρυνσης

Η ένταση προέρχεται κυρίως από τη δύναμη του ατομικού ερεθίσματος ή από το έργο που επιτυγχάνεται σ'  έναν ορισμένο χρόνο μέσα από μια σειρά ασκήσεων. Χώρια από αυτό, η έννοια της έντασης σημαίνει διάφορα πράγματα.

Έτσι, η ένταση σημειώνεται επίσης από αρκετά διαφορετικά σύνολα μετρήσεων. Πάνω απ' όλα διαφοροποιείται από την ένταση και την πυκνότητα της επιβάρυνσης.

Ένταση της κίνησης

Η ένταση της κίνησης έχει σχέση με το γεγονός ότι στα περισσότερα αθλήματα οι διάφορες προπονητικές ασκήσεις μπορούν να εκτελεστούν μ' ένα ποικίλο βαθμό δύναμης, ποικίλη συχνότητα κίνησης, ποικίλα βάρη (προπόνηση δύναμης) και σε ποικίλες ταχύτητες. Οι ακόλουθες μονάδες χρησιμοποιούνται συχνά για να μετρηθεί η ένταση της κίνησης: για αθλήματα αντοχής και ταχύτητας - ταχύτητα (m/sec) και συχνότητα κίνησης. Για αθλήματα δύναμης και ταχυδύναμης ισχύος, καθώς και για προπόνηση δύναμης - ποσότητα των αντιστάσεων (kg, kpm, kpm.sec) για προπόνηση δύναμης/αντοχής - επιπρόσθετη συχνότητα των κινήσεων. για αθλοπαιδιές και αγωνίσματα στίβου, ο ρυθμός και η δύναμη του παιχνιδιού μπορεί να χρησιμεύσει σαν ένα μέτρο της έντασης, το ίδιο και για τ' άλματα και τις ρίψεις - ύψος ή απόσταση (m).

Η ένταση μετριέται σε απόλυτες τιμές (απόλυτη ένταση) και επίσης σε σχετικά μεγέθη (σχετική ένταση) σε αναλογία με τη μέγιστη δυνατή ένταση.

Διαβάθμιση της έντασης για την προπόνηση των αρσιβαριστών (Carl)

Βάρος σε % ατομικής δύναμης                       Ένδειξη της συχνότητας

30 - 50%                                                                     χαμηλή

50 - 70%                                                                     μικρή

70 - 80%                                                                     μέτρια

80 - 90%                                                                     υπομέγιστη

90 - 100%                                                                   μέγιστη

Ο βαθμός της έντασης επηρεάζει τη γενική κατεύθυνση της προπόνησης. Εφόσον ο σχηματισμός των ατομικών ικανοτήτων για καλή φυσική κατάσταση απαιτεί τον προσδιορισμό της σχετικής έντασης για κάθε περίπτωση, η απόλυτη ένταση πρέπει ν' αυξάνεται με τη βελτίωση σε απόδοση.

Οι ατομικές σωματικές ασκήσεις μπορούν να εκτελεστούν σε διάφορες εντάσεις΄ επομένως, ενδείκνυται για τον προγραμματισμό και την αξιολόγηση της προπόνησης να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων βαθμών έντασης. Συγκρίνοντας την επιφόρτιση των αθλητών, η διαβάθμιση πρέπει να καθοριστεί και να διαφοροποιηθεί σύμφωνα με σταθερά κριτήρια. Σε ασκήσεις δύναμης, ισχύος και ταχύτητας (μικρών αποστάσεων) η υψηλότερη δυνατή ατομική ένταση επιλέγεται σαν το σταθερό σημείο (100% = μέγιστη ένταση) και από αυτό υπολογίζονται οι διαβαθμίσεις της έντασης.

Στην προπόνηση για αγωνίσματα αντοχής η απόδοση ρεκόρ, οποτεδήποτε συμβεί πάνω από τις σχετικές προπονητικές αποστάσεις, ή η ατομική αγωνιστική ταχύτητα είναι κατάλληλα σταθερά σημεία για τη διαφοροποίηση της ατομικής διαβάθμισης. Το ποσό της ατομικής διαβάθμισης της έντασης καταγράφεται ξεχωριστά σε προπονητικά ημερολόγια. Για τον καθορισμό της έντασης και την πραγματοποίησή της σε μακρές προπονητικές περιόδους, συχνά σχηματίζονται και άλλες τιμές για το μέσο όρο (μέσο βάρος στον αλτήρα, μέση ταχύτητα δρόμου, και άλλα) ή αλλιώς καθορίζονται ποσοστιαίες σχέσεις μεταξύ των ποσών της επιφόρτισης, ανάλογα με τον συνολικό όγκο. Με τη βοήθεια αυτών των χαρακτηριστικών είναι δυνατό να διαφοροποιήσουμε και να προσχεδιάσουμε την ένταση για ένα μεγάλο μέρος της μακροπρόθεσμης προετοιμασίας της απόδοσης.

... συνεχίζεται

Πηγή: ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ - ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

D. HARRE