Επίτευξη του επιθυμητού βάρους

Ποια είναι τα προβλήματα από την αφυδάτωση;

Μια απώλεια μόλις 2% του σωματικού βάρους μπορεί να μειώσει την απόδοση. το σωματικό νερό βρίσκεται κυρίως στους άλιπους ιστούς - μύες, αίμα και ζωτικά όργανα - αλλά όχι στο λιπώδη ιστό. Η αφυδάτωση με οποιαδήποτε μέθοδο οδηγεί σε μείωση του όγκου του αίματος, η οποία με τη σειρά της ενδέχεται να οδηγήσει σε μειωμένη καρδιακή παροχή, αύξηση του καρδιακού ρυθμού και μείωση της πίεσης του αίματος. Μπορεί επίσης να συνεισφέρει στη μειωμένη παροχή αίματος προς τους νεφρούς, το δέρμα και τους μυς. Καθώς το σώμα αφυδατώνεται περισσότερο, μειώνεται η ικανότητα για παραγωγή ιδρώτα και αδυνατίζει ο μηχανισμός θερμορύθμισης. Η παρατεταμένη άσκηση ή η έκθεση σε ζεστό περιβάλλον σε κατάσταση αφυδάτωσης, μπορεί τελικά να οδηγήσει σε υποθερμία ή θερμοπληξία.

Τα διουρητικά προκαλούν μεγαλύτερη απώλεια υγρών από τη κυκλοφορία σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο αφυδάτωσης. Επίσης, προκαλούν απώλειες νατρίου και χλωρίου από το αίμα, καθώς και καλίου και μαγνησίου από τα μυϊκά κύτταρα. Ο συνδυασμός απώλειας νερού και ανόργανων συστατικών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μυϊκών κραμπών και σπασμών. Η χρήση διουρητικών αντενδείκνυται και μάλιστα η ΔΟΕ έχει προσθέσει τα διουρητικά στον κατάλογο των απαγορευμένων φαρμάκων για αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες.  Πολλές διοικητικές αρχές τα έχουν επίσης απαγορεύσει.

Η αφυδάτωση δεν επηρεάζει τις αποθήκες μυϊκού γλυκογόνου εκτός εάν η αφυδάτωση είναι αποτέλεσμα έντονης άσκησης για την αύξηση της εφίδρωσης. Ωστόσο, εάν η αφυδάτωση συνοδεύεται από περιορισμένη πρόσληψη τροφής, τόσο τα αποθέματα υγρών όσο και μυϊκού γλυκογόνου θα εξαντληθούν.

Πηγή: η Διατροφή της Αθλούμενης Γυναίκας 

A. Bean - P. Wellington