Προστασία από καρδιοπάθειες

  Η υποκινητικότητα επιταχύνει τη βιολογική φθορά. Προκαλεί πρόωρη ανάπτυξη εκφυλιστικών αρθροπαθειών, επισπεύδει την οστεοπόρωση και τη δημιουργία ενδοαγγειακών θρομβώσεων και κυρίως κάνει τον οργανισμό τρωτό στα καρδιαγγειακά νοσήματα που μαστίζουν τον σημερινό άνθρωπο. Στατιστικές μελέτες έχουν δείξει πως στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες το 50% των ανθρώπων, δηλαδή ο ένας στους δύο, πεθαίνουν από αγγειοκαρδιακές παθήσεις.

  Μολονότι δεν είμαστε ακόμη σίγουροι για τα αίτια που προκαλούν τις καρδιοπάθειες, φαίνεται πως οι κυριότεροι συντελεστικοί παράγοντες είναι : η υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το ψυχικό άγχος και η ανεπαρκής σωματική άσκηση. Όσοι περισσότεροι παράγοντες υπάρχουν σε ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής. Μάλιστα φαίνεται ότι οι παράγοντες καρδιακού κινδύνου δεν δρουν αθροιστικά, αλλά πολλαπλασιαστικά!

  Η σωματική άσκηση μπορεί να αμβλύνει τη δράση των παραγόντων αυτών, αντισταθμίζοντας τις δυσμενείς επιδράσεις της υποκινητικότητας. Με την άσκηση και η παχυσαρκία μπορεί να ελεγχθεί και η στάθμη των λιπιδίων στο αίμα να συγκρατηθεί σε χαμηλότερα, πιο ευνοϊκά επίπεδα και η αρτηριακή πίεση να μην αυξηθεί. Η τακτική άσκηση αυξάνει την ελαστικότητα των αρτηριών, ενώ παράλληλα πυκνώνει το μυϊκό τριχοειδές δίκτυο. Οι προσαρμογές βελτιώνουν την κατανομή του αίματος στα διάφορα όργανα, ενώ ταυτόχρονα χάρη στη χαμηλότερη πίεση ελαφρύνεται και το έργο της καρδιάς. 

  Δεκάδες προσεγμένες μελέτες έχουν συσχετίσει την καθιστική ή υποκινητική ζωή με την εκδήλωση καρδιοπαθειών.

  Η πιο αξιόπιστη δημογραφική μελέτη έγινε στο Ισραήλ, στα γνωστά κοινόβια, όπου οι άνθρωποι ζουν έναν ομοιόμορφο τρόπο ζωής, κάτω από τις ίδιες κοινωνικό - οικονομικές συνθήκες. Η μόνη διαφοροποίηση προέρχεται από την επαγγελματική εργασία, που ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς που κάνουν καθιστική ζωή και σε αυτούς που κάνουν σωματική εργασία.

  Μετά από πολυετείς παρατηρήσεις βγήκε το συμπέρασμα πως αυτοί που κάνουν καθιστική ζωή έχουν τριπλάσια πιθανότητα  να προσβληθούν από καρδιοπάθεια. Ενώ από αυτούς που κάνουν σωματική εργασία, όσοι προσβληθούν, έχουν τριπλάσια πιθανότητα να επιβιώσουν μετά την πρώτη προβολή.

  Αξιομνημόνευτες είναι και οι μακροχρόνιες έρευνες των καθηγητών Πάφενμπαργκερ και Μόρις. Ο πρώτος παρακολούθησε για 16 χρόνια 16936 αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και διαπίστωσε, ότι όσοι γυμνάζονταν συστηματικά, είχαν τη μισή θνησιμότητα από καρδιοπάθειες από όσους δεν γυμνάζονταν καθόλου. Και ο Μόρις, μετά από έρευνες που διήρκεσαν 24 χρόνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έντονη άσκηση παρέχει μια φυσική θωράκιση στο σώμα, προστατεύοντας την καρδιά από την ισχαιμία και τις συνέπειές της.

Πηγή: ΑΕΡΩΒΙΩΣΗ : ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

Κ. COOPER (Επιστημονική Επιμέλεια Β. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ)