Πρακτικές στρατηγικές για τη μείωση του βάρους 

Μπορούν οι υδατάνθρακες να αυξήσουν το σωματικό λίπος;

Οι υδατάνθρακες που καταναλώνονται πέρα ​​από τις άμεσες ανάγκες του σώματος μπορούν να αποθηκευτούν ως γλυκογόνο. Ωστόσο, οι αποθήκες είναι σχετικά περιορισμένες (περίπου έως 400 g ) και αυστηρά ελεγχόμενες. Έρευνες έχουν δείξει ότι όταν υπάρχει υπερκατανάλωση υδατανθράκων, στην πραγματικότητα αυξάνεται η οξείδωση των υδατανθράκων. Με άλλα λόγια, ένα μέρος από τους επιπλέον υδατάνθρακες, απλά καίγεται και αποβάλλεται ως θερμότητα!  Μέχρι και το ένα τέταρτο των θερμίδων από τους υδατάνθρακες μετατρέπεται σε επιπρόσθετη θερμότητα, ενώ το υπόλοιπο κατά προτεραιότητα σε γλυκογόνο.

Το λίπος της διατροφής αυξάνει το σωματικό λίπος;

Σε αντίθεση με τις άλλες θρεπτικές ουσίες, οι αποθήκες λίπους είναι πολύ μεγάλες (αρκετές για να τρέξει ο μέσος άνθρωπος 1300 χιλιόμετρα!). Το λίπος που προσλαμβάνεται και δεν χρειάζεται άμεσα για ενέργεια ή μεταβολισμό, αποθηκεύεται στο λιπώδη ιστό. Η υπερβολική κατανάλωση λίπους δεν αυξάνει την οξείδωση του λίπους ούτε επηρεάζει την όρεξη. Η οξείδωση του λίπους αυξάνεται μόνον όταν οι συνολικές ενεργειακές απαιτήσεις ξεπερνούν τη συνολική πρόσληψη ενέργειας ή κατά τη διάρκεια αερόβιας άσκησης.

 Κορυφαίοι ερευνητές στο θέμα της παχυσαρκίας προτείνουν μια άλλη φυσιολογική θεωρία για να εξηγήσουν γιατί το λίπος υπερκαταναλώνεται εύκολα. Αναφέρουν ότι, ακόμη και βραχυπρόθεσμα, δεν προσφέρει το  αίσθημα κορεσμού όσο άλλα θρεπτικά συστατικά. Το λίπος δεν μεταβολίζεται τόσο γρήγορα μετά από γεύματα όσο οι υδατάνθρακες ή οι πρωτεΐνες. Ενώ οι υδατάνθρακες δημιουργούν μια αύξηση στη συγκέντρωση γλυκόζης, το λίπος συχνά καταστέλλει τη γλυκόζη στο αίμα, το οποίο σημαίνει ότι οι υδατάνθρακες επιφέρουν ταχύτερο κορεσμό σε σχέση με το λίπος.

Ποιο είναι το μυστικό για τον έλεγχο της όρεξης;

Η όρεξη ελέγχεται αυστηρά από τη σχετική ποσότητα των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών που καταναλώνουμε. Το γλυκογόνο παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στη ρύθμιση της πείνας και της όρεξης και συνέπεια στη μακροχρόνια ρύθμιση του βάρους.

Οι διακυμάνσεις στις αποθήκες γλυκογόνου γίνονται αντιληπτές από τα κέντρα ελέγχου της όρεξης και μεταφράζονται σε αισθήματα πείνας. Έτσι, για παράδειγμα, όταν οι αποθήκες γλυκογόνου δεν είναι πλήρεις νιώθουμε αυξημένη όρεξη και έχουμε την επιθυμία να φάμε περισσότερο. Όταν οι αποθήκες γλυκογόνου είναι γεμάτες, η όρεξη μας μειώνεται και τρώμε λιγότερο. Συνεπώς, η ισορροπία των υδατανθράκων επιτυγχάνεται κατά το ένα μέρος από την αυξημένη οξείδωση και κατά το άλλο μέσω του ελέγχου της όρεξης.

Πηγή: η Διατροφή της Αθλούμενης Γυναίκας 

Α. Bean - P. Wellington