Η γυμνασμένη καρδιά

Μέρος 2ο

 Η άσκηση συμπληρώνει τις ευεργεσίες της πάνω στην καρδιά με μια ακόμη πολύτιμη προσαρμογή. Επειδή η γυμνασμένη καρδιά μπορεί και διοχετεύει περισσότερο αίμα σε κάθε της παλμό, χτυπάει με μικρότερη συχνότητα, αναπτύσσει δηλαδή, όπως λέμε, βραδυκαρδία.

  Η καρδιακή συχνότητα ενός δρομέα αντοχής στην κατάσταση σωματικής ηρεμίας είναι κάτω από 50 χτύπους το λεπτό και σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις φτάνει την ελάχιστη τιμή των 30 χτύπων. Σε ένα μέτρια γυμνασμένο άτομο η καρδιακή συχνότητα είναι γύρω στους 65 χτύπους το λεπτό, ενώ σε ένα αγύμναστο που κάνει καθιστική ζωή  ξεπερνά τους 75. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι 10 χτύποι το λεπτό.

  Έτσι έχουμε πως η καρδιά του μέτρια γυμνασμένου ατόμου γλυτώνει την ημέρα 15000 χτύπους, το μήνα μισό εκατομμύριο και το χρόνο έξι εκατομμυρίων χτύπων. Αυτή η οικονομία παλμών αντιστοιχεί σε 48 ημέρες ανάπαυσης το χρόνο!

  Αξίζει να σημειώσουμε πως οικονομία παλμών σημαίνει ακόμα και λιγότερο έργο για την καρδιά. Έχουμε υπολογίσει πως μια αγύμναστη καρδιά παράγει στην κατάσταση ηρεμίας 9000 χιλιογραμμόμετρα το 24ωρο, που είναι σα να σηκώνει βάρος ενός τόνου σε ύψος 9 μέτρων!!! Μια καλά γυμνασμένη καρδιά κάνει έργο 6000 χιλιογραμμόμετρων το 24ωρο που ισοδυναμεί με την ανύψωση βάρους ενός τόνου σε ύψος μόνο 6 μέτρων!!! 

  Έτσι, η παλιά αντίληψη ότι η πολλή άσκηση επιβαρύνει και φθείρει την καρδιά είναι αβάσιμη. Αντίθετα γνωρίζουμε σήμερα, πως στο 24ωρο η γυμνασμένη καρδιά καταπονείται ασύγκριτα λιγότερο από την αγύμναστη.

  Παρόλο που ο μηχανισμός της βραδυκαρδίας δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί, επικρατεί η άποψη πως οφείλεται σε παρασυμπαθοτονία, δηλαδή στην επικράτηση του παρασυμπαθητικού συστήματος. Είναι γνωστό πως η καρδιά βρίσκεται κάτω από την επίδραση του αυτόνομου  νευρικού συστήματος, του συμπαθητικού, που είναι κατά κάποιο τρόπο το μαστίγιο, και του παρασυμπαθητικού, που είναι το χαλινάρι της.  Φαίνεται πως στην αγύμναστη καρδιά επικρατεί το συμπαθητικό που επιταχύνει τη συχνότητά της, ενώ στη γυμνασμένη καρδιά υπερισχύει το παρασυμπαθητικό που επιβραδύνει τον ρυθμό της.

  Η παρασυμπαθοτονία της γυμνασμένης καρδιάς είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη στο σημερινό άνθρωπο, που το άγχος του καθημερινού άγχους, η αγωνία και ο γοργός ρυθμός της καθημερινότητας, υπερδιεγείρουν τον εγκέφαλο και την καρδιά του και φθείρουν τον οργανισμό του. Έτσι, η άσκηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και σαν διέξοδο στις πιέσεις της σύγχρονης ζωής.

   Από τα παραπάνω γίνεται φανερό, όπως η καρδιακή συχνότητα στην ηρεμία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως δείκτης της φυσικής κατάστασης του ατόμου. Η φυσιολογική συχνότητα είναι γύρω στους 70 παλμούς. Όσο μικρότερη είναι η συχνότητα από τους 70 παλμούς, τόσο καλύτερη είναι η φυσική κατάσταση του ατόμου. Αντίθετα, όσο μεγαλύτερη, τόσο χειρότερη.

Πηγή: ΑΕΡΟΒΙΩΣΗ : ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

Κ. COOPER (Επιστημονική Επιμέλεια Β. Κλεισούρα)