Αερόβια ικανότητα

  Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι από τη φύση του φτιαγμένου να κινείται και γι' αυτό όλα τα όργανα έχουν την ικανότητα να προσαρμόζουν τις λειτουργίες τους, στις ενεργειακές της μυϊκής προσπάθειας.

  Κατά την έντονη αερόβια άσκηση όλα τα συστήματα συμπαρασύρονται σε μια καταπληκτική και πληθωρική κινητοποίηση, φτάνοντας στα ανώτατα όρια της προσαρμογής τους. Και το οξυγόνο είναι το κλειδί στις προσαρμογές αυτές. Γι' αυτό ο θεμέλιος λίθος για την καλυτέρευση της φυσικής κατάστασης ενός ατόμου δεν φθάνει το οξυγόνο στο μυϊκό ιστό, στα κύτταρα, όπου γίνονται οι καύσεις και παράγεται ενέργεια.

  Ωστόσο, όλοι οι οργανισμοί δεν έχουν την ίδια ευκολία να μεταφέρουν οξυγόνο από την ατμόσφαιρα στους ιστούς και να καταναλώνουν για τη παραγωγή μυϊκής ενέργειας κατά τη μέγιστη προσπάθεια. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η διαφορά μεταξύ του γυμνασμένου και του αγύμναστου οργανισμού. Ο σωστά γυμνασμένος μπορεί να καταναλώσει περισσότερο οξυγόνο από τον αγύμναστο κατά την έντονη σωματική προσπάθεια. Ο γυμνασμένος δηλαδή, έχει μεγαλύτερη αεροβίωση από τον αγύμναστο.

  Την ικανότητα του οργανισμού να καταναλώνει τη μέγιστη δυνατή ποσότητα οξυγόνου στο λεπτό για να παράγει ενέργεια, την ονομάζουμε αερόβια ικανότητα . Η αερόβια ικανότητα είναι ο πιο σπουδαίος δείκτης της φυσικής κατάστασης και της λειτουργικής προσαρμοστικότητας ολόκληρου του οργανισμού. Είναι συνώνυμη της βιολογικής αξίας ενός ατόμου. Όσο πιο μεγάλη είναι η αερόβια ικανότητα ενός ατόμου, τόσο μεγαλύτερη είναι η βιολογική του αξία. Ένα άτομο με μεγάλη αερόβια ικανότητα έχει μεγάλη αντοχή και ενεργητικότητα.

  Στα εργαστήρια φυσιολογίας μετράμε τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, ή αλλιώς την αερόβια ικανότητα, με μεγάλη επιστημονική ακρίβεια, χρησιμοποιώντας ένα εργόμετρο για τη μέτρηση του έργου και ειδικά για τη μέτρηση του μηχανισμού πνευμονικού αερισμού και της σύστασης του σε οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα.

Πηγή: ΑΕΡΟΒΙΩΣΗ - ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

K. COOPER (Επιστημονική Επιμέλεια Βασίλης Κλεισούρας)