Άσκηση στο γενικό πληθυσμό

 

Γενικά

Η κατασκευή του ανθρωπίνου σώματος είναι ιδανική για άσκηση. Δυστυχώς όμως, στις ανεπτυγμένες χώρες η απουσία φυσικής δραστηριότητας και η υποκινητικότητα, αποτελούν υψηλούς κινδύνους για την εκδήλωση αρκετών διαταραχών των διαφόρων συστημάτων και ιδιαίτερα του κυκλοφορικού.

Από μελέτες που έχουν γίνει σε άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 30 ετών που τα χαρακτηρίζει η υποκινητικότητα, διαπιστώθηκε ελάττωση κατά 8% της καρδιαγγειακής τους επάρκειας κάθε 10 έτη, σε αντίθεση με την ελάττωση κατά 4% που παρατηρείται στα άτομα που ασκούνται συστηματικά. Επίσης, στα υποκινητικά άτομα διαπιστώθηκε ελάττωση της μέγιστης αερόβιας ικανότητας 1% ετησίως, ενώ στα άτομα με φυσική δραστηριότητα 0,5%. Αλλά και από τα  υπόλοιπα συστήματα έχουν διαπιστωθεί σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο κατηγορίες ατόμων.

Σε γενικές γραμμές η υποκινητικότητα οδηγεί σε ελάττωση της φυσικής επάρκειας (physical fitness) του ατόμου, που εκδηλώνεται κυρίως με την ελάττωση της μυϊκής δύναμης, της αντοχής, της ευκαμψίας των αρθρώσεων και της έκπτωσης της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας.

Τα ευνοϊκά αποτελέσματα της συστηματικής φυσικής δραστηριότητας έχουν αναγνωρισθεί απ' όλους σήμερα. Ενδεικτικά, μπορεί να αναφερθεί η συμβολή της άσκησης στη διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά πλαίσια, στη ψυχολογική υποστήριξη του ατόμου, στη πρόληψη της ισχαιμικής νόσου του μυοκαρδίου, στη θεραπεία πολλών παθολογικών καταστάσεων, στην επιβράδυνση των μορφολογικών και λειτουργικών μεταβολών που συνοδεύουν το γήρας κ.α.

Πηγή: ΙΑΤΡΙΚΗ της ΑΘΛΗΣΗΣ

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ