Ποιές είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες από τη μειωμένη οστική πυκνότητα;

Υπάρχουν μόνο λίγες έρευνες που προσπάθησαν να δώσουν κάποια απάντηση στο ερώτημα αυτό. Τα στοιχεία δείχνουν ότι εάν επανέλθει η έμμηνος ρύση ή αν η αθλήτρια παίρνει οιστρογόνα, η οστική πυκνότητα αυξάνεται κατά 4-5% τον πρώτο χρόνο. Δεν είναι γνωστό εάν αυτή η βελτίωση διατηρείται για τα επόμενα χρόνια, αλλά στοιχεία από γυναίκες σε εμμηνόπαυση που ακολούθησαν θεραπεία με οιστρογόνα, δείχνουν ότι η βελτίωση είναι μικρότερη στη διάρκεια του δευτέρου χρόνου. Από τον τρίτο χρόνο και μετά, η οστική πυκνότητα διατηρείται, αλλά δεν αυξάνεται περαιτέρω. Συνεπώς, μια συνολική βελτίωση της τάξης του 8-10 % είναι αναμενόμενη.

Ωστόσο, το μέλλον μπορεί να μην είναι τόσο ζοφερό για τις αθλήτριες με αμηνόρροια. Σε μια έρευνα με προεμμηνοπαυσικές δρομείς, ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών, που είχαν διαταραχές στον έμμηνο κύκλο κατά το παρελθόν, βρέθηκε ότι είχαν οστική πυκνότητα παρόμοια ή υψηλότερη από το μέσο όρο του πληθυσμού ίδιας ηλικίας. Αν και η οστική πυκνότητα της οσφυϊκής μοίρας ήταν σημαντικά χαμηλότερη σε σύγκριση με τις αθλήτριες που είχαν πάντοτε φυσιολογικό κύκλο, η οστική πυκνότητα του ισχίου βρισκόταν στα ίδια υψηλά επίπεδα.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι, όταν επανέρχεται η έμμηνος ρύση, η οστική πυκνότητα αυξάνεται και μετά σταθεροποιείται, λόγω των ευεργετικών επιδράσεων της άσκησης. Για να διαπιστωθεί εάν αυτό συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες με αμηνόρροια, απαιτούνται μακροχρόνιες έρευνες, στις οποίες θα παρακολουθούνται γυναίκες δρομείς από την εφηβική ηλικία μέχρι τουλάχιστον την εμμηνόπαυση.

Πηγή : η Διατροφή της Αθλούμενης Γυναίκας 

A. Bean - P. Wellington