Αντενδείξεις για άσκηση στους ηλικιωμένους

 

Οποιοδήποτε πρόγραμμα γυμναστικής κι αν ακολουθήσουν οι ηλικιωμένοι θα πρέπει πρώτα να προηγηθεί λεπτομερής ιατρικός έλεγχος. Η αναγνώριση των τυχόν προβλημάτων βοηθά στην τροποποίηση και προσαρμογή των ασκήσεων, ώστε αυτές να γίνουν ασφαλείς για την υγεία των ηλικιωμένων, αλλά και αποτελεσματικές. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στη τυχόν ύπαρξη καρδιαγγειακών και αναπνευστικών παθήσεων, στη παρουσία μυοσκελετικών προβλημάτων, στη πιθανή λήψη φαρμάκων, καθώς και στο είδος της διατροφής. Αναφορικά με τον τελευταίο παράγοντα, επιβάλλεται η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου, η οποία θα βοηθήσει στην επωφελή επίδραση της άσκησης στη μάζα των οστών. Τα διουρητικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν προδιάθεση για υπογλυκαιμία, αρρυθμία και ραβδομυόλυση. Άτομα που κάνουν θεραπεία με ινσουλίνη, ίσως χρειαστούν αλλαγή στη δοσολογία. Ακόμη, τα ηρεμιστικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ορθοστατικές διαταραχές και να παρεμποδίσουν τη φυσιολογική θερμορύθμιση κατά την άσκηση.

Ο πιο συνηθισμένος και κατάλληλος τρόπος εκτίμησης της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας ενός ηλικιωμένου ατόμου, που επιθυμεί να ασκηθεί είναι το εργομετρικό ποδήλατο. Αυτό πλεονεκτεί για την ηλικία αυτή έναντι του εργοτάπητα, γιατί το βάρος του ατόμου συγκρατείται, ενώ ταυτόχρονα ξεπερνούνται τα πιθανά προβλήματα αστάθειας ή άλλων διαταραχών κατά το βάδισμα.

Παθήσεις που απαγορεύουν απόλυτα τη συμμετοχή των ηλικιωμένων σε προγράμματα φυσικής δραστηριότητας, ακόμη και χαμηλής έντασης, είναι : η σοβαρού βαθμού στεφανιαία ανεπάρκεια (πρόσφατο έμφραγμα, στηθάγχη με την πολύ ήπια κόπωση, ασταθής στηθάγχη), η σοβαρού βαθμού καρδιακή ανεπάρκεια και αρτηριακή υπέρταση, η βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια, η σοβαρή ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια, καθώς και οξείες λοιμώξεις (π.χ. αναπνευστικού) και φλεγμονώδεις καταστάσεις (π.χ. αρθρίτιδες).

Παθήσεις που αποτελούν σχετική αντένδειξη για άσκηση σε ηλικιωμένους ή προϋποθέτουν εξειδικευμένα προγράμματα και συχνή ιατρική παρακολούθηση, είναι : σχετικά πρόσφατο έμφραγμα μυοκαρδίου (40 - 60 ημέρες από το επεισόδιο), μέτριου βαθμού καρδιακή ανεπάρκεια, μέτριου βαθμού βλάβες των βαλβίδων, που δεν προκαλούν όμως απόφραξη της εξώθησης του αίματος, αρρυθμίες που αυξάνουν στη διάρκεια της άσκησης, πρόσφατο παροδικό ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, σοβαρού βαθμού φλεβικοί κιρσοί με ιστορικό θρομβοφλεβίτιδας ή φλεβοθρόμβωσης, σοβαρές νευρομυϊκές διαταραχές, παραμορφωτική αρθρίτιδα με τάση για οξεία υποτροπή, σημαντικού βαθμού παχυσαρκία, λήψη ορισμένων φαρμάκων (υψηλές δόσεις αντιϋπερτασικών, διουρητικών, αντιαρρυθμικών, κατασταλτικών του κεντρικού νευρικού συστήματος κ.α.).

Πηγή : ΙΑΤΡΙΚΗ της ΑΘΛΗΣΗΣ

ΑΤΕΡΙΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ