ΤΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ - ορολογία και ορισμοί της διαταραχής

 Οι έννοιες "υπερκινητικό σύνδρομο", "υπερκινητική διαταραχή" ή "υπερκινητικότητα" επισημαίνουν πρώτα απ' όλα τη συνεχή ενεργητικότητα και την υπερβολική έλλειψη ηρεμίας. 

 Βεβαίως, στα διαγνωστικά κριτήρια αυτών των διαταραχών αναφέρεται επίσης ότι αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν και μεγάλη διάσπαση προσοχής, αδυνατούν συνήθως να απασχοληθούν για πολύ με μια δραστηριότητα, έχουν αδύνατη μνήμη, δεν συγκεντρώνονται, μεταπηδούν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, μιλούν πολύ και δεν μπορούν να περιμένουν όταν είναι παρορμητικά.

 Εντούτοις, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου το παιδί είναι πράγματι υπερκινητικό ακόμα και όταν δεν δείχνει ανήσυχο ή όταν, κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης στο γιατρό ή στο ιατροπαιδαγωγικό κέντρο, φαίνεται να ενδιαφέρεται και να προσέχει.

Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες το σύνδρομο γίνεται εντονότερο στην εφηβεία, ενώ παύει να υπάρχει όταν το άτομο ενηλικιώνεται. Άλλες φορές, η ανησυχία εξαφανίζεται στην εφηβεία.

Πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο ΤΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ και τα προβλήματά του

CORDULA NEUHAUS (επιμέλεια ΜΑΡΙΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ)