📢 Μην Είσαι ο «Γονιός-Προπονητής» του Γηπέδου: 3 Λάθη που Κλέβουν τη Χαρά του Παιδιού σου

Ηλικία 6-8: Ο Χρυσός Κανόνας για Γονείς στον Παιδικό Αθλητισμό

Είναι μια σκηνή που επαναλαμβάνεται κάθε Σαββατοκύριακο: Το παιδί σας (6-8 ετών) τρέχει στο γήπεδο, προσπαθεί, και εσείς, γεμάτοι αγάπη και αγωνία, φωνάζετε οδηγίες από το περιθώριο. Στόχος σας; Να το βοηθήσετε να πετύχει. Το αποτέλεσμα; Συχνά, άγχος, σύγχυση και, τελικά, απώλεια της χαράς του παιχνιδιού.
Σε αυτή την κρίσιμη ηλικία, ο Νο. 1 λόγος που ένα παιδί παίζει είναι η διασκέδαση. Αν αυτή χαθεί, χάνεται και το παιδί από το άθλημα.
Ως γονείς, έχουμε έναν ρόλο που είναι πολύ πιο σημαντικός από την καθοδήγηση. Είναι ο ρόλος του Ακλόνητου Υποστηρικτή.
Ας δούμε τα 3 πιο συχνά λάθη που κάνουν οι γονείς και πώς να τα αποφύγετε για να γίνετε ο καλύτερος υποστηρικτής του παιδιού σας.

1️⃣ Το Λάθος των Λαθών: Η Φωνή του Γονέα-Προπονητή 📣
Πόσες φορές φωνάξατε: "Πάσα τώρα!", "Σούταρε!", ή "Τρέξε, τι κάνεις;"
Γιατί είναι λάθος:
Όταν ο γονιός γίνεται «προπονητής» κατά τη διάρκεια του αγώνα, δημιουργεί σύγχυση στο παιδί. Το παιδί ακούει:
* Τον προπονητή της ομάδας (που του έχει δώσει συγκεκριμένες οδηγίες).
* Τη δική του ενστικτώδη απόφαση για το παιχνίδι.
* Εσάς (με εντελώς διαφορετική οδηγία, συχνά από πανικό).
Το αποτέλεσμα είναι ένα "πάγωμα" ή μια κακή απόφαση λόγω στρες, αφού το παιδί προσπαθεί να ικανοποιήσει όλους τους «προπονητές» ταυτόχρονα.
Ο Χρυσός Κανόνας:
> Αφήστε τον προπονητή να κάνει το coaching. Ο δικός σας ρόλος είναι υποστήριξη, όχι εκπαίδευση. Απολαύστε το παιχνίδι και χειροκροτήστε την προσπάθεια.

2️⃣ Η Μονοδιάστατη Επιβράβευση: Επαινείς μόνο τη νίκη ή το γκολ 💪
Είναι φυσικό να θέλετε να επαινέσετε το παιδί όταν κάνει κάτι σπουδαίο. Όμως, αν επαινείτε μόνο τα γκολ, τις νίκες ή το να είναι «ο καλύτερος», διδάσκετε στο παιδί ότι μόνο το αποτέλεσμα μετράει.
Γιατί είναι λάθος:
Όταν το παιδί συνδέει την αξία του με το αποτέλεσμα, αναπτύσσει άγχος απόδοσης. Φοβάται να δοκιμάσει δύσκολες κινήσεις, μήπως αποτύχει και σας απογοητεύσει. Αυτό οδηγεί σε απώλεια αυτοπεποίθησης και, σε βάθος χρόνου, στην απόσυρση από το άθλημα.
Ο Χρυσός Κανόνας:

 Επαινέστε την προσπάθεια, τη συμπεριφορά και τη μάθηση. Αυτός είναι ο τρόπος για να χτίσετε ανθεκτικότητα (resilience).
* Αντί για: "Ήσουν ο καλύτερος στην ομάδα!"
* Πείτε: "Μου άρεσε πόσο έτρεξες σε όλο τον αγώνα και βοήθησες τον συμπαίκτη σου."
* Αντί για: "Ευτυχώς που κερδίσατε!"
* Πείτε: "Είμαι περήφανος που δεν τα παράτησες, ακόμα κι όταν βρεθήκατε πίσω στο σκορ."

3️⃣ Το Λάθος του "Απολογισμού": Η Συζήτηση στο Αυτοκίνητο 🚗
Η στιγμή που τελειώνει ο αγώνας και μπαίνετε στο αυτοκίνητο είναι ίσως η πιο κρίσιμη. Εκεί, πολλοί γονείς ξεκινούν τον "απολογισμό" των λαθών του παιδιού.
Γιατί είναι λάθος:
Το παιδί έχει ήδη συνειδητοποιήσει τα λάθη του. Το μόνο που θέλει εκείνη τη στιγμή είναι αποδοχή και να αισθανθεί ότι η αγάπη σας δεν εξαρτάται από την απόδοσή του. Η κριτική αμέσως μετά τον αγώνα εκλαμβάνεται ως τιμωρία.
Ο Χρυσός Κανόνας:
 Εστιάστε στη σύνδεση και τη χαρά, όχι στην ανάλυση, ακολουθώντας αυτά τα βήματα:
* Ηρεμία & Φροντίδα: Δώστε νερό, ρωτήστε αν πεινάει.
* Το Πρώτο Ερώτημα: "Πέρασες καλά;" (Το πιο σημαντικό ερώτημα στην ηλικία 6-8).
* Το Δεύτερο Ερώτημα: "Τι είναι αυτό που έμαθες σήμερα;" ή "Τι ήταν το πιο αστείο που συνέβη;" (Εστιάστε στη μάθηση και τη θετική εμπειρία).
* Αποφύγετε την Κριτική: Αν θέλετε να κάνετε μια εποικοδομητική συζήτηση, κάντε την την επόμενη μέρα, με ήρεμο τρόπο, ρωτώντας: "Την επόμενη φορά, τι θα ήθελες να δοκιμάσεις διαφορετικά;"

Ο Ρόλος σας είναι να δημιουργήσετε λάτρεις του αθλητισμού. Ο αθλητισμός στην ηλικία 6-8 δεν είναι για να φτιάξουμε επαγγελματίες αθλητές – είναι για να φτιάξουμε λάτρεις της άσκησης και δυναμικούς χαρακτήρες. Ο ρόλος σας ως γονέα είναι να είστε το ασφαλές καταφύγιο του, η πηγή της άνευ όρων υποστήριξης και ο μεγαλύτερος θαυμαστής του, ανεξάρτητα από το σκορ. Εστιάστε σε αυτό, και το παιδί σας θα απολαύσει τον αθλητισμό για μια ζωή.

Πηγή: apidanos.gr