Ο ρόλος της αυταρχικότητας στη  προσωπικότητα του ηγέτη στον Αθλητισμό

 

Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνδρες που είναι αυταρχικοί. είναι λιγότερο ηθικοί στη συμπεριφορά τους, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για κοινωνική επιδοκιμασία, είναι περισσότερο παρορμητικοί στη λήψη αποφάσεων και κάνουν περισσότερα λάθη (Podd, 1972). Έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η συμπεριφορά πολλών προπονητών που επιτίθενται σε διαιτητές, ταπεινώνουν τους παίκτες τους κλπ. Η ανηθικότητα της συμπεριφοράς αυτής δε συμβαδίζει φυσικά με το ρόλο του ηγέτη, που πρέπει να αποτελεί και το πρότυπο συμπεριφοράς για τους παίκτες του.

Άλλα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στους αυταρχικούς ηγέτες είναι η αποδοχή της αυστηρής τιμωρίας και οι ισχυρές προκαταλήψεις (Triandis, 1971), ενώ οι άνδρες προπονητές που χαρακτηρίζονται από αυταρχικότητα, νοιάζονται περισσότερο για τη νίκη και αδιαφορούν για τον τρόπο επίτευξής της, έχουν αρνητικές στάσεις προς τις γυναίκες, θαυμάζουν τους παραδοσιακούς ανδρικούς ρόλους και είναι αντίθετοι στην ισότητα των φύλων (Maier & Laurakis, 1981).

Ο Penman και οι συνεργάτες του (1974), επίσης, ερεύνησαν τη σχέση που έχει η αυταρχικότητα (authoritarianism) των προπονητών του Μπάσκετμπολ και του ποδοσφαίρου (αμερικάνικου) με την επιτυχία της ομάδας τους. Βρήκαν ότι οι πετυχημένες ομάδες είχαν πιο αυταρχικούς προπονητές από τις λιγότερο πετυχημένες. Επίσης ο Hendry (1969) προσπάθησε να κατασκευάσει το ιδανικό προφίλ προσωπικότητας του προπονητή, ρωτώντας τους ίδιους τους αθλητές τους. Όταν συγκρίθηκαν οι εκτιμήσεις προπονητών και αθλητών, υπήρξαν ομοιότητες στη κοινωνικότητα, τη συναισθηματική σταθερότητα, το ρεαλισμό και τη φαντασία.

Σε γενικές γραμμές, προπονητές και αθλητές συμφωνούν για την ιδανική προσωπικότητα του προπονητή. Έτσι, η εικόνα του ιδανικού προπονητή είχε σχέση με ένα σταθερό άτομο, που σε κάποιο βαθμό κυριαρχεί στις αθλητικές περιστάσεις και στους αθλητές του. Είναι έξυπνος, ρεαλιστής, πρακτικός, σίγουρος και ασφαλής και ταυτόχρονα επινοητικός, διατεθειμένος να σπάει τις παραδόσεις, ικανός να παίρνει αποφάσεις και αυτάρκης. Κατά τη γνώμη των αθλητών, ο προπονητής πρέπει να είναι το πρόσωπο που θα τους στηρίζει σε περιόδους κρίσης. Οι προπονητές τόνισαν ότι πρέπει νάναι οργανωτικοί και να μπορούν να ελέγχουν τους αθλητές τους. Οι γνώμες των προπονητών και των αθλητών σχετικά με τον ιδανικό προπονητή διέφεραν σημαντικά. Σύμπτωση απόψεων υπήρχε μόνο στον παράγοντα "κυριαρχία" και στην προθυμία να αποδεχτούν αλλαγές.

Πηγή : Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΝΗΣ