Θεραπευτικές εφαρμογές της άσκησης

Μηχανισμοί μέσω των οποίων η φυσική άσκηση προσφέρει πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή προστασία της καρδιάς

  Οι μηχανισμοί με τους οποίους υποστηρίζεται ότι η φυσική άσκηση παρέχει απευθείας πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή προστασία έναντι της στεφανιαίας νόσου, μπορεί να διαιρεθεί σε δύο κατηγορίες:

Η πρώτη περιλαμβάνει μηχανισμούς που οδηγούν σε σταθερή διατήρηση ή σε αύξηση της παροχής οξυγόνου προς το μυοκάρδιο και η δεύτερη μηχανισμούς που οδηγούν σε ελάττωση του έργου της καρδιάς και των απαιτήσεων της σε οξυγόνο.

Οι περισσότεροι από τους μηχανισμούς της πρώτης κατηγορίας, όπως είναι η παρεμπόδιση ή η καθυστέρηση εμφάνισης αθηροσκλήρωσης των στεφανιαίων αρτηριών, η αύξηση της διαμέτρου τους, η ανάπτυξη παράπλευρης κυκλοφορίας και η περιοχική ανακατανομή αίματος στο μυοκάρδιο, αποδεικνύεται ότι εμφανίζεται σε πειραματόζωα, αλλά είναι δύσκολο. να διαπιστωθεί αν συμβαίνουν στον άνθρωπο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν αιματηρές διαγνωστικές τεχνικές για τον λεπτομερή έλεγχο της στεφανιαίας κυκλοφορίας, όπως είναι η στεφανιογραφία, πριν και μετά από μια περίοδο συστηματικής άσκησης, τόσο σε άτομα με ισχαιμική νόσο του μυοκαρδίου, όσο και σε μια υγιή ομάδα έλεγχος.

Αντίθετα, τα αποτελέσματα των μηχανισμών που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, που οδηγούν δηλαδή σε ελάττωση των απαιτήσεων του μυοκαρδίου σε οξυγόνο, τόσο κατά την ηρεμία, όσο και κατά την άσκηση, είναι πιο εύκολο με τη χρήση αναίμακτων τεχνικών, να ελεγχθούν στην πράξη. Στους μηχανισμούς αυτούς κατατάσσονται η ελάττωση της καρδιακής συχνότητας κατά την ηρεμία και σε υπομέγιστη άσκηση, η ελάττωση τόσο της συστολικής και μέσης αρτηριακής πίεσης, όσο και του επιπέδου των κατεχολαμινών που κυκλοφορούν στο πλάσμα, στις παραπάνω καταστάσεις, η ελάττωση του διπλού γινομένου (καρδιακή συχνότητα). Χ συστολική ΑΠ) στο μέγιστο μυϊκό έργο, και τέλος, η ελάττωση της καρδιακής παροχής σε υπομέγιστη άσκηση.

Πηγή :  ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΣΗΣ

ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ