Σχέση μεταξύ βιολογικής ανάπτυξης και ικανότητας απόδοσης στον αθλητισμό

Αξιολόγηση 3ου θέματος

Τρίτον, η ανάπτυξη είναι λειτουργία σκόπιμων διαδικασιών μάθησης και άσκησης. Αυτές πρέπει να διαφοροποιηθούν από τη κοινωνικοποίηση. Τα παιδιά μυούνται στις διαδικασίες μάθησης σκόπιμα μέσω των γονιών τους, των δασκάλων στο σχολείο, μέσω των φίλων, των γυμναστών ή των προπονητών. Το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι κυρίως στον αθλητισμό η σκόπιμη μάθηση και άσκηση φαίνεται από τη μείωση της ηλικίας στην οποία επιτυγχάνονται πολύ υψηλές επιδόσεις. Μια δεκατετράχρονη βρίσκεται στη κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης στο καλλιτεχνικό πατινάζ, ένας δεκαπεντάχρονος στο άλμα στο σκι κτλ. Αυτές οι επιδόσεις βασίζονται μόνο εν μέρει σε διαδικασίες ωρίμανσης. Κυρίως είναι αποτέλεσμα σκόπιμων διαδικασιών μάθησης και άσκησης και βασίζονται σε μια πολύ πρόωρη συστηματική προπονητική διαδικασία και στη συλλογή κινητικών εμπειριών.

Αξιολόγηση 4ου θέματος

Τέταρτον, η ανάπτυξη θα πρέπει επίσης να θεωρείται και ως λειτουργία αυτοκαθοδήγησης. Γιατί αν η ανάπτυξη οριζόταν μόνο από διαδικασίες ωρίμανσης, κοινωνικοποίησης και μάθησης, ο άνθρωπος θα ήταν μόνο εξωτερικά καθοδηγούμενο ον. Κάτι τέτοιο όμως σίγουρα δεν ισχύει. Ήδη το μικρό παιδί επεμβαίνει, με τη βοήθεια των δικών του εμπειριών και της δικής του βούλησης, ενεργητικά στη διαπαιδαγώγησή του. Έτσι τα παιδιά, σε καμιά περίπτωση δεν είναι αβοήθητα και ανυπεράσπιστα στην εξωτερική καθοδήγηση, όπως θεωρείται συχνά. Οι γονείς , μπορούν αυτό να το παρατηρήσουν και να το συνειδητοποιήσουν στα παιδιά τους, καθώς αμφισβητούνται και διορθώνονται πολύ συχνά οι προθέσεις τους για τη διαπαιδαγώγηση, από τα ίδια τα παιδιά. Ήδη τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά στις απαιτήσεις που θέτονται σε αυτά. Τις αποδέχονται ή τις απορρίπτουν, δημιουργούν εναλλακτικές λύσεις, προβάλλουν τις ανάγκες τους και θέλουν να τις ικανοποιήσουν. Τα παιδιά και οι έφηβοι με αυτήν την αυτοκαθοδηγούμενη συμπεριφορά μεταβάλλουν με τη σειρά τους τη συμπεριφορά και το ρόλο των γονιών, των δασκάλων και των προπονητών τους. Ακριβώς αυτές οι διαδικασίες αυτοκαθοδήγησης κατέχουν έναν εξέχοντα ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού, γιατί μέσα από την αλληλεπίδραση με τον ίδιο τους τον εαυτό και το περιβάλλον αναπτύσσεται σιγά-σιγά μια ξεχωριστή αυτοϊδέα (αυτοεκτίμηση). Αναπτύσσεται αυτό που ονομάζουμε ταυτότητα του εγώ, δηλαδή η ενότητα της προσωπικότητας που βασίζεται στη σταθερότητα των στάσεων και των στόχων των ενεργειών. Ακριβώς στην προαγωγή αυτής της αυτοκαθοδήγησης έγκειται η κεντρική αποστολή της διαπαιδαγώγησης και της προπόνησης.

...συνεχίζεται

Πηγή : ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ & ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Dietrich Martin