Εικόνα του σώματος και διατροφικές διαταραχές

Ποια αθλήματα προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία;

Η συχνότητα διατροφικών διαταραχών είναι ιδιαίτερα μεγάλη σε αθλήματα που απαιτούν αδύνατο σώμα, όπου ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και το περιβάλλον (προπονητές / συναθλητές) και η κοινωνία ασκούν έντονη πίεση για συμμόρφωση με ένα συγκεκριμένο πρότυπο σώματος. Αν και το αδύνατο σώμα μπορεί να είναι ένας παράγοντας βελτίωσης της απόδοσης στα αθλήματα αυτά, η αισθητική αποτελεί συχνά τον πρωταρχικό λόγο για μείωση της πρόσληψης θερμίδων. Συνεπώς, οι αθλήτριες ενόργανης γυμναστικής, μπαλέτου, καλλιτεχνικού πατινάζ και δρόμων αντοχής, είναι πιο επιρρεπείς σε διατροφικές διαταραχές και διαστρεβλωμένη εικόνα του σώματος, σε σύγκριση με τις γυναίκες σε αθλήματα όπου η εμφάνιση είναι λιγότερο σημαντική π.χ. χόκεϊ, τένις και ποδόσφαιρο.

Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του North Texas έκαναν μια δημοσκόπηση σε αθλήτριες ενόργανης γυμναστικής και κατέληξαν σε ανησυχητικά αποτελέσματα. Από τις 215 αθλήτριες που συμπλήρωσαν τα λεπτομερή ερωτηματολόγια, μόνο 22% θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχαν φυσιολογικές διατροφικές συνήθειες. Το 61% είχαν προκλινική διατροφική διαταραχή, ενώ το 16% έπασχαν από νευρώδη βουλιμία. Η συχνότητα διατροφικών διαταραχών στις χορεύτριες μπαλέτου είναι εκπληκτικά υψηλή. Σε μια έρευνα του πανεπιστημίου Wolverhampton βρέθηκε ότι τα 2/3 των χορευτριών μπαλέτου ήταν ελλιποβαρείς, με Δείκτη Σωματικής Μάζας (ΒΜΙ) μικρότερο του 20 (η φυσιολογική κλίμακα είναι μεταξύ 20 και 25).

Η εικόνα αυτή εμφανίζεται, αν και σε μικρότερο βαθμό, στον ανδρικό αθλητισμό. Στα αθλήματα που θεωρούνται υψηλού κινδύνου συγκαταλέγονται εκείνα με κατηγορίες βάρους όπως η πάλη, εκείνα όπου το βάρος επηρεάζει την απόδοση όπως οι δρόμοι μεγάλων αποστάσεων ή οι ιπποδρομίες για τους αναβάτες, και τα ¨αισθητικά¨ αθλήματα όπως η διάπλαση σώματος (bodybuilding).

Πηγή : η Διατροφή της Αθλούμενης Γυναίκας 

A. Bean - P. Wellington