Αερόβια ικανότητα

Αερόβια ικανότητα και κληρονομικότητα




  Οι ατομικές διαφορές οφείλονται πρωταρχικά σε κληρονομικές διαφορές. Η συμβολή του κληρονομικού παράγοντα στις ατομικές αυτές διαφορές προσδιορίστηκε με τη διερεύνηση των ενδοζευγικών διαφορών σε γνησιοδύμους και ψευδοδυμούς.

  Η αερόβια ικανότητα ενός ατόμου κυμαίνεται μέσα σε ορισμένα κληρονομικά όρια που μπορούν να μετατοπιστούν ελάχιστα με την προοπτική. Η σωματική άσκηση μπορεί δηλαδή, να ανεβάσει την αερόβια ικανότητα από χαμηλή στάθμη σε μέτρια, από μέτρια σε υψηλή και από υψηλή σε πολύ υψηλή, αλλά ποτέ από χαμηλή σε υψηλή ή από μέτρια σε πολύ υψηλή. Με την έννοια αυτή η άσκηση συμβάλλει στην πραγμάτωση των δυνατοτήτων που λανθάνουν σε κάθε άτομο και που το επίπεδό τους είναι προδιαγραμμένο από το γενετικό τους.

Περιοριστικοί παράγοντες της αερόβιας ικανότητας


 


  Παρόλο που υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ της VO2max και του συστήματος κατανάλωσης οξυγόνου (όγκος μιτοχονδρίων, αερόβια ένζυμα κ. ά.), φαίνεται πως ο περιοριστικός παράγοντας της VO2max αφορά το σύστημα μεταφοράς του οξυγόνου. Το συμπέρασμα αυτό στηρίζεται σε μια σειρά από πειραματικές παρατηρήσεις, που δείχνουν πως η VO2max μπορεί να αυξομειωθεί, πρώτον με την αύξηση εισπνεόμενου οξυγόνου (πράγμα που πετυχαίνουμε μεταβάλλοντας είτε την περιεκτικότητα του εισπνεόμενου αέρα σε οξυγόνο, είτε την ατμοσφαιρική πίεση) και δεύτερο, με την αυξομείωση της περιεκτικότητας του Ο2 στο αρτηριακό αίμα (πράγμα που πετυχαίνουμε μεταβάλλοντας είτε την ποσότητα της οξυαιμοσφαιρίνης με εισπνοή μονοξειδίου του άνθρακα είτε με αφαίμαξη και μετάγγιση αίματος).

Αναερόβιο κατώφλι




  Ως αναερόβιο κατώφλι ορίζεται η ανώτατη ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να καταναλώσει ο οργανισμός κατά την άσκηση, πριν αρχίσει η συστηματική συγκέντρωση γαλακτικού οξέος στο αίμα. Αντιστοιχεί στην ένταση της προσπάθειας όπου ενεργοποιεί την αναερόβια γαλακτική οδό παραγωγής ενέργειας και με την έννοια αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως στροφή στην μεταβολική οδό. Επειδή όμως η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αναερόβιου κατωφλιού και μεταβολικής οξέωσης δεν είναι κοινώς αποδεκτή, χρησιμοποιούνται συχνά οι όροι αναερόβιο - γαλακτικό και αναερόβιο - αναπνευστικό κατώφλι για να υποδηλώσουν την ένταση της προσπάθειας που αρχίζει αντίστοιχα η αύξηση του γαλακτικού οξέος στο αίμα και η απόκλιση των αναπνευστικών απαντήσεων από την ευθυγραμμία. 

  Η σημαντικότητα του αναερόβιου κατωφλιού βρίσκεται στην προγνωστική δύναμη της αντοχής ενός ατόμου, που ξεπερνάει και αυτήν της αερόβιας ικανότητας. Έτσι χρησιμοποιείται σα δείκτης της αντοχής και των αερόβιων προσαρμογών κατά την προπόνηση.


Πηγή : ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
Βασίλη Κλεισούρα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο