Σχέση μεταξύ βιολογικής ανάπτυξης και ικανότητας απόδοσης στον αθλητισμό

Μέρος 3ον

Σύνοψη

Συνοψίζοντας λοιπόν μπορούμε να πούμε, ότι η νεότερη εξελικτική ψυχολογία θεωρεί τις διαδικασίες ανάπτυξης του ανθρώπου ως ένα "συνολικό μοντέλο" διαδικασιών ωρίμανσης, κοινωνικοποίησης, μάθησης και αυτοκαθοδήγησης, με το παιδί ως κεντρικό σημείο. Αυτές οι διαδικασίες αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και όσο η ηλικία μειώνονται οι διαδικασίες ωρίμανσης προς όφελος των διαδικασιών μάθησης και αυτοκαθοδήγησης.

Όταν ειπώθηκε αρχικά, ότι η προπόνηση στην παιδική και εφηβική ηλικία προσαρμόζεται στις διαδικασίες ανάπτυξης και επηρεάζει θετικά, καταδείχθηκε ήδη η βασική αποστολή : να υποστηρίζει ή να πιστεύει στις διαδικασίες ωρίμανσης και μάθησης βάσει της μεθοδικής της προπόνησης. Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να διαπαιδαγωγηθεί, να αναγνωρίσει κριτικά τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης και να προκαλέσει διαδικασίες αυτοκαθοδήγησης.

Στον άνθρωπο οι διαδικασίες ανάπτυξης δρουν πάντα ενιαία. Τα ήδη αναφερόμενα επιμέρους συστατικά της ανάπτυξής του και η αλληλεπίδρασή του με το περιβάλλον, δε γίνονται αντιληπτά απομονωμένα. Ο διαχωρισμός της ανάπτυξης σε αυτά τα τέσσερα δομικά συστατικά ισχύει λοιπόν μόνο ως θεωρητικό μοντέλο. Αυτό σημαίνει όμως και για την προπόνηση, ότι θα πρέπει να θεωρείται ως διαδικασία διαπαιδαγώγησης, που αφορά ολόκληρη την ανθρώπινη υπόσταση.

Επεξήγηση

Στη συνέχεια, μέχρι τώρα η θεώρηση των διαδικασιών ανάπτυξης θα πρέπει να προστεθεί και ένας επιπλέον σημαντικός παράγοντας επίδρασης, δηλαδή το γενετικό ή κληροδοτημένο δυναμικό, που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος ως κλίση, σε μια προκαθορισμένη ποσότητα και ποιότητα.

Πηγή: ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ & ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Ντίτριχ Μάρτιν