Τι προκαλεί την αθλητική αναιμία;

Μέρος 3^ον

Η αθλητική αναιμία είναι στην ουσία ένας πολύ παραπλανητικός όρος, γιατί το σύνδρομο αυτό δεν είναι πραγματική αναιμία (στην οποία υπάρχει ανεπαρκής αιμοσφαιρίνη σε όλο τον οργανισμό). Είναι, προφανώς, το αποτέλεσμα προσαρμογών που προέρχονται από την προπόνηση και δημιουργείται από την αύξηση του όγκου πλάσματος (του υγρού μέρους του αίματος) σε σχέση με τον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, η οποία είναι μια ωφέλιμη προσαρμογή στην αερόβια άσκηση. Αν και οι μετρήσεις της αιμοσφαιρίνης και της φερετίνης μπορεί να φαίνονται χαμηλές, υπάρχει ουσιαστικά η ίδια ποσότητα αυτών των ουσιών στο σώμα, απλώς έχουν αραιωθεί. Επομένως, η αθλητική αναιμία εμφανίζεται ως πρόβλημα μόνον όταν εξετάζεται μεμονωμένα η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτό είναι απλά μια προσαρμογή στη προπόνηση που έχει ως αποτέλεσμα τη βελτιωμένη παροχή οξυγόνου στους ιστούς. Είναι προφανές ότι βελτιώνει και δεν μειώνει την αθλητική απόδοση. Για το λόγο αυτό, οι αθλητές που παρουσιάζουν αθλητική αναιμία δεν ασθενούν. Στη πραγματικότητα ανταπεξέρχονται αποτελεσματικά στην αυξημένη προπονητική επιβάρυνση.

 Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η αθλητική αναιμία και η σιδηροπενική αναιμία δεν μπορεί να συνυπάρχουν. Το χαμηλό επίπεδο φερετίνης στους δρομείς δυσκολεύει τη διάγνωση της σιδηροπενίας. Κάθε αθλούμενος θα πρέπει να ελέγχει τη πρόσληψη σιδήρου από τη διατροφή του. Εάν τα επίπεδα φερετίνης και του σιδήρου στη διατροφή είναι χαμηλά, μπορείτε να συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας γιατρό για συμπληρώματα διατροφής.

Πηγή: η Διατροφή της Αθλούμενης Γυναίκας 

A. Bean - P. Wellington