Νομοτέλειες που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επιβάρυνση, προσαρμογή και βελτίωση της απόδοσης

Μέρος 3

5. Εφόσον ο οργανισμός μας προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, οι προσαρμογές της προπόνησης παλινδρομούν αν οι επιβαρυντικές απαιτήσεις ελαττωθούν υπερβολικά, ή αν δεν υπάρξουν καθόλου (βλπ παρακάτω σχήματα).

Η παλινδρόμηση επιδρά σε όλους τους παράγοντες της αθλητικής απόδοσης αν και σε διαφορετικό βαθμό.

Όσο πιο γρήγορα προχωρεί η διαδικασία της παλινδρόμησης, τόσο πιο νέες και λιγότερο εμπεδωμένες είναι οι προσαρμογές. Αυτός είναι ο λόγος που η μη τακτική προπόνηση παρεμποδίζει μια συνεχή βελτίωση της απόδοσης και επιβραδύνει το ρυθμό της ανάπτυξης. Κατά κανόνα, μια μακρόχρονη μεταβατική περίοδος χωρίς καθόλου προπόνηση θα πρέπει ν' αποφεύγεται.

Ακόμα, θα πρέπει να σημειωθεί πως η αντίδραση της προπόνησης που έρχεται μετά από μια προπονητική συνάντηση εξασθενεί σημαντικά ή και χάνεται εντελώς, αν το διάλειμμα μεταξύ των προπονητικών ενοτήτων είναι πολύ μακρύ.

Η καθημερινή προπόνηση είναι απαραίτητη για τους νέους, για ν' αναπτύξουν μια σταθερή επίδοση γρήγορα.

6. Η προσαρμογή του οργανισμού γίνεται πάντα προς την κατεύθυνση που δίνεται από τη δομή της προπόνησης. Η προπόνηση μεγάλου όγκου και χαμηλότερης μέχρι μεσαίας έντασης αναπτύσσει κυρίως την αντοχή και χαμηλότερου όγκου υπομέγιστης μέχρι μέγιστης έντασης προάγει πρωταρχικά τη δύναμη και την ταχύτητα. Κάθε επιβάρυνση έχει μια πιο πολύπλοκη επίδραση στους αρχάριους από ό,τι στους πιο προχωρημένους αθλητές. Επομένως, φορτία χαμηλότερης και μεσαίας έντασης, που δημιουργούν τη βάση για την ανάπτυξη της αντοχής στην επιφόρτιση στους νέους αθλητές αναπτύσσουν επίσης μέχρι ενός ορισμένου σημείου τις ικανότητες της ταχύτητας και της δύναμης.

Πηγή: ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ - ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

D. HARRE