Αθλητικό Σωματείο ''Ο Απιδανός''

Ο ηγέτης και οι ανάγκες των αθλητών   Μέρος 2ον Η έλλειψη εμπιστοσύνης του Κ.Φ.Α. προς τους μαθητές έχει επιπτώσεις πάνω στην απόδοση. Εκεί που χρειάζεται να είναι θετικός, είναι, όταν αντιμετωπίζει τα λιγότερα ικανά παιδιά. Αν δείξει ότι αμφιβάλλει για τις ικανότητές τους, η ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση των μαθητών αυτών θα εξανεμιστεί εντελώς. Οι πιο πολλοί Κ.Φ.Α./ή προπονητές συνήθως, εργάζονται με ομάδες. Αυτό πάντα δημιουργεί προβλήματα επειδή υπάρχουν ατομικές διαφορές. Φυσικά η ενιαία αντιμετώπιση μιας ομάδας παιδιών είναι θετικό μέτρο, αλλά αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις που η ομάδα είναι ομοιογενής (ομοειδείς ικανότητες). Εκεί που υπάρχουν αποκλίσεις στις ικανότητες, χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθησία και εξατομικευμένη προσέγγιση. Ακόμα κι αν ο Κ.Φ.Α. απευθύνεται γενικά στην ομάδα, κάθε ένας από τους μαθητές αισθάνεται την μοναδικότητά του και "αποζητάει" επιβεβαίωση από τον καθηγητή. Συχνά οι Κ.Φ.Α. και/ή προπονητές αναπτύσσουν "συμπάθειες" στην ομάδα και φυσ...

Ο ηγέτης και οι ανάγκες των αθλητών   Οι σύγχρονες μελέτες έχουν υιοθετήσει ένα σύνθετο μοντέλο αλληλοεπίδρασης, όπου περιλαμβάνονται οι ανάγκες του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή, ων αθλητών και οι απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Ένα από τα μοντέλα αυτά υποθέτει ότι υπάρχουν ταιριαστοί συνδυασμοί προπονητών-αθλητών, όπου οι ανάγκες τους συμπληρώνονται αμοιβαία. Στην πραγματικότητα σπάνια υπάρχουν ιδανικοί συνδυασμοί προπονητών- αθλητών, αλλά μία ποικιλία ενδιάμεσων τύπων αλληλεπίδρασης καθηγητή Φυσικής Αγωγής και/ή προπονητή-αθλητή. Αυτό συμβαίνει, εν μέρει, γιατί προπονητές και αθλητές, στο χώρο που λειτουργούν, περιβάλλονται από άλλα άτομα, όπως άλλοι αθλητές, άλλοι προπονητές, φίλοι, θεατές κλπ., που συχνά μετριάζουν τις εύθραυστες μεταξύ τους σχέσεις. Η σημαντικότερη θεωρητική προσέγγιση για τη μελέτη των διαπροσωπικών σχέσεων προπονητή και αθλητή είναι του Schutz (1966), σύμφωνα με την οποία, οι άνθρωποι έχουν 3 βασικές διαπροσωπικές ανάγκες να ικανοποιήσουν στις κοινω...

Παράγοντες επιβάρυνσης   Η ποσοτική και ποιοτική διευθέτηση των απαιτήσεων επιβάρυνσης, γίνεται μέσω των παραγόντων επιβάρυνσης, των διαδικασιών επιβάρυνσης και της δομής επιβάρυνσης. Αυτές είναι τρεις διαφορετικές διαστάσεις των απαιτήσεων επιβάρυνσης, οι οποίες, σαν σύνολο, επιφέρουν την ανάπτυξη της αθλητικής απόδοσης. Οι παράγοντες επιβάρυνσης είναι πολύπλοκα χαρακτηριστικά απόδοσης μέσω των οποίων οι απαιτήσεις επιβάρυνσης μπορούν να υλοποιηθούν και να ελεγχθούν, ανάλογα με τις αξιώσεις του αθλήματος, την προπονητική φάση και το προπονητικό επίπεδο του αθλητή. Οι ακόλουθοι είναι παράγοντες επιβάρυνσης που ισχύουν για όλα τ' αθλήματα ή τουλάχιστο για κάποιες κατηγορίες αθλημάτων: σωματικές ασκήσεις και άλλες μέθοδοι προπόνησης, ποιότητα της κίνησης στην εκτέλεση σωματικών ασκήσεων, ένταση, πυκνότητα και όγκος επιβάρυνσης. Οι ατομικές ασκήσεις διαφέρουν λίγο ή πολύ στον προγραμματισμό της σειράς κινήσεων, καθώς και στα χαρακτηριστικά της επιβάρυνσης από τις αγωνιστικές συνθήκες,...

Νομοτέλειες που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επιβάρυνση, προσαρμογή και βελτίωση της απόδοσης Μέρος 3 5. Εφόσον ο οργανισμός μας προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, οι προσαρμογές της προπόνησης παλινδρομούν αν οι επιβαρυντικές απαιτήσεις ελαττωθούν υπερβολικά, ή αν δεν υπάρξουν καθόλου (βλπ παρακάτω σχήματα). Η παλινδρόμηση επιδρά σε όλους τους παράγοντες της αθλητικής απόδοσης αν και σε διαφορετικό βαθμό. Όσο πιο γρήγορα προχωρεί η διαδικασία της παλινδρόμησης, τόσο πιο νέες και λιγότερο εμπεδωμένες είναι οι προσαρμογές. Αυτός είναι ο λόγος που η μη τακτική προπόνηση παρεμποδίζει μια συνεχή βελτίωση της απόδοσης και επιβραδύνει το ρυθμό της ανάπτυξης. Κατά κανόνα, μια μακρόχρονη μεταβατική περίοδος χωρίς καθόλου προπόνηση θα πρέπει ν' αποφεύγεται. Ακόμα, θα πρέπει να σημειωθεί πως η αντίδραση της προπόνησης που έρχεται μετά από μια προπονητική συνάντηση εξασθενεί σημαντικά ή και χάνεται εντελώς, αν το διάλειμμα μεταξύ των προπονητικών ενοτήτων είναι πολύ μ...

Νομοτέλειες που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επιβάρυνση, προσαρμογή και βελτίωση της απόδοσης Μέρος 2ον 2. Η διαδικασία της προσαρμογής είναι το αποτέλεσμα μιας σωστής αλληλενέργειας μεταξύ έργου και αποκατάστασης. Με το να εξαντλεί τις δυνατότητες της λειτουργίας και της ενέργειας η προπόνηση αποδεσμεύει αρχικά μια διαδικασία κόπωσης, η οποία χαμηλώνει προσωρινά τη λειτουργική ικανότητα του οργανισμού. Το αποφασιστικό ερέθισμα που αποδεσμεύει τη λειτουργική και τη μορφολογική διαδικασία προσαρμογής έρχεται κυρίως κατά τη φάση της αποκατάστασης. Από βιολογικής πλευράς, αυτή η διαδικασία δεν ανανεώνει μονάχα τις πηγές της καταναλωθείσας ενέργειας (αναζωογόνηση), αλλά την ίδια ώρα αναζωογονεί πέρα από το αρχικό επίπεδο (υπεραναπλήρωση). Η υπεραναπλήρωση (παρακάτω σχήμα) είναι η βάση για τη βελτίωση σε λειτουργικότητα και απόδοση (Yakolev 1977).   Επομένως, η επιβάρυνση του έργου και η αποκατάσταση μπορούν να θεωρηθούν σαν μια ενότητα. 3. Η προπόνηση έχει σαν αποτέλεσμα ένα υψη...

Νομοτέλειες που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επιβάρυνση, προσαρμογή και βελτίωση της απόδοσης   Προσαρμογή θεωρείται από τη μια μεριά η ρύθμιση των βιολογικών και ψυχολογικών λειτουργικών συστημάτων, που γίνεται κάτω από την επίδραση των εξωτερικών επιβαρύνσεων, σε ένα υψηλότερο επίπεδο απόδοσης και από την άλλη η ρύθμιση σε ειδικές εξωτερικές συνθήκες. Η βιολογική και η ψυχολογική προσαρμογή θεωρείται πάντα σαν μια ομοιόμορφη διαδικασία. Η προπόνηση επιφέρει λειτουργικές, βιομηχανικές και μορφολογικές προσαρμογές στο σώμα και συνεισφέρει στη διαμόρφωση των ψυχολογικών ιδιοτήτων, που δίνουν την δυνατότητα στον αθλητή να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τ' αποθέματά του. Η επιβάρυνση, η προσαρμογή και η βελτιωμένη απόδοση συνδέονται μεταξύ τους με νόμους που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στη συστηματική κατεύθυνση της προπόνησης. 1. Οι διαδικασίες προσαρμογής απελευθερώνονται μόνο όταν η προπόνηση φτάνει στη μεγαλύτερη δυνατή της ένταση, που εξαρτάται από το ατομικό επίπεδο ...

Προπονητική επιβάρυνση Μέρος 2ον   Η αναγνώριση  της σχέσης μεταξύ της δομής της απαίτησης της επιβάρυνσης, του μεγέθους και του χαρακτήρα του βαθμού της επιβάρυνσης, καθώς επίσης και της κατεύθυνσης και του βαθμού της ανάπτυξης του επιπέδου της απόδοσης και των παραγόντων της ατομικής απόδοσης είναι πρωταρχικής σημασίας και θα πρέπει να βελτιώνονται συνεχώς από τους προπονητές και να φθάνουν στην τελειότητα. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως το αποτέλεσμα της απαίτησης της επιβάρυνσης μπορεί να τροποποιηθεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Μια ισοδύναμη απαίτηση επιβάρυνσης δεν παράγει πάντα ένα ισοδύναμο βαθμό επιβάρυνσης. Οι συνθήκες που διαφοροποιούν το αποτέλεσμα των απαιτήσεων επιβάρυνσης συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ των άλλων, την πραγματική σωματική και ψυχολογική κατάσταση του αθλητή, τη συγκέντρωση της παροχής και την ένταση των λειτουργιών σκέψης, που απαιτούνται για την επίτευξη του προπονητικού στόχου. Η δύναμή τους εξαρτάται από την πολυπλοκότητα του στόχου, τις εξωτ...