Αντενδείξεις για άσκηση σε παιδιά

  Η απόφαση για την απαγόρευση της συμμετοχής ενός παιδιού σε προγράμματα φυσικής δραστηριότητας δεν θα πρέπει να αποτελεί βιαστική ενέργεια. Ελάχιστες είναι οι παθήσεις εκείνες που αποτελούν αντένδειξη για την άσκηση με ήπιας ή μέτριας έντασης προγράμματα ενός παιδιού. Οι συχνότερες παθήσεις που αποκλείουν ή περιορίζουν τη συμμετοχή του παιδιού σε προγράμματα φυσικής δραστηριότητας είναι :

α) Κυκλοφορικό σύστημα . Καρδιακές αρρυθμίες, οξεία ισχαιμία και έμφραγμα, οξύ πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική περικαρδίτιδα, υποτασικό επεισόδιο, αύξηση της αρτηριακής πίεσης και σπάνια πνευμονική εμβολή, είναι μερικές από τις ισχαιμικού τύπου εκδηλώσεις από το μυοκάρδιο.

β)  Αναπνευστικό σύστημα .  Παθήσεις με απόλυτη αντίδειξη για άσκηση είναι η βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια και οι σοβαρές λοιμώξεις (π.χ. ενεργός φυματίωση). Η άσκηση απαγορεύεται κατά την οξεία φάση ακόμη και απλών λοιμώξεων. Σε παιδιά με βρογχικό άσθμα θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή. Η παρατεταμένη άσκηση και η εισπνοή κρύου και ξηρού αέρα μπορεί να οδηγήσει σε κρίση, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρού βρογχόσπασμου. Η κολύμβηση αποτελεί έναν από τους καλύτερους και ασφαλέστερους τρόπους άσκησης για παιδιά με βρογχικό άσθμα. 

γ) Μυοσκελετικό σύστημα. Οι οξείες φλεγμονώδεις καταστάσεις αποτελούν αντένδειξη για άσκηση.

δ) Νευρικό σύστημα. Πρόσφατος τραυματισμός ή εγχείρηση στο κρανίο αποτελούν αντένδειξη για άσκηση. Για τα επιληπτικά παιδιά η φυσική δραστηριότητα φαίνεται ότι αυξάνει το χρόνο ανάμεσα στις κρίσεις. Η έκλυση επιληπτικής κρίσης φαίνεται ότι αναστέλλεται με την αύξηση της συγκέντρωσης γαλακτικού οξέος. Συνιστάται όμως στην επιληψία η συμμετοχή σε αθλήματα χωρίς επαφή, καθώς και η αποφυγή άθλησης σε νερό.

ε) Διάφορες παθήσεις. Η ενεργός ηπατίτιδα, τα οξέα λοιμώδη νοσήματα, η ενεργός φάση του ρευματικού πυρετού, ο αρρύθμιστος νεανικός σακχαρώδης διαβήτης, σοβαρές παθήσεις των νεφρών κ.α. αποτελούν αιτίες αντένδειξης για τη συμμετοχή των παιδιών σε  πρεογράμματα φυσικής δραστηριότητας.

  Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι προτού ένα παιδί συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα φυσικής δραστηριότητας στο σχολείο ή αλλού θα πρέπει να προηγείται ένας σχολαστικός ιατρικός έλεγχος. Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει τη λήψη ιστορικού, προσεκτική κλινική εξέταση του κυκλοφορικού, αναπνευστικού και μυοσκελετικού συστήματος, της κοιλιακής χώρας, των αισθητηρίων οργάνων και του νευρικού συστήματος. Επίσης, ανθρωπομετρικές και ορισμένες εργαστηριακές, εάν απαιτηθούν, εξετάσεις.

Πηγή: ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΣΗΣ

ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ