ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Σωματότυπος

  Ανάλογα με τη σωματική του διάπλαση ένα άτομο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ενδομορφικό, μεσομορφικό ή εξωμορφικό.  Ο ενδομορφικός τύπος διακρίνεται για την πληθωρικότητά του και για το μεγάλο ποσοστό αποθηκευμένου λίπους, ο μεσομορφικός για την ανάπτυξη του μυϊκού και σκελετικού του συστήματος, ενώ ο εξωμορφικός τύπος είναι λεπτός.

  Ο αμιγής σωματότυπος σπάνια συναντιέται. Αντίθετα οι περισσότεροι άνθρωποι συνδυάζουν στοιχεία ενδομορφίας, μεσομορφίας και εξωμορφίας και γι'αυτό ταξινομούνται σε διάφορες ενδιάμεσες σωματοτυπικές παραλλαγές. Ο Sheldon επινόησε ένα σύστημα σωματοτυπικής κατάταξης, όπου τα τρία αυτά στοιχεία βαθμολογούνται σε μία κλίμακα από 1 έως 7. Οι ακραίοι σωματότυποι είναι 711, 171 και 117 για την ενδομορφία , μεσομορφία και εξωμορφία αντίστοιχα. Έτσι, ένας σωματότυπος 171 χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό μεσομορφίας και μικρό βαθμό ενδομορφίας και εξωμορφίας.

  Τα άτομα που έχουν μεσομορφικό σωματότυπο διαθέτουν περισσότερη μυϊκή μάζα και μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη από τους ενδομορφικούς και εξωμορφικούς τύπους (Clarke and Broms 1968). Τα άτομα με έντονη ενδομορφία έχουν περισσότερο σωματικό λίπος και μικρότερη αερόβια ικανότητα, όταν αυτή εκφράζεται σε ml/kg/min (Strydom et al 1978). Ωστόσο, φαίνεται ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ σωματότυπου και προδιάθεσης σε διάφορες ασθένειες. Για παράδειγμα, μερικές μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο μεσομορφικός και ο ενδομορφικός τύπος έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση στις καρδιοπάθειες από τον εξωμορφικό (Parnell 1959, Spain et al 1963).

  Η προπόνηση ελάχιστα μπορεί να επηρεάσει το σωματότυπο ενός ατόμου. Αυτό σημαίνει πως ο σωματότυπος είναι ένα κατεξοχήν γονοτυπικό χαρακτηριστικό, δηλαδή καθορίζεται πρωταρχικά από τους γονείς κάθε ατόμου.   

 Πηγή : ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ

Βασίλη Κλεισούρα