-

Πηγές μυϊκής ενέργειας 



Ερώτηση : Ποιά πρέπει να είναι η ελάχιστη εβδομαδιαία συχνότητα, ένταση και διάρκεια του προπονητικού ερεθίσματος για να προκαλέσει τις ελάχιστες δυνατές αερόβιες και αναερόβιες μεταβολικές προσαρμογές;

Απάντηση : Τα χαρακτηριστικά του προπονητικού ερεθίσματος εξαρτώνται από τις προσαρμογές που επιδιώκονται. Έτσι, για αερόβιες προσαρμογές η συχνότητα και η διάρκεια της προπόνησης είναι μεγαλύτερη, ενώ για αναερόβιες προσαρμογές είναι μεγαλύτερη η ένταση.

Προπονητικό ερέθισμα        Αερόβια προπόνηση        Αναερόβια προπόνηση

Συχνότητα                              4-5 ημέρες/εβδομάδα       3 ημέρες/εβδομάδα

Ένταση                                  60-90% της μέγιστης       95-100% της μέγιστης
                                              καρδιακής συχνότητας     καρδιακής συχνότητας

Συχνότητα                            15-20 εβδομάδες                8-10 εβδομάδες
Διάρκεια

Ημερήσια                             3-8 χιλιόμετρα                   2-3 χιλιόμετρα
Διάρκεια                             (20-60 λεπτά)                             


  Τα σύγχρονα προπονητικά προγράμματα που εφαρμόζονται σε αθλητές υψηλού επιπέδου, απαιτούν μεγάλες λειτουργικές επιβαρύνσεις, δηλαδή μεγάλη ένταση, διάρκεια και συχνότητα προπόνησης. Για παράδειγμα, οι δρομείς μικρών αποστάσεων τρέχουν μέχρι 15 χιλιόμετρα και των μεγάλων αποστάσεων πάνω από 18 χιλιόμετρα. Για να αντέξουν τη λειτουργική αυτή επιβάρυνση κατανέμουν την προοπτική σε δύο ημερήσιους κύκλους.
  Η επίδραση των πολλαπλών αυτών ημερήσιων προπονήσεων πάνω στις φυσιολογικές προσαρμογές δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Σύμφωνα με μια άποψη δεν προκύπτει πρόσθετο όφελος στην αερόβια ικανότητα και τη σωματική απόδοση από τις πολλαπλές ημερήσιες προπονήσεις (Watt et al 1973, Mostardi et al 1975). Ευρήματα όμως σε πειραματόζωα δείχνουν πως με τις πολλαπλές ημερήσιες προπονήσεις αυξάνονται σημαντικά μέσα στα μυϊκά κύτταρα το ριβοζονουκλεϊνικό οξύ (RNA), οι νουκλεοπρωτεΐνες και τα αμινοξέα (Rogozkin 1976).

                              
Πηγή : ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
ΒΑΣΙΛΗ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

    

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

-
Εικόνα
 Συνέντευξη της κ. Βιβής Τσελεπίδου στην ιστοσελίδα μας Έχουμε τη χαρά, να φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας την κα Βιβή (Παρασκευή) Τσελεπίδου, μια μορφή του τοπικού αθλητισμού. Η κ. Τσελεπίδου δεν είναι απλώς μια αθλήτρια με λαμπρές διακρίσεις, αλλά μια προσωπικότητα που κατάφερε να μετατρέψει την αγάπη της για τον κλασικό αθλητισμό σε μια ολόκληρη στάση ζωής.   Ξεκινώντας την αθλητική της πορεία από τον Γυμναστικό Σύλλογο Φαρσάλων το 1984, η Βιβή Τσελεπίδου αγωνίστηκε για εννέα χρόνια σε διασυλλογικό και πανελλήνιο επίπεδο. Διακρινόμενη στο πένταθλο και τα 200μ με εμπόδια. Οι επιτυχίες της σε πανελλήνιους αγώνες, όπως η 2 η  θέση στα 200μ με εμπόδια, η 2η θέση στο άλμα εις μήκος, πίσω από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Βούλα Τσιαμήτα και η 5η θέση στο πένταθλο δεν αποτελούν απλώς μετάλλια, αλλά σύμβολα πειθαρχίας, επιμονής και αφοσίωσης.   Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η ίδια μας ανοίγει τη καρδιά της και μας μιλά για τα κίνητρα που την οδήγησαν σ...
Διαβάστε περισσότερα
-
Εικόνα
Ο συναγωνισμός στον Παιδικό Αθλητισμό   μέρος 2ον Σύμφωνα με τον Martens (1976), σε κάθε συναγωνισμό, υπάρχουν τέσσερα (4) συστατικά στοιχεία, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Τα στοιχεία αυτά είναι : 1. Η αντικειμενική κατάσταση του αγώνα 2. Η υποκειμενική κατάσταση του αγώνα 3. Η συμπεριφορά του αθλητή 4. Οι συνέπειες της συμπεριφοράς του αθλητή Η θεωρία στηρίζεται στην ιδέα πως κάθε κατάσταση έχει διαφορετική σημασία για τον αθλητή. Σε όλες όμως τις παραπάνω καταστάσεις, σύμφωνα με τον Scanlan (1978), υπάρχει το στοιχείο της κοινωνικής αξιολόγησης. Στο πρώτο στοιχείο, της αντικειμενικής κατάστασης του αγώνα, έχουμε τρία (3) είδη κοινωνικής αξιολόγησης : α. τη συγκριτική (Comparative appraisal) β. την ανακλαστική (Reflective appraisal) γ. τη συμβουλευτική (Consulation) Στην πρώτη περίπτωση (α), υπάρχει αναπόφευκτη σύγκριση του αποτελέσματος, όταν αγωνίζονται τουλάχιστον δύο παιδιά. Έτσι, τα παιδιά δέχονται την αξιολόγηση των ικανοτήτων τους, ανάλογα με την απόδοσή τους και σε σύγκρ...
Διαβάστε περισσότερα
-
Εικόνα
Ελεύθερο Παιχνίδι ή Δομημένο Παιχνίδι     Το ελεύθερο παιχνίδι αναφέρεται σε μη δομημένες δραστηριότητες που καθοδηγούνται από τα παιδιά, όπου τα παιδιά έχουν την ελευθερία να εξερευνήσουν, να φανταστούν και να δημιουργήσουν χωρίς παρέμβαση ενηλίκου. Από την άλλη πλευρά, το δομημένο παιχνίδι περιλαμβάνει οργανωμένες δραστηριότητες με συγκεκριμένους στόχους και κανόνες που ορίζονται από ενήλικες.   Οφέλη του ελεύθερου παιχνιδιού για παιδιά στην πρώιμη παιδική ηλικία   Το ελεύθερο παιχνίδι δεν είναι απλώς μια μορφή ψυχαγωγίας ή διαλείμματος. Παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού. Ακολουθούν ορισμένα βασικά οφέλη από την ενσωμάτωση του ελεύθερου παιχνιδιού στην προσχολική εκπαίδευση: Ενίσχυση των Γνωστικών Δεξιοτήτων: Κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού, τα παιδιά ασχολούνται με την επίλυση προβλημάτων, τη λήψη αποφάσεων και την κριτική σκέψη. Μαθαίνουν να κάνουν επιλογές, να διαπραγματεύονται και να αναπτύσσουν τις δικές τους στρατηγικές, οι οποίες συ...
Διαβάστε περισσότερα