Νομοτέλειες που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επιβάρυνση, προσαρμογή και βελτίωση της απόδοσης

Μέρος 2ον

2. Η διαδικασία της προσαρμογής είναι το αποτέλεσμα μιας σωστής αλληλενέργειας μεταξύ έργου και αποκατάστασης. Με το να εξαντλεί τις δυνατότητες της λειτουργίας και της ενέργειας η προπόνηση αποδεσμεύει αρχικά μια διαδικασία κόπωσης, η οποία χαμηλώνει προσωρινά τη λειτουργική ικανότητα του οργανισμού. Το αποφασιστικό ερέθισμα που αποδεσμεύει τη λειτουργική και τη μορφολογική διαδικασία προσαρμογής έρχεται κυρίως κατά τη φάση της αποκατάστασης. Από βιολογικής πλευράς, αυτή η διαδικασία δεν ανανεώνει μονάχα τις πηγές της καταναλωθείσας ενέργειας (αναζωογόνηση), αλλά την ίδια ώρα αναζωογονεί πέρα από το αρχικό επίπεδο (υπεραναπλήρωση). Η υπεραναπλήρωση (παρακάτω σχήμα) είναι η βάση για τη βελτίωση σε λειτουργικότητα και απόδοση (Yakolev 1977).

 

Επομένως, η επιβάρυνση του έργου και η αποκατάσταση μπορούν να θεωρηθούν σαν μια ενότητα.

3. Η προπόνηση έχει σαν αποτέλεσμα ένα υψηλότερο επίπεδο απόδοσης μόνο για αθλητές που μόλις αρχίζουν προπόνηση, ή με την εισαγωγή νέων ασκήσεων και ασυνήθιστων επιβαρύνσεων (π.χ. με μια σειρά αγώνων στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου.)

Σε πιο προχωρημένους αθλητές κάτι τέτοιο χρειάζεται εβδομάδες ή και μήνες. Μπορούμε να συμπεράνουμε πως κάθε επιβάρυνση που πλησιάζει το υψηλότερο επιθυμητό επίπεδο αφήνει σημάδια προσαρμογής. Ωστόσο, μόνο με την συσσώρευση των επιδράσεων της προπόνησης, που δεν φαίνονται αμέσως, επιτυγχάνεται μια βελτίωση της απόδοσης. Αυτό είναι ακανόνιστο και συμβαίνει διαλειμματικά. Συχνά απελευθερώνεται από την εφαρμογή έντονης επιφόρτισης με όλο και μικρότερα χρονικά περιθώρια προειδοποίησης κατά την προπόνηση ή τους αγώνες. Αυτή η διαδικασία, που ο Matveyev προσδιόρισε ως "καθυστερημένο μετασχηματισμό", εμποδίζει τη συνεχή ροή της πληροφόρησης στην επίδραση της προπονητικής επιβάρυνσης, που είναι απαραίτητη για τον καλύτερο δυνατό έλεγχο της προπόνησης. Χωρίς τον κατάλληλο τακτικό έλεγχο και την εφαρμογή δοκιμασιών, υπάρχει μόνο η μαρτυρία των αγωνιστικών αποτελεσμάτων στο τέλος της προπαρασκευαστικής περιόδου, η οποία δείχνει αν η προπόνηση ήταν σωστή. Σ ' αυτό το στάδιο είναι αδύνατο να διορθώσουμε τις συνέπειες μιας λανθασμένης επιβάρυνσης. Γι' αυτό τον λόγο έχει μεγάλη σπουδαιότητα για μια επιτυχή προπονητική πορεία, ο ορθός εργομετρικός έλεγχος και οι δοκιμασίες.

4. Η λειτουργία της προσαρμογής όχι μόνο δίνει την δυνατότητα στον αθλητή να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα, αλλά επίσης επεκτείνει τη σωματική και ψυχολογική αντοχή στην επιβάρυνση. Οι επιβαρύνσεις που δεν αλλάζουν είναι ευκολότερο να υπερνικηθούν απ' ό,τι πρωτύτερα και προξενούν λιγότερη κόπωση. Η επίδραση της άσκησης, όταν οι απαιτήσεις είναι σταθερές, συνεχίζει να μειώνεται και γρήγορα συνεισφέρει μόνο στη διατήρηση μιας στάσιμης κατάστασης. Αυτή η κανονική πορεία απαιτεί μια συστηματική αύξηση στις επιβαρυντικές απαιτήσεις. 

...συνεχίζεται

ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ - ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

D. HARRE