Προπονητική

 

Εισαγωγή

Η Προπονητική αναφέρεται στη μακροχρόνια διαδικασία μεγιστοποίησης της αθλητικής απόδοσης. Ετυμολογικά προέρχεται από τη λέξη "προπονώ", που σημαίνει υποβάλλομαι σε προηγούμενο μόχθο ή προσπάθεια, για την απόκτηση προσόντων, που είναι απαραίτητα για τη διεκδίκηση της νίκης σε αθλητικούς αγώνες. Στην αρχαιότητα, την Προπονητική με τη σημερινή  της έννοια, της προγύμνασης αθλητών, απέδιδε ο όρος Γυμναστική. Το προπονείν είχε ευρύτερο εννοιολογικό περιεχόμενο και σήμαινε μοχθώ εκ των προτέρων για την απόκτηση μιας προσδοκίας.

Επειδή η Προπονητική είναι συνυφασμένη  με την αθλητική άμιλλα και υπεροχή, η γέννησή της πρέπει να αναζητηθεί στα πανάρχαια χρόνια, που πρωτοργανώθηκαν αθλητικοί αγώνες. Ωστόσο όμως, η διαμόρφωσή της σε γνωστικό αντικείμενο με δικό της ενιαίο κορμό ομοειδών γνώσεων, έγινε στη σύγχρονη εποχή, όπου ο αθλητισμός έχει αναγνωριστεί ως ύψιστο κοινωνικό αγαθό, και σε συνδυασμό με τη δημιουργία του κατάλληλου θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου, είχε σαν αποτέλεσμα την εκπληκτική βελτίωση των αθλητικών επιδόσεων.

Πρωτεργάτης της Προπονητικής θεωρείται ο Σοβιετικός L. Matveyev, ο οποίος υπογράμμισε τη διαλεκτική σχέση της θεωρίας με τη πράξη και ενοποίησε αποσπασματικές και φαινομενικά ασύνδετες γνώσεις της αθλητικής επιστήμης, δημιουργώντας τη θεωρία της περιοδικότητας της αθλητικής προπόνησης. με την εμπέδωση της θεωρίας αυτής τροχοδρομείται ουσιαστικά η Προπονητική ως γνωστικό αντικείμενο.

Με την νέα αυτή αντίληψη της Προπονητικής, δεν επιδιώκεται πια μονόπλευρα η ανάπτυξη των φυσιολογικών λειτουργιών, η αύξηση των ιστοχημικών ποσοτήτων, η επιτάχυνση των βιοχημικών διεργασιών, η  αύξηση των μορφολογικών διαστάσεων, η βελτίωση της νευρομυϊκής συναρμογής και γενικά η πρόκληση βιολογικών προσαρμογών. Αναγνωρίζεται το γεγονός, ότι ο αθλητής δεν είναι μόνο βιολογικό ον, αλλά και ανθρώπινη ύπαρξη. Αμφισβητείται έτσι, η μηχανιστική αντίληψη της προπόνησης και επιδιώκεται πέρα από την ανάπτυξη της σωματικής ρώμης και η καλλιέργεια της ψυχικής δύναμης και γενικά της προσωπικότητας του αθλητή. Επιδιώκεται, δηλαδή η δημιουργία του καλού καγαθού κατά το κλασικό ιδεώδες. Έτσι, ο σχεδιασμός της προπονητικής πορείας δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στις αιτιοκρατικές συσχετίσεις, την επιστημονική τεκμηρίωση και τα ερευνητικά δεδομένα, αλλά και στην υποκειμενικότητα, τη διαίσθηση, τη φαντασία, το πάθος του προπονητή, γνωρίσματα που δεν είναι αλάθητα, συμβάλλουν όμως καταλυτικά στην επιτυχία του προπονητικού έργου. Με την έννοια αυτή, η Προπονητική αποτελεί αρμονικό συνταίριασμα επιστήμης και τέχνης.

Πηγή : ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ - ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ της ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

D. HARRE (ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΒΑΣΙΛΗ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ)