Προτάσεις για την προπόνηση αντοχής στα παιδιά

Μεθοδική Υπόδειξη

Μια προπόνηση αντοχής κατάλληλη για τα παιδιά, απαιτεί μια ιδανική διαμόρφωση των επιβαρύνσεων. Πάρα πολλές έρευνες έχουν δείξει, ότι πραγματικές επιδράσεις για την αύξηση της σωματικής ικανότητας απόδοσης, ασκούνται με επιβαρύνσεις σχετικά  μεγάλης ποσότητας (30 λεπτά και περισσότερο) και επαρκούς έντασης.

Οι GURTLER. KOHLER και άλλοι, καθώς και ο KINDERMANN και άλλοι, είναι της άποψης, ότι τα παιδιά με μια σωστή παρακίνηση μπορούν να ανταπεξέλθουν πολύ καλά σε εντάσεις, κοντά στην κρίσιμη περιοχή του αναερόβιου κατωφλίου για μεγάλα χρονικά διαστήματα (ανάλογα με την προπονητική κατάσταση).

Αυτό το κατώφλι καθορίζεται στα παιδιά στα 3 mmol/l γαλακτικού οξέος και σήμερα θεωρείται ως βασικός κανόνας της προπόνησης αντοχής, το γεγονός ότι οι καλύτερες αντιδράσεις προσαρμογής, σε ότι αφορά την αερόβια ικανότητα, επιτυγχάνονται όταν διεξάγονται επιβαρύνσεις μεγάλης διάρκειας σ' αυτήν την περιοχή του κατωφλιού. Η μεθοδική διδασκαλία έγκειται ωστόσο, στη σωστή εξακρίβωση αυτής της περιοχής, που επιτυγχάνεται συχνά μέσω εργαστηριακών ερευνών. Για καλά προπονημένα παιδιά στο τρέξιμο, αυτό το κατώφλι βρίσκεται στα 4 με 5 λεπτά/1000 μέτρα ή στους 180 έως 190 καρδιακούς παλμούς ανά λεπτό. Για τον καθορισμό της έντασης που πρέπει ωστόσο, να χρησιμοποιείται περισσότερο η επίδοση της ταχύτητας σε m/sec (μέτρα ανά δευτερόλεπτο) και λιγότερο η καρδιακή συχνότητα.

Στα πλαίσια της προπόνησης αντοχής, η επιβάρυνση θα πρέπει να τίθεται το λιγότερο για 15 έως 30 λεπτά στην περιοχή του κατωφλιού. Γι' αυτόν το λόγο συστήνεται σε όλους όσους ασχολούνται με την προπόνηση αντοχής των παιδιών και των εφήβων, να ελέγχουν τις τιμές των κατωφλιών των αθλητών τους, κάτι που είναι εύκολα εφικτό και με το Conconi test. 

Η κύρια μέθοδος στην προπόνηση αντοχής των παιδιών είναι η μέθοδος της διάρκειας, η εναλλασσόμενη μέθοδος και η μέση διαλειμματική μέθοδος. Αυτές εξασφαλίζουν μια αποτελεσματική ανάπτυξη της αντοχής, σε περίπτωση σωστής αναλογίας μεταξύ των ποσοτήτων της αντοχής και της έντασης και των επαρκών μεγάλου χρόνου επιβάρυνσης στην περιοχή του κατωφλίου. Η μέθοδος διάρκειας, η εναλλασσόμενη μέθοδος (παιχνίδι με την ταχύτητα, εναλλασσόμενοι δρόμοι) και η διαλειμματική μέθοδος θα πρέπει ωστόσο να χρησιμοποιούνται συνδυασμένα.

Αποτελέσματα

Παρ' όλο λοιπόν που η αθλητιατρική έρευνα δεν είναι ακόμη σε θέση να αιτιολογήσει πλήρως από την άποψη της φυσιολογίας, τις πάρα πολύ καλές επιδόσεις αντοχής των παιδιών που σημειώνονται στη πράξη, μπορεί να εξαχθεί ως συμπέρασμα το εξής : τα αγόρια και τα κορίτσια παρουσιάζουν το αργότερο από την ηλικία των 8 ετών πάρα πολύ καλές δυνατότητες βελτίωσης της αντοχής μέσω της προπόνησης και έχουν τις ίδιες αντιδράσεις προσαρμογής στην αερόβια περιοχή επιβαρύνσεων, όπως οι έφηβοι και οι ενήλικες. Ακόμη και στην αναερόβια περιοχή επιβαρύνσεων έρευνες αποδεικνύουν καλά φαινόμενα προσαρμογής στα παιδιά. Εντούτοις όμως, υπάρχει ακόμη αβεβαιότητα για το αν θα πρέπει να προπονούνται τα παιδιά στην αναερόβια περιοχή επιβαρύνσεων μέχρι την ηλικία των 15- 16 ετών.

Πηγή: ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ & ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 

Ντίτριχ Μάρτιν