Άλμα σε μήκος

Περιγραφή της κίνησης

Η τεχνική στο άλμα σε μήκος, συγκρινόμενη με τα άλλα άλματα (αγωνίσματα), είναι σχετικά φτωχή σε παραλλαγές και περιορισμένη. Χαρακτηρίζεται, σε μεγάλο βαθμό, από την αποτελεσματική χρησιμοποίηση των φυσικών προϋποθέσεων για επίδοση και κυρίως από την ικανότητα της ταχύτητας και την ειδική αλτική δύναμη.

Διαμόρφωση και μήκος φοράς

Στη διάρκεια της φοράς εξασφαλίζονται η ακρίβεια και η προετοιμασία πατήματος, δύο βασικές προϋποθέσεις για ένα επιτυχημένο άλμα. Ο παράγοντας ταχύτητα φοράς, καθορίζει και την ταχύτητα απογείωσης και έμμεσα το μήκος του άλματος.

Στην αρχή της φοράς είναι προτιμότερη η θέση βηματισμού. Σε όλες τις παραλλαγές με προκαταρκτικά βήματα υπάρχει ο κίνδυνος η φορά να μην είναι ακριβής. 

Από τους περισσότερους αθλητές χρησιμοποιούνται τα παρακάτω μήκη στη φορά:

Άνδρες, μήκος φοράς 42-48μ (C. Lewis περίπου 50μ), που αντιστοιχεί σε 19-23 διασκελισμούς.

Γυναίκες, μήκος φοράς 37-43μ, που αναλογεί σε 18-22 διασκελισμούς.

Όσον αφορά την εκμετάλλευση της ικανότητας επιτάχυνσης, του χωρισμού της φοράς και τα σημεία που πρέπει να δοθεί προσοχή, υπάρχουν δύο βασικές εκδοχές :

• Φορά με σχεδόν πλήρη εκμετάλλευση της ικανότητας επιτάχυνσης σε όλο το μήκος της, όπου δίνεται σημασία σε μια δυναμική κίνηση μέχρι τη βαλβίδα.
• Φορά με υπομέγιστη ένταση, όπως σ' έναν αυξανόμενο δρόμο, που επιτρέπει καλή προετοιμασία, αλλά πιθανώς όχι με την μέγιστη ταχύτητα.

Και με τις δύο εκδοχές η  φορά μπορεί να χωριστεί ως εξής :

Σε δύο μέρη, με πρώτο αυτό της επιτάχυνσης και δεύτερο την προετοιμασία του πατήματος (τελευταίοι 4-6 διασκελισμοί).

Σε τρία μέρη όπου έχουμε,

- το πρώτο, της επιτάχυνσης, περίπου 10 βήματα και αυξανόμενη κλίση του κορμού εμπρός,

- το δεύτερο, με τη μέγιστη ταχύτητα,

- και το τρίτο με την προετοιμασία πατήματος.

Στόχος για την ακρίβεια της φοράς είναι το πάτημα να γίνεται ακριβώς στη διαχωριστική γραμμή βαλβίδας-πλαστελίνης. Η εμπειρία δείχνει ότι τα πατήματα που δεν απέχουν περισσότερο από 5 εκατοστά από αυτήν τη γραμμή, χαρακτηρίζονται "τέλεια" πατήματα. Για να φθάσει κανείς σε αυτό το επίπεδο, απαιτείται:

- σταθερότητα στη δομή των βημάτων,

- ακρίβεια στις επιμέρους φάσεις της φοράς,

- σταθερότητα στην προετοιμασία για το πάτημα,

- δυνατότητα μικρής διόρθωσης, όσο πλησιάζει προς τη βαλβίδα.

Για την ακρίβεια της φοράς πρέπει επίσης να υπολογιστεί ότι το μήκος της μπορεί να μεταβληθεί μέχρι και (+-)1μ, ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες (σκληρότητα στίβου) και με την κατάσταση του αθλητή. Οι καιρικές συνθήκες (αέρας, βροχή κ.λ.π.) που μεταβάλλονται συνεχώς, απαιτούν διορθώσεις ακόμη και ανάμεσα στις προσπάθειες.

Πολλοί αθλητές χρησιμοποιούν ενδιάμεσα σημάδια για να πετυχαίνουν μεγαλύτερη ακρίβεια, ειδικά στην προετοιμασία πατήματος (τελευταία 4 βήματα)! Αλλά και στο πρώτο σημάδι ελέγχου μπορεί ο προπονητής να κρίνει τη σταθερότητα των διασκελισμών και να κάνει κάποιες διορθώσεις.

Άλλοι αθλητές χρησιμοποιούν ενδιάμεσα σημάδια, όχι τόσο για τον έλεγχο της ακρίβειας, όσο για την αλλαγή στον τρόπο τρεξίματος (από το ένα κομμάτι της φοράς στο άλλο).

Πηγή: ΑΛΜΑΤΑ (ΥΨΟΣ / ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ / ΜΗΚΟΣ / ΤΡΙΠΛΟΥΝ)

HARTMUT DICKWACH

HEINRICH GUNDLACH